Thessallloniki: Ο Αλεξης σε νέες περιπέτειες ... Το σεντούκι του Βλαδίμηρου

“Η ελληνική κυβέρνηση αντί να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν την ελληνική οικονομία βιώσιμη προκειμένου η χώρα να ανακτήσει την κυριαρχία και την αξιοπρέπειά της, αναλώνεται σε επικοινωνιακά παιγνίδια...

ThessTickets || μόνο τις τιμές ΔΕΝ απογειώνουμε

Μεταξύ αυτών των παιγνίων είναι και η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με αιχμή την επιχειρούμενη βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία του Βλαδίμηρου Πούτιν.

Το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης, δεξιό και αριστερό, είναι εμποτισμένο με την παρασιτική νοοτροπία πως λεφτά υπάρχουν αρκεί να βρίσκεις δανεικά.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει αναδειχθεί από ένα πελατειακό σύστημα συναλλαγών. Το σύστημα αυτό μπορούσε να υπάρχει μόνο όσο το κράτος μπορούσε να δανείζεται για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Μετά συνέχισε με την καταλήστευση των καταθέσεων μέσω της ανηλεούς φορολογίας. Τώρα που εξαντλήθηκαν ή έφυγαν από τις τράπεζες οι καταθέσεις για να προστατευθούν, ψάχνει για δανεικά εκτός Ευρώπης και Δύσης...

Εκτός της Ρωσίας, σχετικές νύξεις έχουν γίνει και στην Κίνα, ενώ εξάδελφος του Πρωθυπουργού φέρεται να έφτασε μέχρι το μακρινό Ιράν αναζητώντας δανεικά.

Όμως βρίσκουν όλες τις πόρτες κλειστές...

Η Ελλάδα έχει αξία για χώρες όπως η Κίνα, το Ιράν, η Ρωσία κλπ σαν μέλος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.

Για την Κίνα έχει αξία σαν το πλησιέστερο εμπορικό λιμάνι της Ευρωζώνης στην Ασία. Εκτός Ευρώ η ΕΕ δεν θα είχε καμιά αξία και το πιθανότερο είναι να αναζητούσε κοντινό λιμάνι στην Ιταλία.

Για τη Ρωσία η Ελλάδα έχει αξία σαν μέλος της Ε.Ε. που θα εξομαλύνει τις ενίοτε σκληρές θέσεις της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας.

Και για τη Ρωσία και για την Κίνα η Ευρωζώνη έχει πολύ μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική σημασία σε σύγκριση με την Ελλάδα. Η Ρωσία εξάγει τις μεγαλύτερες ποσότητες υδρογονανθράκων στην ΕΕ και η Κίνα στην Ευρώπη έχει βρει τη μεγαλύτερη αγορά για τις εξαγωγές της. Καμία από τις δυο χώρες δεν θα διατάρασσε τις σχέσεις με την Ευρώπη για χάρη της Ελλάδας.

Αυτό δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνονται όσοι μας κυβερνούν καθώς είναι θύματα ιδεολογικών και γεωπολιτικών αγκυλώσεων περασμένων δεκαετιών, όταν ο ψυχρός πόλεμος έδινε την ευκαιρία σε μερικά μικρά κράτη να κινούνται ανάμεσα στα δυο μεγάλα στρατόπεδα.

Σήμερα δεν υπάρχουν πολλά μεγάλα στρατόπεδα. Η Ρωσία, ό,τι απέμεινε από την κραταιά ΕΣΣΔ, είχε μια χώρα υπό την επιρροή της μακριά από τα σύνορα, τη Συρία και αυτή βρίσκεται σε εμφύλιο σπαραγμό.

Η κυβέρνηση παίζει με το γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας με την ελαφρότητα της άγνοιας του κινδύνου που τη χαρακτηρίζει σε όλες τις πράξεις της. Το γεγονός πως αγνοεί ή παριστάνει πως αγνοεί τον κίνδυνο δεν σημαίνει πως αυτός δεν είναι εκεί.

Όταν ο ελληνικό λαός το 1920 άλλαξε στρατόπεδο, οι σύμμαχοι το εξέλαβαν σαν ευκαιρία να μας τιμωρήσουν με τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Όταν ο δικτάτορας Παπαδόπουλος δεν επέτρεψε στους συμμάχους να στηρίξουν το Ισραήλ στην αντιπαράθεση με τους Άραβες, ανατράπηκε από τον Ιωαννίδη και εκείνος λίγους μήνες αργότερα ήταν ο βασικός υπαίτιος της Κυπριακής τραγωδίας.

Η ιστορία των σχέσεων Ελλήνων και Ρωσίας δεν είχε ποτέ καλή κατάληξη για τους Έλληνες. Η Ρωσία από τότε που ήταν μεγάλη δύναμη πάντα χρησιμοποιούσε τους Έλληνες σαν δύναμη αντιπερισπασμού για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της και όταν το πετύχαινε αυτό, τους εγκατέλειπε στα «κρύα του λουτρού».

Όταν ξεκίνησε ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1768 η Αικατερίνη Β’ επεχείρησε να εξεγείρει τους χριστιανούς των Βαλκανίων δίνοντας στον πόλεμο το χαρακτήρα σταυροφορίας κατά του ισλαμισμού. Στα πλαίσια αυτά υποδαυλίστηκε η εξέγερση των Ελλήνων με την αποστολή τότε σημαντικής ναυτικής δύναμης υπό τους αδελφούς Ορλώφ.

Το ίδιο έγινε και με την έναρξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1787 με το Λάμπρο Κατσώνη... Και στις δυο περιπτώσεις όταν η Ρωσία σύναψε συνθήκες ειρήνης με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Έλληνες αφέθηκαν στο έλεος των Οθωμανών.

Ιδού πως περιγράφεται η κατάσταση:

«Αμέσως μετά την αποχώρηση των Ρώσων, μέλη της οθωμανικής κυβέρνησης (Διβάνι) πρότειναν τη γενική σφαγή των Ελλήνων, αδιακρίτως φύλου κι ηλικίας. Όλοι συμφώνησαν εκτός από τον αρχιναύαρχο Χασάν Τζεζαϊρλή, ο οποίος κατόρθωσε τελικά να επιβάλει την άποψή του με το ακαταμάχητο επιχείρημα «Εάν φονευθώσιν όλοι οι Έλληνες, ποίος θα πληρώνη το χαράτσι;

Η Ρωσία βρίσκεται μακριά από την Ελλάδα και διαθέτει πολύ μικρή παγκόσμια επιρροή για να διατηρεί μια τόσο δαπανηρή στρατηγική θέση στη Μεσόγειο.

Επιπλέον η Ρωσία είναι μια χώρα υπανάπτυκτη που εξαρτάται μόνο από τους πλούσιους φυσικούς πόρους. Όταν οι τιμές των πρώτων υλών πέφτουν χρεοκοπεί. Έτσι έγινε πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες έτσι θα γίνει και στο μέλλον.

Κατά συνέπεια η προσπάθεια της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τη Ρωσία σαν εργαλείο αντιπερισπασμού μόνο ατυχή κατάληξη μπορεί να έχουν και για την κυβέρνηση και για τη χώρα...”