“Όταν είπα ότι έσκασα στην easyJet 400 ευρώ που δεν μου περισσεύουν και τέσσερις μέρες που επίσης δεν μου περισσεύουν για να κατέβω να ψηφίσω πολλοί φίλοι με κοίταξαν σαν να είμαι ούφο. Εδώ καλά-καλά σου λέει δεν ξέρουμε τί να ψηφίσουμε και θα βγεί ο Λεβέντης στη Βουλή, εσύ θα κατέβεις να ψηφίσεις; Η απάντηση είναι ναι.
Πέραν των πρακτικών θεμάτων (απόσταση, υγεία κλπ) που μπορεί να εμποδίσουν κάποιον από το να ψηφίσει, και τα οποία είναι απολύτως σεβαστά, το βασικό επιχείρημα όσων απέχουν συνειδητά είναι συνήθως ένα εκ των εξής δύο:
(α) Δεν ξέρω τί να ψηφίσω / κανείς τους δεν με εκφράζει: αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θεωρείς ότι ο Λεβέντης, ο Καμμένος, η Κωνσταντοπούλου και ο Κασιδιάρης είναι εξίσου ικανοί (ή ανίκανοι) και ηθικά ακέραιοι (ή άτιμοι) με τον Ματσαγγάνη, τη Λυμπεράκη, τον Καρίπογλου και τον Χρυσοχοϊδη. Εάν το πιστεύεις αυτό και δεν μπορείς να διακρίνεις διαφορές ανάμεσα σε πολιτικές, κόμματα και ανθρώπους, τότε το πρόβλημα δεν το έχει το πολιτικό σύστημα αλλά το δικό σου αξιακό σύστημα και η κρίση σου. Κανείς δεν είναι τέλειος αλλά η βασικότερη αρχή της δημοκρατίας είναι το να συνυπάρχεις με τους άλλους στην ίδια κοινότητα. Δημοκρατία δεν είναι το να βρω τον τέλειο, τον καθαρό, τον Θεό. Δημοκρατία είναι το να συμβιβάσω αυτά που θέλω εγώ με αυτά που θέλουν άλλα 11 εκατομμύρια δίπλα μου. Η ρητορική της ισοπέδωσης είναι βαθιά φασιστική και πάνω της βασίστηκαν όλα ανεξαιρέτως τα απολυταρχικά καθεστώτα.
(β) Οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα / οι αποφάσεις επιβάλλονται από τους ξένους / το μνημόνιο θα εφαρμοστεί ούτως ή άλλως / θα πεθάνουμε όλοι: Το ίδιο είναι να έχουμε τράπεζες ανοιχτές ή κλειστές; Το ίδιο είναι να έχουμε πλεόνασμα ή έλλειμμα; Το ίδιο είναι να έχουμε συμμαχίες ή το να μας αντιμετωπίζουν όλοι σαν ξεφτιλισμένους ζητιάνους; Το ίδιο είναι να έχουμε ελεύθερη μετακίνηση στην Ευρώπη ή αυστηρούς συνοριακούς ελέγχους; Το ίδιο είναι να έχουμε υποστήριξη δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις και κοινωνική προστασία και το να είμαστε μόνοι μας χωρίς βιομηχανία και εξαγωγές; Το ίδιο είναι να έχουμε ένα πλαίσιο ασφάλειας και το να είμαστε χωρίς συμμάχους δίπλα σε Βαλκάνια, Τουρκία και ISIS; Το ίδιο είναι να έχουμε το δικαίωμα της ψήφου ή τανκς στο Σύνταγμα; Όλες αυτές οι επιλογές δεν είναι θεωρητικές. Είναι εμπειρίες που τις έχουμε ζήσει.
Ένας τελευταίος λόγος αποχής είναι ότι οι εκλογές αποτελούν ουσιαστικά έναν καθρέφτη της κοινωνίας. Αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη δεν μας αρέσει και έτσι λέμε να τον σπάσουμε. Μόνο που αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη είναι απλώς το είδωλο του εαυτού μας.”
.gif)
.gif)
.gif)