“Η εκλογή του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί υπό τις παρούσες συνθήκες και μια μίνι πολιτική επανάσταση.
Κατ' αρχάς, είναι η πρώτη φορά στα 200 σχεδόν χρόνια ιστορίας της Ελληνικής Δημοκρατίας που η Αριστερά αναρριχάται στην εξουσία σχεδόν αυτόνομα, με δικό της Πρωθυπουργό, δικό της προεκλογικό πρόγραμμα, δικό της Υπουργικό Συμβούλιο και δικές της ...περγαμηνές. Ο ελληνικός λαός, προφανώς αφού απηύδυσε με όλους τους προηγούμενους που για δεκαετίες τον διακυβέρνησαν, αφού υπέμεινε τα πάνδεινα την τελευταία τροϊκανή πενταετία, αποφάσισε να στραφεί προς την εναλλακτική επιλογή της αντιμνημονιακής αριστεράς."H Ελπίδα έρχεται", έλεγε το προεκλογικό σλόγκαν του Α. Τσίπρα. Και ήρθε την περασμένη Κυριακή. Πόσο θα μας μείνει όμως; Ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του επιδιώκουν με κάθε ευκαιρία να περάσουν το μήνυμα ότι είναι μια αντισυστημική Κυβέρνηση, που δεν έχει καμία σχέση με όλες τις προηγούμενες. Η απουσία γραβάτας, η επίσκεψη στην Καισαριανή, η άρνηση θρησκευτικής ορκομωσίας, η κατάργηση λιμουζινών και φρουρών για τους Υπουργούς, η μείωση του αριθμού των Υπουργείων, η ψυχρή υποδοχή στον Ντάισελμπλουμ, όλα συνηγορούν στο "ξεχάστε αυτά που ξέρατε".
Η ρητορική, το ύφος, ακόμη και το ..body language της νέας Κυβέρνησης απέναντι στη λογική του μνημονίου θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί από διπλωματικά αντίθετη μέχρι προκλητικά εχθρική. Καουμποϊλίκια; Παλληκαρισμοί; Τζάμπα μαγκιές; Ενδεχομένως, Η εύλογη απάντηση βέβαια είναι "Και με τις γραβατωμένες υπόδουλες ευγένειες, τι κερδίσαμε;".
Αυτό που σε κάθε περίπτωση ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του θέλουν να περάσουν προς τα έξω είναι ότι το "ελληνικό μνημονιακό μοντέλο" απέτυχε. 5 χρόνια απίστευτα σκληρής λιτότητας και το χρέος αντί να μειώνεται αυξάνεται, η ανεργία το ίδιο, οι συνθήκες ζωής χειροτερεύουν, ανάπτυξη δεν έρχεται, ΩΣ ΕΔΩ! Η θεραπεία του ασθενούς που λέγεται ελληνική οικονομία πρέπει να αλλάξει ΤΩΡΑ. Θεωρητικώς, έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους. Πρακτικά όμως, ποια είναι η αντιπρόταση;
Η Ελλάδα από την περασμένη Κυριακή βαδίζει σε ένα πολύ επικίνδυνα τεντωμένο σχοινί. Όλη αυτή η αντιμνημονιακή πολεμική που έχει αναπτυχθεί προφανώς ενισχύουν τη διαπραγματευτική της ισχύ. Μέχρι πόσο όμως είναι διατεθειμένος να το τραβήξει ο Αλέξης; Τα λεφτά αρκούν για ακόμη 40 μέρες περίπου. Θα πρέπει μέχρι τότε να εξευρεθεί κάποια λύση. Αν δεν, τι γίνεται τότε; Υπάρχει σχέδιο Β; Θα φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη; Τι θα σημαίνει κάτι τέτοιο για την υπόλοιπη Ευρώπη; Θα ζητήσει βοήθεια από τη Ρωσία; Κι αν ναι, με τι ανταλλάγματα; Σε όλα τα πιο πάνω ερωτήματα, η απλοϊκή μου απάντηση είναι ότι "δεν γνωρίζω". Δεν επικρίνω, ούτε επικροτώ. Αναμένω με αγωνία.
Προσωπικά, ακόμη δεν είμαι σίγουρος αν όλο αυτό που ζούμε είναι μια τεράστια μπλόφα που αύριο θα ξεφουσκώσει ατάκτως ή αν όντως αυτά που λέει ο Τσίπρας τα εννοεί. Διατηρώ τεράστιες επιφυλάξεις. Ειλικρινά εύχομαι να πετύχει. Πρέπει να πετύχει. Όχι γιατί έχω οποιαδήποτε ανησυχία για το πολιτικό μέλλον είτε του Τσίπρα είτε του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για το καλό της Ελλάδας. Το οποίο, στο τέλος της ημέρας, δεν θα είναι καλό μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλη την Ευρώπη (της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης). Η οποιαδήποτε τυχόν διαπραγματευτική επιτυχία της Ελλάδας σήμερα, θα είναι επιτυχία και για άλλους αύριο.
Αν το "πείραμα Τσίπρας" πετύχει, αναπόφευκτα θα λειτουργήσει ως ντόμινο, αρχής γενομένης από τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες. Αν όμως αποτύχει, οι εξελίξεις εκτιμώ ότι θα είναι χειρότερες απ' ότι πριν αναλάβει ο κ. Τσίπρας και η άνοδος ακραίων και αντιδραστικών δυνάμεων (βλ. Χρυσή Αυγή) μοιραία. Και φυσικά θα σημάνει το τέλος της οποιασδήποτε πλέον σκέψης για εξεύρεση λύσεων εκτός μνημονίου. Τα πάντα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Λίαν συντόμως. Ελπίζω η γεύση του να μην είναι πικρή ...”
Του Βίκτωρα Κουντούρη || CyprusNews
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
