“ … – Ποιότητα και κόστος
Στον πυρήνα της τόνωσης της ανταγωνιστικότητας του παραγωγικού μας ιστού -σε διακλαδικούς όρους- οφείλουμε να τοποθετήσουμε, χωρίς υπεκφυγές, την προσπάθεια αύξησης της ελκυστικότητας του παραγόμενου προϊόντος των επιχειρήσεών μας.
“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”
Πρέπει να καταφέρουμε να βελτιώσουμε δραστικά τη σχέση ποιότητας προς τιμή όλων των προϊόντων-υπηρεσιών μας που απευθύνονται τόσο στην εθνική όσο και στη διεθνή αγορά.
Η συμπίεση του κόστους παραγωγής που θα επέτρεπε τη μείωση της τιμής της παραγωγής μας -επιτρέποντας έτσι την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς της- δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως «ο μοναδικός δρόμος διάσωσης».
Αντίθετα, η διάσταση της ποιότητας είναι αυτή που πρέπει να συγκεντρώσει, πλέον, το κύριο ενδιαφέρον μας.
– Άντληση, δημιουργία και διάχυση γνώσης
Η αναβάθμιση της ποιότητας και η συγκράτηση των τιμών της εθνικής μας παραγωγής δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στη βάση των συνηθισμένων δημαγωγικών πυροτεχνημάτων εκ μέρους των «πεφωτισμένων ηγεσιών» μας.
Δεν πρόκειται για ένα απλό ζήτημα «φιλοτιμίας» ή περαιτέρω «σφιξίματος του ζωναριού»: η συγκεκριμένη προβληματική της υστέρησης της ανταγωνιστικότητάς μας περιέχει συγκεκριμένο διαρθρωτικό και ιστορικό προσδιορισμό και δυναμική.
Η έξοδος από την κρίση ανταγωνιστικότητας απαιτεί ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο και πολλαπλές κοινωνικο-οικονομικές τομές.
Στο βάθος, οφείλουμε να κατανοήσουμε ως κοινωνία πως δεν είναι πλέον δυνατόν να επιβιώνουμε αναπαράγοντας ένα κορεσμένο (και διεθνώς ξεπερασμένο) πρότυπο («στρεβλής και ατελούς») καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ένα μη βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης:
- Που εστιάζει μονοδιάστατα στις «ποσότητες» και αγνοεί τις «ποιότητες».
- Που εστιάζει στο «σήμερα» και αδιαφορεί για το «αύριο».
- Που εξαντλείται σε αποσπασματικές λύσεις-«ανάσας» και σε «μπαλώματα» και αρνείται οποιαδήποτε συνεκτική προοπτική. …”