Διευθύνω σημαίνει, με απλά λόγια, «κρατάω το τιμόνι» της επιχείρησης… Και σπάνια φτάνει οποιαδήποτε επιχείρηση με επιτυχία στον «προορισμό» της, υλοποιεί δηλαδή αποτελεσματικά την στρατηγική της, όταν στο «τιμόνι» της βρίσκονται ανεπαρκείς και αναποτελεσματικοί ηγέτες-μάνατζερς…
Ο «καλός καπετάνιος», στις μέρες μας, καταφέρνει να εμπνέει και να βγάζει από τους ανθρώπους του τον καλύτερο εαυτό τους. Ξέρει να ηγείται, να υποκινεί και να αναπτύσσει το δυναμικό που φέρουν τα μέλη της ομάδας του… Η ηγετική ικανότητα ενός ανθρώπου εστιάζεται στο ταλέντο του να πείθει, να καθοδηγεί, να παρακινεί, να συνεργάζεται, να εμπνέει σεβασμό και όχι, μονάχα, φόβο… Ο σύγχρονος ηγέτης, στα πλαίσια των μοντέρνων επιχειρήσεων, είναι διαθέσιμός σε όλους, συμβουλεύει, επιλύει προβλήματα «την ώρα που δημιουργούνται», μεταδίδει τον ενθουσιασμό του και ανταμείβει τους υφισταμένους του.
“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”
Ο αποτελεσματικός manager πρέπει να μπορεί να λειτουργεί αποτελεσματικά σαν «αρχηγός»… Υπάρχουν, βέβαια, πολλοί διαφορετικοί τρόποι να λειτουργήσεις ως αρχηγός… Και πρέπει να συνειδητοποιούμε πως δεν υπάρχουν «συνταγές» καθολικής χρήσης, δεν υπάρχει ένα μοναδικό πρότυπο αποτελεσματικού «αρχηγού». Στο βάθος, είναι οι συγκεκριμένες συνθήκες- και οι ιδιαίτερες απαιτήσεις που αυτές θέτουν- στις οποίες οφείλει ο manager να προσαρμοσθεί και αντεπεξέλθει κάθε φορά, αυτές που κρίνουν την ηγετική του ικανότητα. [1]
Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Δρ. Χάρη Βλάδου
«Στρατηγική μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε συνθήκες κρίσης:
Η προσέγγιση STRA.TECH.MAN»
το οποίο κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ
Στην πράξη, ένας σύγχρονος μάνατζερ-ηγέτης οφείλει να είναι ικανός να κερδίσει και να διατηρήσει την:
Κάλυψη των προσδοκιών του εσωτερικού και εξωτερικού πελάτη, με δράσεις που παρέχουν την καλύτερη δυνατή σχέση οφέλους προς κόστος.
Εστίαση στο σημαντικό & αναγκαίο, με σεβασμό των στρατηγικών συνθηκών που είναι αναγκασμένος να λαμβάνει ως δεδομένες.
Αμφίδρομη, αποτελεσματική, προσεκτική και γόνιμη επικοινωνία μεταξύ όλων των συμμετεχόντων στο διοικητικό έργο της υλοποίησης της στρατηγικής.
Ο σύγχρονος αποτελεσματικός ηγέτης-manager πρέπει, επίσης, να αντιλαμβάνεται συστηματικά τους ταχύτητα πλέον αναδυόμενους κινδύνους από την ρευστότητα του παγκόσμιου περιβάλλοντος & να διαχειρίζεται τον χρόνο αποτελεσματικά. Η ανάγκη πλήρους ανάλυσης των κινδύνων αφορά τον:
Τον εντοπισμό
Την εκτίμηση πιθανότητας εμφάνισης.
Την εκτίμηση βαρύτητας των συνεπειών κάθε ενός.
Τον προσδιορισμό προληπτικών μέτρων.
Τον καθορισμό ενδεχόμενων διορθωτικών μέτρων εάν ο κίνδυνος πραγματοποιηθεί.
Ειδικότερα, ποτέ δεν πρέπει να υποεκτιμά τους περιορισμούς σε όρους χρονισμού:
Συχνά μια αξιόλογη στρατηγική μπορεί να αποτύχει αν δεν καταφέρει να σεβασθεί έμπρακτα τα διαθέσιμα περιθώρια χρόνου. Συγκεκριμένα, περιθώριο χρόνου είναι η ποσότητα χρόνου κατά την οποία μια εργασία μπορεί να καθυστερήσει, χωρίς να επηρεάσει άλλες σχετικές εργασίες ή την ημερομηνία λήξης του έργου (πράγμα που συχνά αποδεικνύεται στην πράξη ανέφικτο)…
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνούμε πως και η επικοινωνία και ο συντονισμός εντός της επιχείρησης ξεκινάει από τον ηγέτη. Η επικοινωνία είναι μια αμφίδρομη διαδικασία η οποία σημαίνει ροή πληροφοριών, ενημέρωση για την πορεία υλοποίησης της στρατηγικής, για την λήψη αποφάσεων εφαρμογής και για την των ανάπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων, μέσα στην επιχείρηση. Ο αποτελεσματικός ηγέτης- manager οφείλει να καταφέρνει να εξασφαλίζει αμφίδρομη, αποτελεσματική, προσεκτική και γόνιμη επικοινωνία μεταξύ όλων των συμμετεχόντων στο διοικητικό έργο. (βλ. Διάγραμμα 6.17)
Ο ικανός ηγέτης- μάνατζερ πρέπει, πρώτα από όλα, να γνωρίζει καλά τους συνεργάτες του και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί «αποκωδικοποιούν» τα μηνύματα που τους αποστέλλει: Είναι πάντοτε πολύ δύσκολο να στείλεις αποτελεσματικά μια «πάσα» αν δεν γνωρίζεις καλά τον συμπαίκτη σου… Επίσης, πρέπει να λειτουργεί, συχνά, ως δάσκαλος τους, ως προπονητής και ως μέντορας, προσπαθώντας να μεταφέρει στους ανθρώπους του γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες επικοινωνίας. Τέλος, πρέπει να φροντίζει να μειώνει, όσο το δυνατόν, τους «θορύβους», τις αποσπάσεις της προσοχής και το υπερβολικό άγχος των ανθρώπων του, την στιγμή που προσπαθεί να επικοινωνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους.
Την ίδια στιγμή, και η διάσταση της υποκίνησης-κινητροδότησης έχει τεράστια σημασία για την επιτυχή υλοποίηση της στρατηγικής. Με απλή διατύπωση, υποκίνηση είναι η προσπάθεια προσανατολισμού και ενίσχυσης ενός ατόμου/ υφιστάμενου προς την κατεύθυνση της βέλτιστης επίτευξης των επιχειρησιακών στόχων, διάμεσου της ενίσχυσης του στην προσπάθεια κάλυψης και των προσωπικών του στόχων. (βλ. Διάγραμμα 6.18)
Παράλληλα, ο σύγχρονος ηγέτης- μάνατζερ στον χώρο των αποτελεσματικών σύγχρονων επιχειρήσεων γνωρίζει πως αυτό που βρίσκεται πάντοτε στην βάση κάθε επιτυχημένης διαχείρισης είναι μια συνεκτική & γεροδεμένη ομάδα. Και, επίσης, γνωρίζει ότι η αποτελεσματική ομάδα «δεν πέφτει από τον ουρανό…» αλλά χτίζεται σιγά-σιγά και περνά από φάσεις εξέλιξης:
- Forming: «ψάχνεται & φορμάρεται…»
- Storming: «τραβιέται & συγκρούεται…»
- Norming: «ηρεμεί, κανονίζεται & ωριμάζει…»
- Performing: «παίζει –επιτέλους- καλή μπάλα…»
- Boring: «βαριέται & ψάχνεται…»
- Mourning: «κλαίει όταν δίνει μεταγραφές…»
Κατανοεί, επίσης πως είναι αδύνατον να βρεθεί από την πρώτη στιγμή της σύστασης της στην κατάσταση ωριμότητας και υψηλής αποδοτικότητας. Ο ρόλος του είναι υπομονετικά να την καλλιεργήσει, συντομεύοντας την επώαση των πρώτων σταδίων εξέλιξης της, όπου είναι αυτό δυνατόν, και προφυλάσσοντας την από περιττές εσωτερικές συγκρούσεις και άγονες ασυνεννοησίες.»
[1] Βλέπε σχετικά: http://www.youtube.com/watch?v=GwN5_MduSY8
.gif)