“Ναι. Μπορεί να συμβάλλει τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην κοινωνική προστασία.Τα μακροοικονομικά υποδείγματα, που συνήθως χρησιμοποιούμε, μας λένε ότι οι διάφορες οικονομικές πολιτικές έχουν διαφορετικές συνέπειες (τόσο για το συνολικό προϊόν όσο και για τη διανομή του μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων), ιδιαίτερα βραχυχρόνια.
Ένα προσεκτικά σχεδιασμένο μείγμα οικονομικής πολιτικής μπορεί να βοηθήσει την ανάπτυξη ακόμα και αν ταυτόχρονα σταθεροποιεί το δημόσιο χρέος.
Αλλά, όσον αφορά στις δυνατότητες της οικονομικής πολιτικής γενικά, πρέπει να αντιληφθούμε ότι, ταυτόχρονα με τις πρωτογενείς ευεργετικές επιδράσεις της, υπάρχουν και δευτερογενείς που μπορεί και να ακυρώσουν τις πρώτες και που λειτουργούν μέσω των κινήτρων των ιδιωτικών φορέων για εργασία και επένδυση.Η οικονομική πολιτική στην Ελλάδα συστηματικά αγνοεί τις δευτερογενείς επιδράσεις που έχει στα ιδιωτικά κίνητρα (αντίθετα θεωρεί τα κίνητρα αυτά σαν εξωγενή).
Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι η αύξηση των μη παραγωγικών δημοσίων δαπανών. Προφανώς, τονώνουν τη ζήτηση βραχυχρόνια και έτσι βοηθούν.Όμως, σε αυτή την συγκυρία που είμαστε, θα οδηγούσαν σε περαιτέρω αύξηση του δημοσίου χρέους, του φόβου εθνικής χρεωκοπίας και άρα και των επιτοκίων γενικότερα.
Αυτό θα οδηγούσε σε περαιτέρω συρρίκνωση της ρευστότητας και της ιδιωτικής ζήτησης.Ένα άλλο επίκαιρο παράδειγμα στη χώρα μας είναι η χρήση και οι παρενέργειες των Ευρωπαϊκών κοινοτικών πόρων.
Σε πολλές περιπτώσεις διαστρέβλωσαν, ή και κατέστρεψαν τελείως, τα κίνητρα για ατομική προσπάθεια.Ακόμα ένα κλασσικό παράδειγμα είναι η αναδιανεμητική πολιτική.
Οι εμπειρικές μελέτες μας λένε ότι αν δεν γίνεται με το σωστό τρόπο (π.χ. παροχή ίσων ευκαιριών για ξεκίνημα και στοχευμένες κοινωνικές δαπάνες) οδηγεί σε διαστρέβλωση των κινήτρων και έτσι σε χειροτέρευση της εισοδηματικής ανισότητας.”
.gif)