Μια μικρή εισαγωγή απο το pluralismos.gr, στην εξαιρετική και άκρως ενδιαφέρουσα επιστημονική δημοσίευση του Stra.Tech.Man Lab, με τον τίτλο “Η ενεργειακή οικονομία στους “καιρούς” της «νέας παγκοσμιοποίησης»: η περίπτωση των Βαλκανίων και της Ελλάδας”, στο “SSRG International Journal of Economics and Management Studies (SSRG-IJEMS) – Volume 6 Issue 9 – Sep 2019”.
των διδακτόρων: Νίκου Δενιόζου, Χάρη Βλάδου και Δημοσθένη Χατζηνικολάου (υποψ.)
“ Η ενεργειακή ασφάλεια της περιοχής των Βαλκανίων αποτελεί εξαιρετική περίπτωση μελέτης και συνειδητοποίησης των αντιφατικών συμφερόντων σε εθνικό, περιφερειακό και υπερεθνικό επίπεδο.
Μια ανάλυση γεωοικονομικής ανάπτυξης στα Βαλκάνια υπό την προοπτική των συμφερόντων της Ελλάδας είναι χρήσιμη για να κατανοήσουμε καλύτερα το συνεχώς αυξανόμενο τεταμένο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης της παγκοσμιοποίησης. Τόσο η μελέτη των διαφόρων πηγών ενέργειας (πετρελαίου και, όλο και περισσότερο, του φυσικού αερίου) όσο και οι πολυάριθμες νέες γεωπολιτικές αλλαγές καταδεικνύουν τις υπάρχουσες εντάσεις στις σύγχρονες διεθνείς στρατηγικές σχέσεις.
Η συζήτηση που παρουσιάζουμε στο παρόν έγγραφο, αφορά στη γεωοικονομική θεώρηση της ενέργειας στην εποχή της “νέας παγκοσμιοποίησης”. Όταν αναφερόμαστε στην παγκοσμιοποίηση εννοούμε τη συνεχή διαδικασία δομημένης ενοποίησης και συστηματικής ενσωμάτωσης των διαφόρων λειτουργικών στοιχείων της διεθνούς οικονομίας.
Αυτή η δυναμική της παγκοσμιοποίησης συντίθεται από τις κοινωνικοοικονομικές ροές (προϊόντα, υπηρεσίες, κεφάλαιο, επιχειρηματικότητα, σύμβολα, μηχανισμοί κλπ.) Και από κάθε άλλη εισερχόμενη ροή που μετασχηματίζεται από τα συμμετέχοντα κοινωνικοοικονομικά συστήματα και οργανισμούς, δίδοντας ως έξοδο πάντα νέες ροές. Επομένως, καθώς αυτή η παγκοσμιοποιημένη δυναμική είναι μια συνεχής ροή εξελίξεων και διαρθρωτικών μετασχηματισμών που εξαπλώνονται παγκοσμίως, η φύση και η λειτουργία των συμμετεχόντων φορέων της παγκοσμιοποίησης αλλάζουν διαρκώς.
Καθ ‘όλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών, συγκεκριμένα, η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να εισέρχεται σε μια νέα, ιδιαίτερα περίπλοκη και συνθετική φάση εξέλιξης. υπάρχει μια “νέα παγκοσμιοποίηση” που διαμορφώνεται προοδευτικά. Αυτός ο επιστημονικός διάλογος είναι σε μεγάλο βαθμό διεπιστημονικός και ξεκινά την έρευνά του από τη “σφαιρική” Θεώρηση της κρίσης και την τρέχουσα φάση αναδιάρθρωσης της παγκοσμιοποίησης.
Προηγουμένως, φαίνεται ότι ένας αυξανόμενος αριθμός μελετητών και φορέων λήψης αποφάσεων αναγνωρίζει το πλαίσιο κρίσης και αναδιάρθρωσης της παγκοσμιοποίησης ως διεπιστημονικό επιστημονικό πεδίο. Αυτή η εξάπλωση της διεπιστημονικότητας είναι ικανή να δημιουργήσει μια βαθιά εννοιολογική πρόοδο στον ευρύτερο τομέα των κοινωνικών επιστημών και να ζητήσει τον σχεδιασμό νέων πολιτικών πρακτικών.
των διδακτόρων: Νίκου Δενιόζου, Χάρη Βλάδου και Δημοσθένη Χατζηνικολάου (υποψ.)
Ορίζουμε επομένως την «παγκόσμια κρίση» ως την κοινωνικοοικονομική φάση των αναταράξεων σε διεθνές επίπεδο (των διαφόρων θεσμικών, χωρικών, τομεακών και λειτουργικών επιπέδων), όπου όλα αποσυντίθενται, οι ισορροπίες, η υγεία και η απρόσκοπτη αναπαραγωγή του παγκόσμιου συστήματος.
Συνεπώς, η παγκόσμια κρίση σημαίνει μια εποχή όπου τα παλιά προβλήματα και οι δυσλειτουργίες εμφανίζονται να αναδύονται, να αναζωογονούνται και να εξαπλώνονται γρήγορα, ενώ δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικές και βιώσιμες μακροπρόθεσμες λύσεις. Αυτή η νέα παγκόσμια φάση αποτελεί μια κίνηση προς τη “γέννηση του νέου”, όπου όλα απαιτούν νέες προσαρμογές και προσαρμογές σύμφωνα με τους εξελικτικά διαφορετικούς κοινωνικοοικονομικούς κανόνες που αποκτούν προοδευτικά σχήμα. Μόνο όταν αυτό το «νεογέννητο» αναπτύξει και εδραιώσει την παρουσία του, ανοίγοντας μια νέα εποχή σχετικής ισορροπίας και σταθερότητας, θα υπάρξει μια επαρκής, καλύτερη από ό, τι το παρελθόν, παγκόσμια ειρήνη και οικονομική ευημερία (φωτογραφία ακριβώς παρακάτω).
Στο πλαίσιο αυτό, η σύγχρονη γεωπολιτική και γεωοικονομική ανάλυση αντιμετωπίζει νέες εννοιολογικές προκλήσεις. Πιο συγκεκριμένα, όταν η σύγχρονη γεωοικονομία μελετά όλες τις χωρικές, χρονικές, θεσμικές και πολιτικές πτυχές των οικονομιών και των πόρων, τότε το ζήτημα της ασφάλειας και ειδικότερα της ενεργειακής ασφάλειας, αποκτά μεγάλη σημασία. Αυτό συμβαίνει και με περιοχές που είναι ευαίσθητες και γεωστρατηγικά σημαντικές, όπως τα Βαλκάνια και η Ελλάδα, που αναλύουμε γεωοικονομικά στο παρόν έγγραφο. ”
η επιστημονική δημοσίευση είναι ανοικτή προς μελέτη στον παρακάτω σύνδεσμο
http://www.internationaljournalssrg.org/IJEMS/2019/Volume6-Issue9/IJEMS-V6I9P102.pdf