“Ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση μιας πρότασης η οποία στοχεύει στην επέκταση της λήξης των δανείων κατά μία 20ετία, ήτοι μετατρέπει τα διακρατικά δάνεια και το δάνειο προς το EFSF σε ένα δάνειο διάρκειας 50 ετών. Ταυτόχρονα, αναφέρεται ως συνοδευτικό στοιχείο η περαιτέρω μείωση των επιτοκίων που το επιβαρύνουν σήμερα. Η λογική αυτής της «λύσης» στηρίζεται στην εκτίμηση ότι, με την επιμήκυνση του δανείου και τα μικρότερα επιτόκια, ναι μεν, δεν μειώνεται το χρέος, αλλά γίνεται ευκολότερη η διαχείριση της αποπληρωμής του ...”
"Και κάπου εδώ αρχίζει ο καυγάς μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, καθώς το ΔΝΤ αμφισβητεί ότι μπορεί να διασφαλιστεί με τα σημερινά στοιχεία η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
"Και κάπου εδώ αρχίζει ο καυγάς μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, καθώς το ΔΝΤ αμφισβητεί ότι μπορεί να διασφαλιστεί με τα σημερινά στοιχεία η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Η «λογική» του ΔΝΤ έχει, βέβαια, βάση, καθώς είναι εντελώς παράδοξο να προβλέπει κανείς σε βάθος 50ετίας τη δυνατότητα αποπληρωμής δανείων για μια οικονομία η οποία δεν ελέγχει την έκδοση νομίσματος, εκτός, βέβαια, και αν στο μεταξύ έχει προχωρήσει η «αμοιβαιοποίηση» του χρέους, με την έκδοση είτε ευρωομολόγων είτε άλλων εργαλείων από κοινού έκδοσης χρέους.Από την πλευρά της Ευρωζώνης, βέβαια, προωθείται η αντίληψη ότι, μετά την τραπεζική ενοποίηση και την προώθηση της δημοσιονομικής σύγκλισης, το αξιόχρεο κάθε χώρας θα εξαρτάται από την πορεία της Ευρωζώνης και, κατά συνέπεια, δεν θα υφίσταται «εθνικό ρίσκο».
Στη διαμάχη αυτή, πάντως, πρέπει να επισημάνει κανείς ότι, εδώ και περίπου δύο χρόνια, το ΔΝΤ, με αφορμή πάντα την υπόθεση του ελληνικού χρέους, δεν έχει πάψει να ασκεί πίεση στην Ευρωζώνη για την «αμοιβαιοποίηση» του ευρωπαϊκού χρέους και την πίεση αυτή θα τη δούμε να ασκείται με ιδιαίτερη ένταση μέσα στο καλοκαίρι.Το πώς θα καταλήξει, βέβαια, αυτή η διελκυστίνδα δεν πρόκειται να το δούμε πριν από το φθινόπωρο."