“Τα πράγματα έχουν λίγο-πολύ ως εξής: η κυβέρνηση οδεύει αργά αλλά σταθερά στην προδιαγεγραμμένη της πορεία που σε λίγο καιρό (εβδομάδες; μήνες;) θα μας φέρει όλους αντιμέτωπους με το χειρότερο "παγόβουνο" που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ - ένα παγόβουνο αμείλικτο και, εκτιμώ, τελεσίδικο.
Αυτό δεν είναι εκτίμηση πολιτικά φορτισμένη - είναι μία ανάγνωση των δεδομένων (απαιτήσεις και προσδοκίες δανειστών, υπαρκτά πολιτικά μέσα στη διάθεση της κυβέρνησης και μορφή του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού).
Η αντιπολίτευση είναι απούσα, στον κόσμο της, θύμα μίας διαδικασίας ανάδειξης ηγέτη η οποία [διαδικασία] δεν θα ήταν υπερβολή πλέον να πει κανείς ότι εδώ και χρόνια βάζει το λιθαράκι της στο να διαλυθεί η χώρα.
Ο πρώην υπουργός δημόσιας τάξης - μέχρι πρόσφατα πολιτικός προϊστάμενος της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής - καταγγέλει ότι απειλείται η ζωή του από την τρομοκρατία και υποδεικνύει πολιτικούς του ίδιου του κυβερνώντος κόμματος ως έχοντες σχέση με τρομοκράτες και καταθέτει κάποια στοιχεία στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Βουλευτής της αντιπολίτευσης γρονθοκοπείται άγρια στην πλατεία Συντάγματος μπροστά σε αστυνομικούς, οι οποίοι δηλώνουν στην Καθημερινή (8/11) ότι "εάν υπό τις δεδομένες συνθήκες επιχειρούσαν σύλληψη η ένταση θα κλιμακωνόταν".
Όταν έχουμε φτάσει σε σημείο να δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε το τί ακριβώς συμβαίνει, όταν οι εξελίξεις αρχίζουν να αποκτούν μία δυναμική σύγχυσης, παρασκηνίου και παραλόγου, τότε είναι που υπάρχει κίνδυνος αυτοτροφοδοτούμενης παράλυσης και ανομίας.
Σε τέτοιες στιγμές, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται ψυχραιμία και προσπάθεια θεσμικής προσέγγισης των προβλημάτων.”
.gif)
.gif)
.gif)