“ Άρθρο του Simon Nixon που δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της WSJ, με τίτλο Cameron risks digging bigger hole over EU, αναφέρεται στο ζήτημα του βρετανικού δημοψηφίσματος για την παραμονή ή μη της Βρετανίας στην ΕΕ και τη δύσκολη πολιτική θέση στην οποία βρίσκεται ο Βρετανός Πρωθυπουργός David Cameron.
Με αφορμή το συνέδριο του βρετανικού Συντηρητικού κόμματος αυτή την εβδομάδα, και εν αναμονή της ομιλίας του Cameron, ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι έχει έλθει η ώρα για τη Βρετανία να καταστήσει σαφή τη θέση της για τη συνέχιση της παραμονής της στην ΕΕ.
Εκτιμά ότι ο βρετανός Πρωθυπουργός ευθύνεται ο ίδιος για τη δύσκολη θέση που βρίσκεται διότι το 2013, υπό την πίεση της ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας του κόμματός του, συμφώνησε σε διεξαγωγή δημοψηφίσματος, προσθέτοντας ότι η κίνηση αυτή αποτέλεσε σημαντική ήττα για έναν Πρωθυπουργό ο οποίος είχε προηγουμένως δεσμευθεί ότι το κόμμα του «θα σταματήσει να δημιουργεί θόρυβο για την Ευρώπη». Προκειμένου δε να μετριάσει το πλήγμα, σκέφθηκε το τέχνασμα της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος έως το τέλος του 2017, αγοράζοντας χρόνο όπως είπε για να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους συμμετοχής του ΗΒ.
Θεωρεί ότι η περσινή έκθεση της κυβέρνησης για το ζήτημα υπήρξε πολύ ασαφής, τονίζοντας ότι ο κ. Cameron και οι Αξιωματούχοι του, έχουν επιδοθεί σε μια φρενήρη έρευνα προκειμένου να βρεθεί οτιδήποτε θα μπορέσει να παράσχει την πολιτική κάλυψη στον ίδιο και τους συνεργάτες του, ώστε να χρησιμοποιηθεί στην εκστρατεία για την παραμονή της Βρετανίας εντός της ΕΕ. Οι ευρωσκεπτικιστές είναι πεπεισμένοι ότι η επαναδιαπραγμάτευση του D. Cameron δεν οδηγεί πουθενά, με αποτέλεσμα κάποιοι να μιλούν ανοικτά για έξοδο.
Αυτό που δεν θα κάνει ο βρετανός Πρωθυπυργός, σημειώνει ο αρθρογράφος, είναι να εκφράσει ανοικτή υποστήριξη στην παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, προσπαθώντας να πει και στο συνέδριο που ξεκίνησε, όσο το δυνατόν λιγότερα. Ωστόσο, στενοί του συνεργάτες φοβούνται ότι αφήνει το ζήτημα να πάει πολύ πίσω, δημιουργώντας παράλληλα με τη σιωπή του δίλημμα και για άλλους που τάσσονται υπέρ της συνέχισης της βρετανικής συμμετοχής στην ΕΕ, ασκώντας πίεση, την ίδια στιγμή, και σε επιχειρηματικούς και χρηματοοικονομικούς κύκλους που επηρεάζουν σημαντικά την πορεία της βρετανικής οικονομίας. ”
.gif)
.gif)
.gif)