“Ήμουν σε μια τηλεοπτική εκπομπή απόψε και μόλις αναφέρθηκα στα πάθη του ιδιωτικού τομέα, οι συνομιλητές, αριστερής προέλευσης όλοι, έπεσαν πάνω φωνάζοντας "μη προς Θεού μη μιλάτε γι' αυτά θα χαλάσετε την κοινωνική συνοχή".
Στον ιδιωτικό τομέα εχουν απομείνει κατω από 3 εκατομμύρια Έλληνες που καλούνται να παράξουν για να χρηματοδοτήσουν 3 εκατομμύρια περίπου συνταξιούχους (εκ των οποίων οι 700 χιλιάδες σε εργάσιμη ηλικία) και 650-700 χιλιάδες πασης φύσεως απασχολούμενους στο ευρύτερο δημόσιο.
Το κάνουν αυτό με το κρατος να τους υπερφορολογεί, να τους καταδικάζει, με την χρεοκοπία του (οικονομική, λειτουργική, ηθική) και την επιμονή του να δαπανά πολύ περισσότερα από ότι αξίζει σε προσφερόμενες υπηρεσίες, σε ανεργία, μετανάστευση, κλείσιμο επιχειρήσεων, καθυστέρηση ή μη πληρωμή μισθών, βασανιστική καθημερινή γραφειοκρατία, άνιση συνταξιοδοτική μεταχείριση και -για όσους εχουν δουλειά- σκληρή αβέβαιη αγχώδη δουλειά, χωρίς αντιστοιχη αμοιβή.
Αδικημένοι δεν είναι μονο αυτοί.
Υπάρχουν και στο δημόσιο άριστοι, φιλότιμοι και σκληρά εργαζόμενοι υπάλληλοι -μειοψηφία αλλα υπαρκτή- οπως υπάρχουν κι αδικημένοι συνταξιούχοι που το κρατος τους έκλεψε τις εισφορές -μειοψηφία κι εδώ αλλά σημαντική.
Στο σύνολο όμως της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, η ομάδα που πλήρωσε και πληρώνει πιο ακριβά και πιο άδικα την κρατική χρεοκοπία και που δέσμια δουλεύει -οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι- προς όφελος των υπολοίπων είναι οι σκληρά εργαζόμενοι με όποια ιδιότητα -επιχειρηματίες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι- στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτούς πρόδωσαν όσοι πολιτικά ειχαν ταχθεί να τους υπερασπίζονται, προτιμώντας να τους θυσιάσουν στο βωμό του πελατειακού συστήματος και τελικά οδηγηθήκαμε στους ιδεοληπτικούς του ΣΥΡΙΖΑ, που ορκιζονται στον κρατισμό και ομνύουν στην φιλοσοφία ζωής κατα την οποία το σωστό ειναι να ζεις μπέικα και να σε τρέφουν άλλοι.
Η λύση στο πρόβλημα της χώρας είναι να ξυπνήσουν επιτελους οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι.
Να αναζητήσουν το δίκιο τους, να υπερασπιστούν τα θεμιτά κοινωνικά τους συμφέροντα.
Να αποκαταστήσουν την κοινωνική και πολιτική ισορροπία, που εχει ακραία και ανώμαλα διαταραχθεί.
Η πολιτική συνειδητοποίηση, δράση και νίκη αυτών των σύγχρονων δουλοπάροικων δεν θα απελευθερώσει μονο αυτούς αλλά κι ολόκληρη τη χώρα.
Θα φέρει ανάπτυξη ταχύτατη και αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής μας οικονομικής ανεξαρτησίας.”