“Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης δεν ακούστηκε καμία πιο δόλια και ταυτόχρονα πιο αφελής προτροπή, από αυτήν της αποφυγής του δήθεν "κοινωνικού αυτοματισμού".
Δόλια και υποκριτική η προτροπή, επειδή συνήθως την απευθύνουν αυτοί που ζούν από το κρατικό ταμείο, σε εκείνους που βαρυγκομούν ή και υποφέρουν για να πληρώνουν τους επαχθείς φόρους, από τους οποίους προέρχεται το σίγουρο εισόδημα τους.
Και αφελής η προτροπή, επειδή η υιοθέτηση της από πολίτες που δεν σιτίζονται από το δημόσιο σημαίνει ότι αυτοί οι λίγοι δεν μπορεί παρά να πιστεύουν ακόμη, έξι χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, στην ύπαρξη των λεφτόδενδρων.
Οι τελευταίοι, αν και καλοπροαίρετοι, είναι προφανές ότι δεν έχουν καμία αίσθηση για την έννοια του δημοσίου χρήματος, αλλά και του χρήματος εν γένει.
Θεωρούν, μάλλον, ότι αυτό πέφτει άφθονο από τον ουρανό ή φυτρώνει σε χωράφια, τα οποία μάλιστα δεν χρειάζεται να καλλιεργηθούν.
Στην καλύτερη περίπτωση, που ξέρουν ότι το δανειζόμαστε, αντιλαμβάνονται την πράξη του δανεισμού ως πράξη προσπορισμού εισοδήματος, χωρίς συναίσθηση ότι τα δανεικά λέγονται δανεικά επειδή πρέπει να επιστρέφονται.
Και μάλιστα να επιστρέφονται με πραγματικά χρήματα, που προέρχονται από κανονικούς φορολογούμενους και όχι με λογιστικές εγγραφές, σαν αυτές που είναι οι άμεσοι φόροι και οι εισφορές, που ισχυρίζονται ότι πληρώνουν με συνέπεια οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Είναι καιρός να τελειώνουμε με αυτές τις ανοησίες
και να αρχίσουμε να μετράμε.
Το κράτος δεν είναι ταμείο πρόνοιας για λίγους επιλεγμένους, εκλεκτούς.
Και στον βαθμό που εκτός όλων αυτών που πραγματικά είναι, είναι και οργανισμός παροχής βοήθειας πρέπει να είναι εξίσου για όλους.
Το κράτος υπάρχει για να προσφέρει τις υπηρεσίες εκείνες, που λόγω της φύσης ή του μεγέθους τους δεν μπορούν να προσφέρουν οι ιδώτες.
Ας αρχίσουμε να μετράμε λοιπόν επιτέλους τι δίνει και τι παίρνει ο καθένας.
Διαφορετικά σε λίγο καιρό το πρόβλημα του δήθεν "κοινωνικού αυτοματισμού" θα το λύσει η ίδια η ζωή.
Δεν θα αρνηθούμε να πληρώσουμε τους καταναλωτές φόρων.
Απλά δεν θα έχουμε πια να τους πληρώσουμε.”
