“Η δυσμενής θέση που βρισκόμαστε δεν είναι απλά απόρροια δογματισμού, ιδεοληψίας ή απλά... ερασιτεχνισμού, αλλά οφείλεται σε κάτι που τα ξεπερνά όλα αυτά. Η αλαζονεία, η μητέρα όλων των αμαρτιών, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού του υπερφίαλου πολιτικού κόσμου, των επί μισθώ ανόητων, της αμετροεπέστερης πολιτικής σκηνής.
Τα συνεχή και επαναλαμβανόμενα διπλωματικά ατυχήματα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε μία έξαρση πολιτικής αλαζονείας. Φανταζόμουν ότι ο στόχος είναι, αν έχεις έναν υποστηρικτή να τον κάνεις δύο, όχι… κανένα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο σατανικό και μεγαλειώδες σχέδιο που δεν μπορεί να συλλάβει το φτωχό μου το μυαλό, αν υφίσταται δηλαδή σαν έννοια η… «έξυπνη απομόνωση», αν πρόκειται περί πολιτικής ανοησίας, ή αν πρόκειται τελικά για μία ανεξήγητη έπαρση που φυσικά, αγνοεί κάθε συνέπεια.
Οι αλβανικές προκλήσεις είναι απλά... το κερασάκι.
Η αποδεδειγμένα πλέον, αβάσιμη πεποίθηση του πρωθυπουργού, ότι «δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να αρνηθεί η Μέρκελ», οι δηλώσεις για νταούλια,οι απειλές περί Τζιχαντιστών σε όλες τις ευρωπαικές κυβερνήσεις και όλες τις ευρωπαικές ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ , η διπλωματική απομόνωση από τον υπόλοιπο Νότο, ο ερεθισμός των ΗΠΑ σε ένα ευαίσθητο για εκείνους ζήτημα και η αναμενόμενη συνέχεια με την βρετανική διπλωματία, οι δηλώσεις του τύπου «η ΕΚΤ δεν θα αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει για λίγα δισ. ευρώ» που καλώς ή κακώς θεωρήθηκαν ατόπημα στο εξωτερικό καθώς προεξοφλούσαν την στάση της ΕΚΤ και πολλοί την εξέλαβαν σαν εκβιαστική αναφορά, ακόμα και οι αντιδράσεις από τις συνιστώσες για την προφανή ανακολουθία προεκλογικών εξαγγελιών και πράξεων και δείχνουν πως ίσως το «σχέδιο» να είναι να… μας εγκαταλείψουν όλοι, ακόμα και όσοι μας υποστηρίζουν, οι πάντες και τα πάντα ώστε τελικά να μείνουν… μόνοι τους χωρίς εμάς, να τους… λείψουμε.
Η αλαζονική συμπεριφορά του Υπ Οικ. αποτέλεσε σημείο αναφοράς δημιουργώντας αντιπάθειες ακόμα και εντός της κυβέρνησης. Η ψευδαίσθηση της δύναμης, η αυταπάτη μίας σπουδαιότητας ανύπαρκτης στην πραγματικότητα, η μεγάλη ιδέα, η έπαρση και η υπεροψία, η λανθασμένη αίσθηση του μεγαλείου και της ισχύος, είναι ίσως χειρότερα χαρακτηριστικά ακόμα και από αυτή την αδιαμφισβήτητη και ΜΝΗΜΕΙΩΔΗ ανεπάρκεια και ανικανότητα του Έλληνα πολιτικού. Ο συνδυασμός όμως, της αλαζονείας, της ανικανότητας και της ισχύος είναι ότι χειρότερο.
Δεν είναι άλλωστε άκρως προκλητική αυτή η απίστευτα αλαζονική συμπεριφορά των «σωτήρων» που γίνεται εμφανής κάθε φορά που συμμετέχοντες σε ανόητα πάνελ, απευθυνόμενοι μάλλον στην κομματική τους πελατεία και όχι στον… λαό όπως λένε, δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εξηγούν τα ανεξήγητα, απαντώντας σε ηλίθιες ερωτήσεις με περισπούδαστο ύφος, το ύφος του χαζού που δεν γνωρίζει φυσικά ούτε ότι είναι χαζός, ούτε το μέγεθος της ένδειας των επιχειρημάτων του;;;
Η Βουλή της Έπαρσης, η Βουλή της Αναξιοσύνης, η Βουλή των Υπεροπτών, με βουλευτές τιγκαρισμένους στην αλαζονεία και την προκλητικότητα δεν μπορεί καν… να συνεδριάσει.
Βουλευτές για γέλια και για κλάματα δεν μπορούν… να συμφωνήσουν ούτε στην διαδικασία με την οποία θα συνεδριάσουν και όταν τελικά καταφέρουν να συμφωνήσουν στις διαδικασίες, συνεδριάζουν με κραυγές, ιαχές και ανούσια επιχειρήματα. Μία τραγική και συνάμα κωμική σύνθεση ενός πλήρως απαξιωμένου Κοινοβουλίου. Σε κάνουν να κουνάς το κεφάλι σου και να αναρωτιέσαι πως είναι ποτέ δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βρουν λύση στα πάμπολλα, διαχρονικά και πολυδιάστατα προβλήματα της χώρας, ακόμα και στην περίπτωση που… αυτό θα ήθελαν.
Ίσως για αυτό η Βουλή των Αλαζόνων, έχει βρει το ιδανικότερο πρόσωπο για πρόεδρό της, σε ένα προεδρείο μακριά από τον θεσμικό του ρόλο. Δεν ξέρω αν ήταν αληθές το ότι η Πρόεδρος της Βουλής, η κυρία Ζωή – Δεν Ξέρεις Ποια Είμαι Εγώ- Κωνσταντοπούλου, ζήτησε τελικά από τον υπάλληλο το τηλέφωνο του εργοδότη του ώστε να απαιτήσει την απόλυση του… αλλά η αλαζονική της συμπεριφορά είναι νομίζω καταφανής και συζητείται και εντός κυβέρνησης.
Όταν μεγάλα αξιώματα δίδονται εγκληματικά και κατ’ εξακολούθηση σε μικρές προσωπικότητες, σε ημιμαθείς με ιταμή συμπεριφορά, σε επικά ανόητους και συνάμα υπερόπτες, διογκώνοντας απλά την έπαρση τους, δημιουργώντας άκρως αλαζονικές συμπεριφορές που στρέφονται εναντίον της λογικής και δεν καταδικάζονται κατηγορηματικά και απερίφραστα από όλους μας όπως θα ήταν ευνόητο, καταδεικνύεται περίτρανα το μέγεθος της παρακμής και της πολυεπίπεδης όσο και πολυδιάστατης χρεοκοπίας μας.”
.gif)
.gif)
.gif)