“ Οι “φυσιολατρικές” αντιλήψεις περί ανάπτυξης καλά κρατούν και κυριαρχούν,
ακόμα, σε μια δυστυχώς πολύ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας…
Πολλοί νομίζουν πως η γεωγραφική μας θέση,
η λιακάδα και οι παραλίες μας είναι αρκετές για να αναπτυχθούμε…
Αμ δε…
Ούτε η γεωγραφική θέση, ούτε το κλίμα, ούτε καν ο πλούτος σε φυσικούς πόρους
δεν επαρκεί ούτε και ερμηνεύει οποιαδήποτε αναπτυξιακή διαδικασία…
“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”
Ποτέ δεν άρκεσαν αυτά και πουθενά, για μια μακρόπνοη ανάπτυξη…
Πλήθος σχετικών επιστημονικών ερευνών τα τελευταία χρόνια (Ρόμερ, Λούκας, Ατζέμογλου, Ρόμπινσον…) δικαιολογημένα θεωρούν ως την πλέον σημαντική πηγή ανάπτυξης ενός τόπου-χώρας το θεσμικό της υπόστρωμα: δηλαδή, τους νόμους και τους κανόνες συμβίωσης, που επικρατούν σε αυτήν…
Απο εκεί πηγάζει ο πλούτος ή από εκεί εμποδίζεται η παραγωγή του…
Στο βάθος, η ρίζα της ανάπτυξης είναι η αποτελεσματικότητα του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος που παράγει (ή όχι..) αυτό το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη…
Αφήστε, λοιπόν, τις ψευδαισθήσεις…
Ή θα αποφασίσουμε να αναδιοργανωθούμε, επιτέλους, πολιτικά και θεσμικά ή η κοινωνία μας θα συνεχίσει να κατρακυλάει χωρίς φρένο προς την φτώχεια και την υπανάπτυξη…
Απλά κι αληθινά… ”