“ Αν κάνουμε συμφωνία, σε ένα χρόνο θα χρωστάμε περισσότερα από ότι σήμερα, (και το χρέος θα είναι ακόμη περισσότερο μη βιώσιμο από ότι ήδη είναι), και θα τρέχουμε πανικόβλητοι και υπό δυσμενέστερες συνθήκες να προλάβουμε να κάνουμε μια νέα συμφωνία για να μην χρεοκοπήσουμε.
Η χώρα είναι σαν μια ήδη μπατηρημένη επιχείρηση που προσπαθεί να δανειστεί, όχι για να αγοράσει πρώτες ύλες και μηχανήματα, αλλά για να στείλει τον διευθύντα σύμβουλο και τους εργαζομένους διακοπές, να δώσει επιδόματα αδείας και να αλλάξει τον στόλο των αυτοκινήτων της με καινούργια.
Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Ανακυκλώνουμε ένα χονδροειδές ψέμα, που όλοι ξέρουμε πως είναι τέτοιο και, απλά, δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε. Όποιος συζητά δήθεν σοβαρά προοπτικές εξόδου χωρίς να υποσχεθεί ανοικτά δάκρυα, αίμα και ιδρώτα απλά είναι αστείος.
Αποφασίστε. Και όποιος έχει αντίρρηση για το ότι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα και ότι έτσι θα εξελιχθούν ας σχολιάσει νηφαλίως.
Σε κάθε περίπτωση, ο λόγος των κομμάτων, όλων των κομμάτων, είναι ανάξιος σχολιασμού. Όποιος το κάνει υποτιμά την νοημοσύνη του.”