“Η έκφρασις «χρήσιμοι ηλίθιοι» έχει εμπεδωθεί ως χαρακτηρισμός του Λένιν, για τους αιθεροβάμονες συνοδοιπόρους που συντάσσονται με τους κομμουνιστές. Ακόμη και μετά την επίσκεψη στις χώρες του «υπαρκτού». Έρευνες δεν ανακάλυψαν που το είπε –η έγραψε- ο Λένιν αλλά είναι τόσο ταιριαστό με την παγία συμπεριφορά των Λενινιστών (και μετέπειτα) Σταλινιστών ώστε παρέμεινε.
Απαράβατη αρχή αυτής της «συμπεριφοράς» είναι η απόρριψις (και συχνά εκκαθάρισις) οποιουδήποτε δεν είναι πλέον χρήσιμος και μπορεί, ενδεχομένως, να γίνει εμπόδιο στην απόλυτη εξουσία του ηγέτη. Βιβλία ολόκληρα έχουν γραφτεί για αυτή την παγία πρακτική, τα θύματα της οποίας είναι εκατομμύρια με μερικά πασίγνωστα ονόματα. Την πιο τραγική τύχη έχουν τα μέλη του Κόμματος, π.χ. Τρότσκυ, αλλά και σχετικώς πρόσφατα παραδείγματα στην νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στην Ελλάδα. (Εμβληματική η, επανάληψη, της εκπομπής «Φώτα Πορείας» στην «Βουλή» με την αφήγηση της Έλλης Παπά, συντρόφου του Μπελογιάννη.) Μόνιμη απορία σε απλούς ανθρώπους προκαλεί η γενική αυτοθυσία –ουσιαστικά αυτοκτονία- χιλιάδων, όταν τους ανακοινώθηκε ότι αυτό απαιτούσε το συμφέρον του Κόμματος και ήταν η απόφασή του. Ακόμη και η εξευτελιστική απολογία τους στις περίφημες «δίκες» του Στάλιν.
Η τύχη των άλλων είναι η απόρριψις, η μεγάλη απογοήτευσις όταν βλέπουν ότι αντί για δόξες και τιμές βρίσκουν πόρτες κλειστές και τηλέφωνα που δεν απαντούν. Και η κατάθλιψις. Όνειρο ήταν…Πώς δεν το υποψιάστηκαν; Νέα κατάθλιψις όταν η αυτό-εκτίμησις της πολιτικής τους ευφυΐας υφίσταται τέτοιο πλήγμα. «Καλά, δεν ήξεραν. Δεν ρώταγαν;»
Θα συνιστούσα την ανάγνωση του βιβλίου του Paul Preston, “THE LAST STALINIST”, The life of Santiago Carillo, εκδ. William Collins. Ο Καρρίγιο, όπως εξιστορεί το βιβλίο σε 432 σελίδες (και 17 σελίδες βιβλιογραφία), φέρει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την ευθύνη για τα εγκλήματα του Ισπανικού Σταλινισμού τόσον κατά την διάρκεια του πολέμου όσο και για τις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Σχετικό με το παρόν κείμενο είναι η αναφορά στην «σταδιοδρομία» του Καρρίγιο που είναι μία αδιάκοπη σειρά από ψέμματα και προδοσίες – συναδέλφων κομμουνιστών και συνοδοιπόρων- αρχής γενομένης από τον πατέρα του. Ακολουθεί ο «μέντορας» του, Fransisco Largo Caballero, στον οποίο οφείλει την άνοδό του στο Κόμμα, ο πρώτος από μία σειρά ανθρώπων που ‘κλώτσησε’ μόλις δεν ήταν πλέον χρήσιμοι.
Μετά το τέλος του πολέμου πήγε στην Μόσχα όπου εξεπεδεύθη σε μεθόδους ανακρίσεως. Εκεί κατέφυγαν και πολλοί αριστεροί φοβούμενοι τα αντίποινα του Φράνκο. Παρά ταύτα όταν γνώρισαν τον «υπαρκτό», ζήτησαν να γυρίσουν στην Ισπανία. Αυτό κρίθηκε επικίνδυνο και ανετέθη στον Καρρίγιο να τους μεταπείσει. Με το παραπάνω. Υποχρεώθηκαν να υπογράψουν δηλώσεις θαυμασμού για τον «υπαρκτό». Όσοι δυστρόπησαν στάλθηκαν στα Γκουλάγκ. Μερικούς, του πιο πιστούς, έστειλαν πίσω στην Ισπανία. Και εκεί όμως όποιος απειλούσε με την δράση του, την πρωτοκαθεδρία του Καρρίγιο, προδόθηκε από τον Κ., στην Ασφάλεια του Φράνκο, που φρόντισε για την εκκαθάρισή του, πετώντας τον απ’ το παράθυρο η με το εκτελεστικό απόσπασμα.
Προς το τέλος της καρριέρας του, αφού άλλαξε με μεγάλη ευκολία κομμουνιστικές αποχρώσεις, συναντήθηκε με τον ανεψιό του (μελλοθανάτου) Φράνκο, Νίκολας Φράνκο, στο Παρίσι. Έκανε μία συμφωνία βάσει της οποίας επέστρεψε στην Ισπανία του Χουάν Κάρλος, ως ήρωας της Αριστεράς. Πέθανε το 2012. Τα παράλληλα με την Ελλάδα, αλλά και την πρακτική του Σταλινισμού οπουδήποτε, δεν χρειάζονται ανάλυση.
Αυτές οι σκέψεις, θλιβερές όπως πάντοτε όταν αντικρίζω την ανθρώπινη ανοησία, ήρθαν στο μυαλό μου καθώς έβλεπα αυτή την αξιοθρήνητη, μικρή, ομάδα που ορκίζονταν στο Προεδρικό Μέγαρο, έχοντας την εντύπωση ότι αναλαμβάνουν εξουσία.
Η Μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη. Είναι μιάς χρήσεως, όπως ο κ. Κουβέλης. Θα απορριφθούν χωρίς δισταγμό, σαν κακόγουστο ρετάλι, την πρώτη στιγμή που δεν θα είναι πλέον αναγκαίοι. Συντόμως δε. Νομίζω όταν θα κατηγορηθούν οι ξένοι που δεν μας άφησαν να κυβερνήσουμε και ο Ελληνικός λαός που δεν μας έδωσε μία χορταστική αυτοδυναμία.
Μία τελευταία σκέψις : Μήπως περνάει από το μυαλό μερικών πόσο χρήσιμοι είναι στον κ. Πούτιν; Τελικά πολλοί πιθανόν να πιστεύουν ότι είναι οι τελευταίοι Σταλινικοί. Αν κοιτάξουν στον καθρέφτη μπορεί να δούν πίσω από την πλάτη τους ότι υπάρχει και άλλος.”
Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
