“Παρτε το αποφαση.
Χωρις χρεοκοπια και οικονομικη καταρρευση του κρατους καμια προοπτικη δεν υπαρχει.
Το θεσμικο μας οικοδομημα ειναι ετσι σχεδιασμενο ωστε να εξοπλιζει με δικαιωματα μονον το κρατος και τα εξαρτηματα του, στερωντας ολους τους εκτος θερμοκηπιου απο καθε δυνατοτητα διεκδικησης, αμυνας και αντιστασης.
Και, ασφαλως, οι κατεχοντες τα θεσμικα κλειδια δεν θα συναινεσουν ποτε σε αλλαγη αυτου του καθεστωτος. Προκειται αλλωστε για την ζωη τους, την οποια δεν θα θεσουν υπο διαπραγματευση.
Οσο λοιπον υπαρχουν χρηματα, εστω και λιγα, θα τα αντλουν κατα απολυτη προτεραιοτητα, κατασκευαζοντας για τον σκοπο αυτο την απαραιτητη "νομιμοτητα".
Μονον αν τα χρηματα τελειωσουν και τα μελη του συστηματος αισθανθουν την απειλη της αναποτρεπτης φτωχιας θα καθησουν αναγκαστικα στο τραπεζι και θα συζητησουν με τους ξενιστες τροφοδοτες τους μια νεα συμφωνια, ενα νεο κοινωνικο συμβολαιο, που θα εξασφαλιζει μια τιμια και βιωσιμη μοιρασια.
Μεχρι τοτε δεν εχουν κανεναν λογο να το κανουν και δεν θα το κανουν.
Οσο δυσαρεστο κι αν ειναι, ειναι ετσι.
Και οσο πιο γρηγορα το παρουμε αποφαση τοσο το καλυτερο.”
[...] Στο συνταξιοδοτικό θα υπάρξει μεταρρύθμιση, προκειμένου να περιοριστούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (χωρίς να θίγονται θεμελιωμένα δικαιώματα) ... ... [...]
Πολυ μου αρεσε το περιεχομενο της παρενθεσης. Ακυρωνει χαλαρα ολη την κυρια προταση.
Καθοτι ποιος ειναι αυτος στην μακαρια χωρα που δεν διαθετει θεμελιωμενα δικαιωματα σε μια καλη συνταξη στα πενηντα; Απο ολους οσους σιτιζοντια απο το κρατος, δηλαδη. Οι υπολοιποι, του ιδιωτικου τομεα, εχουν τοσα θεμελιωμενα δικαιωματα, οσα περισσεψουν μετα απο την μοιρασια στα ρετιρε. Και αφου πληρωσουν τον λογαριασμο, υπερ τριτων, φυσικα.