“Δεν υπάρχει αμφιβολία πως την τελική ευθύνη μιας πολιτικής την έχει ο πρωθυπουργός. Όταν στραβώνουν τα πράγματα, το πρώτο πράγμα που γίνεται είναι όλοι οι εμπλακέντες στην επιλογή της πολιτικής να επιχειρούν να βγουν από το κάδρο.
Ο πρωθυπουργός όπου τον παίρνει, φορτώνει σε κάποιον ταλαίπωρο το πρόβλημα (θυμάστε ΕΝΦΙΑ) - όταν όμως έχει επενδύσει στην πολιτική που στράβωσε, κατεβάζει καντήλια, ανακαλύπτει αρχαίους τάφους, βλέπει εξωτερικούς κινδύνους - τέτοια ωραία.Ο Σαμαράς βιώνει ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά φιάσκο της ιστορίας μας.
Έπαιζε σκάκι μόνος του και έχασε την παρτίδα!Ο Βενιζέλος κάνει τα ελαφρά πηδηματάκια με χάρη μπαλαρίνας - συνεπικουρούμενος από τα ΜΜΕ - χειροπόδορα τάχει φαίνεται - και διάφορα εξαπτέρυγα στο διαδίκτυο.
Από περιέργεια και μόνον θα ήθελα να ήξερα ποιός ηλίθιος εισηγήθηκε την απίστευτη και επικίνδυνη "καθαρή έξοδο από το μνημόνιο".Προφανώς του Σαμαρά δεν του τόχω - τούχω να το χάψει βέβαια.
Αν αυτός ο ηλίθιος δεν έχει ήδη απελαθεί και αντίθετα κυκλοφορεί κάπου στο κράτος, θα ξαναχτυπήσει.Με ηλιθιότητα ακόμη μεγαλύτερη.
Τι λένε οι βουλευτές;Για να μην κινδυνεύει να πέσει άτακτα η κυβέρνηση σε περίπτωση που δεν βγει πρόεδρος, να ορισθούν εκλογές και να συμφωνηθεί εκ των προτέρων η εκλογή πρόεδρου. Αυτό βγάζει από τη μέση την πολιτική αβεβαιότητα, άρα βοηθάει στη σταθερότητα.
Βγάζει από τη μέση την αβεβαιότητα στον προγραμματισμό του πολιτικού προσωπικού, πλην όμως λίγα πράγματα κάνει όσον αφορά την πολιτική αβεβαιότητα και ελάχιστα έως τίποτε όσον αφορά τη σταθερότητα.Συνεννόηση δεν θα πει "υποχωρώ εγώ σε ένα, υποχωρείς εσύ σε άλλο, ωραία!". Το σημείο σύγκλισης πρέπει να λύνει τα πραγματικά προβλήματα.
Λιανά, λοιπόν. Εάν η χώρα δεν είναι πλήρως καλυμμένη για μερικούς μήνες μετά την ημερομηνία των προσυμφωνημένων εκλογών και με τους συμφωνήσαντες να έχουν δεσμευθεί πως θα τηρήσουν τους όρους υπό τους οποίους έχει διασφαλισθεί η κάλυψη αυτή, δεν υπάρχει ούτε άρση της πολιτικής αβεβαιότητας ούτε εγγύηση σταθερότητας. Δηλαδή, αν οι βουλευτές ζητούσαν και την εξάμηνη ή δωδεκάμηνη παράταση του μνημονίου, συμφωνία την οποία θα έκλεινε σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (για να κλείσει αυτόν τον κύκλο σωτηρίας μας), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωνε πως μέχρι τη λήξη της παράτασης δεν θα πείραζε τους εφαρμοστικούς νόμους, θα είχαμε μια λύση στο πρόβλημα της σημερινής συγκυρίας. Οι αγορές θα είχαν καθαρό πλαίσιο για ένα χρονικό ορίζοντα, θα τιμολογούσαν το ρίσκο τους και θα προσέφεραν ή όχι την σταθερότητα. Οι εταίροι μια χαρά θα συζητούσαν τα ουσιαστικά της στήριξης, τη γραμμή πίστωσης και τέτοια.Δεν μπορώ να δω πουθενά τη χρησιμότητα της πρότασης, όσον αφορά το σημερινό αδιέξοδο. Όσον αφορά την αναγκαία κουλτούρα πολιτικής συνεννόησης, προφανέστατα είναι θετική πρόταση. Σε μερικά χρόνια ίσως κυβέρνηση και αντιπολίτευση να μιλάνε στο τηλέφωνο. Το πρόβλημά μας όμως είναι σε τι κατάσταση θα είμαστε το Πάσχα.
Να παρατηρήσω πως η συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ σε πρόσωπο προέδρου είναι μια φαινομενική υποχώρηση. Δεν δίνει δεκαράκι - απλώς εκμεταλλεύεται τη συνταγματική πρόβλεψη. Αντίθετα, οι πρόωρες εκλογές κοστίζουν πολύ ακριβά στους Σαμαρά και Βενιζέλο. Πρακτικά λοιπόν είναι πολύ δύσκολο το να γίνει αποδεκτή η έκκληση.Τέλος, όσον αφορά τη συνταγματική αναθεώρηση, δεν μου κάθεται. Πρώτον, δεν αφορά το συγκεκριμμένο αδιέξοδο που ζούμε και είναι πέταγμα της πολιτικής μπάλας στην κερκίδα. Κυρίως όμως, θεωρώ πως από την διαδικασία εξπρές θα καταλήξουμε με καταστατικό χάρτη με φίδια και βατράχια. Ουκ ολίγοι στην παρούσα βουλή έχουν knowhow για το συνταγματοκάμωμα κάθε παραλογισμού ...”
Υπήρξαν και διευκρινιστικές παρεμβάσεις υπογραφομένων. Αμάν αυτή η αγωνία μη σας την πουν πως σας τσουβάλιασε ο Σαμαράς! Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι για ποιό λόγο σε όλα αυτά αφήνουν το Βενιζέλο απ´ έξω. Η κυβέρνηση είναι Σαμαράς-Βενιζέλος, το αδιέξοδο προκλήθηκε από τους δύο μαζί, σε αγαστή συνεργασία. Η πόλωση ήταν εργολαβία του Βενιζέλου πολύ καιρό πριν την ήττα στις ευρωεκλογές που ξανάφερε τον Σαμαρά των 90s.
.gif)