“Οι Σαμαράς και Βενιζέλος ζήτησαν ψήφο εμπιστοσύνης, την οποία ήδη είχαν και την οποία κανείς από όσους τους την είχαν εκχωρήσει δεν έδειξε να αμφισβητεί.
Έκαναν με άλλα λόγια πρόταση μομφής στον εαυτό τους.
Δήλωσαν εν τοις πράγμασι ότι δεν αισθάνονται καλά στην καρέκλα τους.
Ακολούθως παρουσίασαν τα εικονικά επιτεύγματά τους στους ξένους, -ενώ ήξεραν καλά πόσο λίγα είναι αυτά τα επιτεύγματα και πόσα πολλά ακόμη από τα προαπαιτούμενα που οι ίδιοι συμφώνησαν δεν έχουν ολοκληρωθεί και καθυστερούν απαράδεκτα-, θεωρώντας ότι οι τελευταίοι τρώνε κουτόχορτο ή ότι θα κάνουν για άλλη μια φορά το κορόιδο, απαίτησαν, διακήρυξαν, έπραξαν, επιχείρησαν να συνδιαλλαγούν και τελικά, μετά από όλα αυτά, εισέπραξαν την ταπεινωτική απάντηση που εισέπραξαν. Για ακόμη μια φορά. Σε τελευταία ανάλυση αυτοί είναι που κυβερνούν την χώρα. Και το εξωτερικό περιβάλλον στις δικές τους πράξεις αντιδρά.
Το να ακούμε δεξιά και αριστερά, από σοβαρούς υποτίθεται ανθρώπους, ότι πήραμε μια γεύση για το τι θα γίνει αν μας κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και πρέπει τώρα, πάση θυσία και με ανανεωμένο ενθουσιασμό να στηρίξουμε αυτούς τους γυρολόγους της ανικανότητας, του ψεύδους και των εικονικών μαχών με το ΔΝΤ είναι τουλάχιστον προκλητικό και, κυρίως, αποκαλυπτικό των προθέσεων των ομιλούντων. Είναι ολοφάνερα υποκριτικό. Πολιτικά δε άκρως αναποτελεσματικό, επειδή ακριβώς είναι ψευδές και παράλογο.
Ο υποτιθέμενος κίνδυνος του ΣΥΡΙΖΑ, που τόσο πολύ τους πανικοβάλλει, δεν αίρεται με την σπασμωδική μίμηση της άφρωνος πολιτικής που υποθέτουμε ότι πρόκειται δήθεν να ακολουθήσει όταν έρθει στα πράγματα. Αντίθετα, απομακρύνεται με την στιβαρή και σταθερή εφαρμογή μια άλλης πολιτικής πρότασης, που φέρνει ορατά αποτελέσματα. Και δυστυχώς αυτή η πρόταση δεν υπήρξε και δεν υπάρχει. Αν η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση για λαϊκισμό και ανευθυνότητα θα γίνει πιστευτή μόνον αν σταματήσει να την μιμείται και να προσπαθεί να ξεπεράσει τις επιδόσεις της στο συγκεκριμένο πεδίο. Αν σταματήσει να ενεργεί ως να διδάσκεται από αυτήν.
Δυστυχώς, όμως, δεν μπορεί. Και όσο το χαώδες έλλειμμα πολιτικής της θα γίνεται πιο φανερό στους πολλούς, τόσο θα συνεχίζει να σέρνεται πίσω από μια άχαρη μίμηση των αντιπάλων της. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για πανικόβλητους αφελείς και για παιδιά του δημοτικού σχολείου. Και όταν η επιλογή εμφανίζεται να είναι ανάμεσα σε έναν κανονικό ΣΥΡΙΖΑ και σε ένα κακότεχνο αντίγραφο του η απάντηση που θα δοθεί από τον κόσμο είναι προφανής ...”
