“Η δημοσιονομική εξυγιάνση δεν αρκεί για να ανατραπεί η κατάσταση μιας κρατκής δομής οταν τα κρατικά συμφέροντα είναι τόσο σφιχτά δεμένα με τα οικονομικά συμφέροντα, ώστε να εχουν την δύναμη να υποκαθιστούν το κράτος, να το παρακάμπτουν και να ασιθάνονται αρκετά ασφαλείς να απειλούν τους πάντες.
Ζούμε σε ένα σύστημα που νομιμοποιεί και αποδέχεται ως δεδομένη την παρανομία.Σε κάθε επιπεδο της οικονομικής δραστηριότητας.
Η πατρωνεία από το χαμηλότερο επίπεδο μέχρι το ανώτερο επιπεδο έχει υποκαταστήσει το νόμο. Αυτά μας οδήγησαν εδώ και αυτά είναι αμετακίνητα.Ακόμα και οι εναντιούμενοι στοχεύουν μέρος του προβλήματος γιατί το υπόλοιπο το έχουν ανάγκη.
Εχουμε φτάσει να ελπίζουμε στο φάγωμα των αντιθετων συμφερόντων που όμως έχουν τη στοιχειώδη ευφυϊα να σταματούν πριν εξοντωθούν.Δεν μπορεί όμως, απλά δεν μπορεί, αυτό να μην ανατρέπεται ...”