Ο Αλέξης Μητρόπουλος και η ... "αριστερή αλητεία"

“Δημοσιεύτηκε παραμονές εκλογών του 2014. Και έκανε υποχρεωτική την κοινοποίησή του ο ίδιος ο κ. Μητρόπουλος, με τη δήλωσή του για "αριστερή αλητεία". Διότι είναι αφόρητο να εμφανίζεται και ως "Επίτροπος Δημόσιας Ηθικής".”



* “Θυμάμαι τον κ. Α. Μητρόπουλο με τον ομόλογό του Π. Ψωμιάδη, ως συμπαρουσιαστές των εκπομπών του Γ. Αυτιά. Εκείνο που εντυπωσίαζε, ήταν το θράσος με το οποίο δημαγωγούσε, αλλά και η ευτέλεια, με την οποία κολάκευε όποιον είχε εξουσία. Όλοι θα θυμούνται τον ενικό και τα «Γιώργο μου», «Μάκη μου», «Δημήτρη μου» κ.ο.κ., όταν απευθυνόταν σε υπουργούς,οποιασδήποτε πολιτικής προέλευσης.

Το πιο εμετικό όμως – το άκουσα με τα αυτιά μου – ήταν η κολακεία του απέναντι στην πιο ακραία περίπτωση δημαγωγού. Στον Π. Ψωμιάδη. Μάλιστα κραύγαζε με το γνωστό του στόμφο για τον κ. Ψωμιάδη: «Είναι ο επιφανέστερος Έλλην της βορείου Ελλάδος». Και το θυμάμαι καλά, διότι μετά βίας απέφυγα τον εμετό.

Στη συνέχεια, όλους μας εξέπληξε το γεγονός ότι, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τον δέχτηκε καν ως υποψήφιο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Μόλις όμως ο κ. Μητρόπουλος μυρίστηκε αίμα με την κρίση, αμέσως άλλαξε κόμμα και εντάχθηκε εκεί όπου η δημαγωγία ανθούσε. Μάλιστα, ως κάτοχος της τέχνης της δημαγωγίας, ονόμασε ακόμη και τον συνδυασμό του για την περιφέρεια Αττικής, «Όχι στο μνημόνιο»!

Έτσι του άνοιξε ο δρόμος για βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη νέα του ιδιότητα, σκηνοθετούσε σε τέτοιο βαθμό την τηλεοπτική παρουσία του, ώστε να εξελιχθεί στο «Μητσάρα» της πολιτικής. (Συγνώμη Μητσάρα, όπου και αν είσαι). Γι’ αυτό τον βλέπουμε πάντα «πρώτο τραπέζι πίστα». Είτε δηλαδή στην πρώτη – πρώτη σειρά στις κοινοβουλευτικές συνάξεις του ΣΥΡΙΖΑ ή δίπλα στον πρόεδρο του κόμματος. Όπου δηλαδή θα ήταν βέβαιο ότι η τηλεόραση θα έδειχνε την εικόνα του.

Και αφού, ως έμπειρος στη δημαγωγία υποσχέθηκε τα πάντα, όπως σεισάχθεια για όλα τα χρέη, δηλαδή ακόμη και για τους έχοντες, σήμερα ανέβασε τις στροφές του. Απείλησε με ειδικό δικαστήριο τον υποψήφιο πρόεδρο δημοκρατίας, διότι, όπως είπε: «Επί υπουργίας του κ. Δήμα στην κυβέρνηση Παπαδήμου ψηφίστηκαν τα μνημονιακά κείμενα για παράδοση της κυριαρχίας της χώρας».

Έλα όμως που αυτό ακριβώς προκάλεσε την κακοπιστία μας. Διότι, ως «κακόπιστος» κανείς αναρωτιέται: Μήπως ο κ. Μητρόπουλος ως «παράδοση της κυριαρχίας της χώρας» εννοεί την υποχρέωση που μας επέβαλε η καταραμένη τρόϊκα, να ελέγξουμε τη μεγάλη φοροδιαφυγή; Και ιδιαίτερα αυτούς που, με σκοπό τη ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ, εισέπρατταν «μαύρα» – το τονίζω «μαύρα» – εκατομμύρια Ευρώ στο εξωτερικό, για εργασίες που προσέφεραν στην Ελλάδα;

Και συνεχίζει τις άθλιες σκέψεις ο κάθε «κακόπιστος»: Τι ΦΟΒΑΤΑΙ ο κ. Μητρόπουλος, ώστε να παραληρεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να απειλεί με ειδικά δικαστήρια; Μήπως τον έλεγχο της φοροδιαφυγής;

Η απάντηση είναι σαφής: Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο κ. Μητρόπουλος πληρώθηκε στο εξωτερικό τεράστια ποσά ως αμοιβές και «ξεπλυμένα» τα εισήγαγε στη χώρα, πληρώνοντας τα ελάχιστα «τέλη ξεπλύματος», που θεσμοθέτησε ο κ. Αλογοσκούφης. Μέχρι να παρουσιάσει λοιπόν τι πλήρωσε, όχι ως τέλη «ξεπλύματος» για την εισαγωγή στην Ελλάδα, αλλά ως φόρους εισοδήματος για τα τεράστια αυτά ποσά, είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε την «κακοπιστία» μας. Και να θεωρούμε δικαιολογημένο μεν το πάθος του απέναντι στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, αλλά ιδιοτελές.

Και μία τελευταία ερώτηση: Μήπως αυτό ακριβώς ήξερε ο Γιώργος Παπανδρέου και για να προφυλαχτεί, δεν τον επέλεξε καν ως υποψήφιο βουλευτή;

Διότι δεν νομίζω πως το γεγονός και μόνο ότι ο κ. Μητρόπουλος ρύπαινε την αισθητική μας και δοκίμαζε τις αντοχές μας με ύμνους για τον κ. Ψωμιάδη, ήταν επαρκής λόγος για τον αποκλεισμό του από τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Κάτι παραπάνω ήξερε προφανώς ο Γιώργος Παπανδρέου. Και οφείλει, παρά την ευγένειά του, να το πει. Διότι άτομα σαν τον κ. Μητρόπουλο, αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας.

Άσε που κινδυνεύουμε με το αδιανόητο: Να δούμε, μετά τις επικείμενες εκλογές, τον κ. Μητρόπουλο ακόμη και επίτροπο δημόσιας ηθικής ή έστω επίτροπο κατά της φοροδιαφυγής.

Και τότε θα τρίζουν τα κόκαλα του Όργουελ.”


Κώστας Κούρκουλος || Μεταρρύθμιση

* Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στη «Μ» στις 20/12/2014




Δημοφιλείς αναρτήσεις