“ Αυτά που ζούμε με την αγαστή συνεργασία της ριζοσπαστικής αριστεράς (sic ή sick τέλος πάντων) με την ακραία εθνικιστική κρατικιστική δεξιά, δεν ήταν λύση ανάγκης. Δουλευόταν από καιρό.
Το σενάριο απλό:
1. Δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά - περονισμός και άλωση του κράτους με τη χειρότερη εκδοχή κρατιστών.
2. Προγεφύρωμα των αριστερών (sic) περονιστών στη λαϊκή δεξιά - και την ακροδεξιά.
Δεν ξέρω αν υπάρχει στρατηγική συμμαχία Καραμανλή-Τσίπρα.
Είναι εντελώς προφανές όμως πως υπάρχει συνεργασία με τους καραμανλικούς κρατιστές.
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ηθικό ή πολιτικό, συνεργασίας με τη φασιστική δεξιά - τόδαμε στο δημοψήφισμα.
Δυστυχώς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας - το είδαμε καθαρά στις δύο συνάξεις των πολιτικών αρχηγών - εντάσσει τη θεσμική του λειτουργία στον σχεδιασμό και τις τακτικές του περονισμού.
Όχι τη λύση προβλημάτων αλλά τη διευκόλυνση της κυριαρχίας της χειρότερης μορφής - με καθεστωτικά χαρακτηριστικά πια - κρατισμού.
Η ΝΔ, ευρισκόμενη σε διαδικασία εκλογής αρχηγού, δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται στο όνομα των καπετανάτων και βαρωνειών.
Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, με πρόδηλη την παντελή πολιτική ανικανότητα των ηγετικών τους ομάδων, δεν μπορεί να συνεχίσουν να κρύβονται πίσω από αναμασήματα θεσμικών υπεκφυγών - πέρα από την οικονομική κρίση και την τραγική διαχείρισή της, η θεσμική αναδιοργάνωση στην υπηρεσία του περονισμού είναι σε εξέλιξη.
Ας υπάρξει η πολιτική γενναιότητα να αναδειχθεί η ζοφερή πραγματικότητα της καθεστωτικής μετεξέλιξης.
Της κυριαρχίας της μεγάλης κρατικιστικής συμμαχίας, της συμμαχίας της χειρότερης μορφής ιδιοτελών με στόχο όχι τη σωτηρία της χώρας, αλλά τη νομή του κράτους, τη διακυβέρνηση εις βάρος των πολιτών και υπέρ ιδιοτελών συμφερόντων.
Στην πολιτική αυτή, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή είναι απλή λεπτομέρεια ήσσονος σημασίας.
Η διαχείριση επί των ερειπίων θα είναι το ίδιο ικανοποιητική και αποδοτική για τους διαχειριστές, συντρόφια στη μεγάλη συμμαχία των κρατιστών και ζοφερή για τους πολίτες.”
