“ Οι “φυσιολατρικές” αντιλήψεις περί ανάπτυξης καλά κρατούν και κυριαρχούν,
ακόμα, σε μια δυστυχώς πολύ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας…
Πολλοί νομίζουν πως η γεωγραφική μας θέση,
η λιακάδα και οι παραλίες μας είναι αρκετές για να αναπτυχθούμε…
Αμ δε…
Ούτε η γεωγραφική θέση, ούτε το κλίμα, ούτε καν ο πλούτος σε φυσικούς πόρους
δεν επαρκεί ούτε και ερμηνεύει οποιαδήποτε αναπτυξιακή διαδικασία…
“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”
Ποτέ δεν άρκεσαν αυτά και πουθενά, για μια μακρόπνοη ανάπτυξη…

Ελβετία, Σουηδία, Ιαπωνία, Δανία…
Χώρες “ευλογημένες” σε αυτά παλεύουν, ακόμα, μέσα στην φτώχεια:
Σουδάν, Αιθιοπία, Νιγηρία, Βενεζουέλα….
Πλήθος σχετικών επιστημονικών ερευνών τα τελευταία χρόνια (Ρόμερ, Λούκας, Ατζέμογλου, Ρόμπινσον…) δικαιολογημένα θεωρούν ως την πλέον σημαντική πηγή ανάπτυξης ενός τόπου-χώρας το θεσμικό της υπόστρωμα: δηλαδή, τους νόμους και τους κανόνες συμβίωσης, που επικρατούν σε αυτήν…
Απο εκεί πηγάζει ο πλούτος ή από εκεί εμποδίζεται η παραγωγή του…