“Αναρωτιέμαι και ερωτώ τους υποστηρικτές της ηθικής του χρέους και της καθολικής πολιτική ευθύνης ακόμη και του τελευταίου πολίτη, (είμαστε δημοκρατία είπαμε και όλοι είναι συνυπεύθυνοι, ανεξάρτητα από την συμμετοχή τους).
Ας δεχτούμε, για το καλό της συζήτησης, ότι ο δυστυχής χαμηλοσυνταξιούχος της Άνω Κοκκινομαγουλίτσας είναι μεν ηθικά αθώος αλλά παραμένει πολιτικά υπεύθυνος για τα δάνεια που λάμβαναν οι κυβερνήσεις του, εν αγνοία του, και πρέπει οπωσδήποτε να τα αποπληρώσει, με κάθε προσωπικό κόστος, για να μην αδικηθούν ο μέσος Ευρωπαίος φορολογούμενος και ο αντίστοιχος μέσος Ευρωπαίος χαμηλοσυνταξιούχος, που δεν φταίνε σε τίποτε και δεν έχουν υποχρεώση να πληρώνουν τις δικές μας πομπές και σπατάλες.
Είναι πράγματι έτσι;
Αν υφίσταται πολιτική ευθύνη για τον μέσο, άσχετο με τα πολιτικά δρώμενα υπήκοο της χώρας που δανείστηκε, δεν υφίσταται την ίδια στιγμή και η αντίστοιχη ευθύνη για τον μέσο, άσχετο υπήκοο της χώρας που δάνεισε;Αυτός δεν είναι υπόλογος για τις πράξεις της δικής του κυβέρνησης;
Αυτός ο καημένος λοιπόν Ευρωπαίος, που τώρα δεν πρέπει δήθεν να αδικηθεί και δεν πρέπει να επιβαρυνθεί με τα χρέη των Ελλήνων, επειδή κάτι τέτοιο θα ήταν ανήθικο, δεν είναι αυτός που η κυβέρνηση του απείχε από την εποπτεία των τραπεζών της, και τις επέτρεπε να δανείζουν ανεύθυνα μια χώρα, που όλοι γνώριζαν ότι είναι ήδη βαριά χρεωμένη και ότι παραποιεί συστηματικά τα στατιστικά δημοσιονομικά της στοιχεία;
Δεν είναι αυτός που η κυβέρνηση του αποφάσισε με σπουδή να σώσει τις τράπεζες αυτές μεταθέτοντας τα ιδιωτικά τραπεζικά ρίσκα στις πλάτες των πολιτών της;
Αν οι νόμοι των αγίων αγορών, που όλοι με σεβασμό επικαλούνται, είχαν αφεθεί να λειτουργήσουν και οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες συμπαρασύρονταν στην χρεοκοπία μαζί με την Ελλάδα, δεν θα έπρεπε ο Γερμανός ή ο Γάλλος υπήκος, ως πολιτικά υπέυθυνος για ότι συμβαίνει στην χώρα του, να αναλάβει το βάρος της ανακεφαλαιοποίησης τους;
Η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν ήταν μια απλή υπόθεση, κάποιων κακών που δανείζονταν και κάποιων καλών και ανυποψίαστων που δάνειζαν και τώρα πρέπει οπωσδήποτε να αποζημιωθούν.
Από αυτούς που σήμερα τόσο υποκριτικά επικαλούνται την ιερή ελευθερία των αγορών, έγινε μια τεράστια στρεβλωτική κρατική παρέμβαση, με παράβαση των κανόνων τής ιδιωτικής οικονομίας, (διότι οι περίφημες αγορές λειτουργούν με βάση τους κανόνες αυτούς, ή όχι;), για υψηλές πλην ανομολόγητες πολιτικές σκοπιμότητες και, κυρίως, για συγκάλυψη πολιτικών ευθυνών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.Και επιπλέον οι πάντες, από όλους όσοι έπρεπε να γνωρίζουν, γνώριζαν και οι πάντες, από όλους όσοι έπρεπε να μιλήσουν, σιωπούσαν.
Υπό αυτήν την έννοια όσο πολιτικά υπέυθυνος είναι ο μέσος Έλληνας που δεν συμμετείχε στον σχεδιασμό όλων αυτών, (άσχετα από το γεγονός ότι μπορεί να είχε και προσωπική ωφέλεια), άλλο τόσο υπεύθυνος είναι και ο μέσος Ευρωπαίος, υπήκοος τών χωρών που επιβάρυναν τους προϋπολογισμούς τους για να απαλλάξουν τις τράπεζες τους από την τοξικότητα της συνεργασίας τους με την Ελλάδα.
Το επιχείρημα του "αθώου Σλοβάκου συνταξιούχου" που πληρώνει άδικα για τα χρέη των κακών Ελλήνων καταρρέει πολύ εύκολα.
Είναι πολιτικά υπεύθυνος για τις πράξεις της κυβέρνησης του. Σε τελευταία ανάλυση, αν δεν είχε πληρώσει τα χρέη των Ελλήνων, θα είχε πληρώσει τις σκανταλιές των τραπεζιτών και την ανικανότητα αυτών που εξέλεξε.
Τόσο απλά.”
.gif)
.gif)
.gif)