Υπό τις πιέσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, η ΕΕ είχε εγκαταλείψει την Τουρκία πριν από επτά χρόνια, όταν η χώρα γινόταν μια πραγματική δημοκρατία, με τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη να λειτουργούν ως μηχανή για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων.
Τώρα, επηρεασμένη από την Γερμανίδα καγκελάριο, η ΕΕ προσεγγίζει ξανά την Τουρκία σε μια στιγμή που η χώρα κινδυνεύει υπό την αυταρχική συμπεριφορά του Erdogan, υπό την απειλή να μετατραπεί περισσότερο σε μια Συρία.
H αλλαγή στάσης της Ευρώπης δύναται να ανεβάσει τα ποσοστά του Erdogan στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου, μπορεί όμως και όχι, δεδομένης της επιμονής του Erdogan να αντικαταστήσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία με προεδρικό νόμο και δεδομένων των εθνοτικών διαιρέσεων και της αδυναμίας της κυβέρνησης AKP να αντικρούσει τις επιθέσεις των Κούρδων ακτιβιστών, γεγονός που οδήγησε το κόμμα στην απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τον Ιούνιο.
Από την άλλη, οι Κούρδοι κατηγορούν το ΑΚP για σύμπνοια με το ISIS, με τα στοιχεία ωστόσο να δείχνουν ότι πρόκειται περισσότερο για αμέλεια, παρά για σύμπραξη.
Οι τζιχαντιστές διευκολύνονται και από την ιδεολογία που έχει προωθήσει ο Erdogan, ένα σουνιτικό υβρίδιο ισλαμισμού και εθνικισμού, που παρά την συμφωνία με την ΕΕ αποκόβει την Τουρκία από τις σχέσεις με την Δύση και ενισχύει τις εθνοτικές διαιρέσεις.
Η Ε.Ε. έχει ανάγκη να κοιτάξει καλά τον εαυτό της αλλά και την Τουρκία, μια χώρα όπου οι πολίτες μπορεί να υποστούν διώξεις για tweets που επικρίνουν την πολιτική του Προέδρου τους απέναντι στο ISIS, καταλήγει το άρθρο.”
.gif)
.gif)
.gif)