“Δεν γίνονται πουθενά αλλού και δυστυχώς, είναι πολύ σοβαρά για να τα παραβλέπουμε ή να μην εστιάζουμε σε αυτά. Δημιουργείται σταδιακά και αναπόφευκτα μία κατάσταση που δείχνει ανεξέλεγκτη, σε μία χώρα παραδομένη, μία χώρα που τελεί υπό κατάρρευση, που δείχνει πως δεν μπορεί, δεν θέλει, δεν μαθαίνει από τα λάθη της, δεν διδάσκεται τίποτα από την ιστορία της και τελικά αποφάσισε να αυτοκτονήσει.
«Πόλεμος στη Δημοκρατία». Παρακολουθούμε ένα ανεξήγητο τσουνάμι καταλήψεων να διογκώνεται καθημερινά και να εξαπλώνεται σε Δημαρχεία, πολιτικά γραφεία, Πρυτανείες, Νομαρχιακές επιτροπές, παντού, για… άγνωστο λόγο, σε έναν πόλεμο με απροσδιόριστο εχθρό, έναν πόλεμο που καθημερινά κλιμακώνεται. Πορείες στο κέντρο, πορεία στη Βουλή, μέχρι την… είσοδο για την ώρα. Ραγδαία αύξηση… «παραγωγής» μολώτωφ, σφεντόνας και μπουλονιών πανελλαδικά. Φωτιές έξω από το Πολυτεχνείο, φωτιές σε ΙΧ και αύξηση των πωλήσεων… κουκούλας. Αντιεξουσιαστές να διώχνουν τους Πρυτάνεις και τους καθηγητές σε μία διεστραμμένη αντιστροφή ρόλων.
Ταυτόχρονα, η Πολιτεία, προφανώς όντας η ίδια… ανάπηρη σε ποσοστό 100% , αφού είδε να βεβηλώνεται το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από «επαναστάτες» αποφασίζει… «επιτέλους», να αποφυλακίσει τον… Γνωστό Στρατιώτη, και ενημερώνει τις πέντε οικογένειες των θυμάτων του πως ακυρώνει ουσιαστικά την ποινή, πως… «επανορθώνει», πως… «αναγνωρίζει την… ευθύνη της» (!) απέναντι στον στρατιώτη της επανάστασης και γενικότερα απέναντι σε στυγνούς, αδίστακτους και αμετανόητους τρομοκράτες επαναφέροντας τους στην «ενεργό δράση», στην σύνταξη προκηρύξεων, στην οργάνωση νέων «αγώνων» κατά της κοινωνίας, κατά της Δημοκρατίας…
Το μεταναστευτικό σε έξαρση, με 1650 μετανάστες σε μία εβδομάδα κατά το λιμενικό σώμα, δημιουργεί ένα πρόβλημα εκρηκτικό, άκρως επικίνδυνο, καθόλου… «αλληλέγγυο», που δίνει τροφή στις… «ιδεολογίες» που αντιμάχεται. Δήμαρχοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε μία κοινωνία που δεν αντέχει άλλα καμπανάκια και ψάχνει να ξεσπάσει. Το τραγικότερο, ίσως, όλων ότι την ίδια ακριβώς στιγμή, τα πιο επίσημα χείλη της χώρας, ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ και ΛΟΓΙΚΗΣ, απειλούν εμμέσως τις ευρωπαικές κυβερνήσεις αλλά κυρίως, απειλούν και τις ευρωπαικές ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, για… ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ που μπορεί να σταλούν… κατά λάθος, κάνοντας ότι μπορούν ώστε να χάσουμε ακόμα και τους τελευταίους μας υποστηρικτές, προσφέροντας με τον πιο ανόητο τρόπο επιχειρήματα σε εχθρικά προς εμάς στόματα.
Όλος ο πολιτικός κόσμος σε μία σπανιότατη ταύτιση απόψεων, μαζί και η κυβέρνηση, να καταδικάζει την εισβολή αντιεξουσιαστών, όπου έφτασαν ανενόχλητοι έως στην κεντρική είσοδο αφού έκαναν βόλτα στο προαύλιο της Βουλής, εκτός όμως από τον φρούραρχο της Βουλής και… την Πρόεδρο της Βουλής, την Πρόεδρο με το… ενωτικό προφίλ, την προσωποποίηση της… ευγένειας, πρότυπο συναίνεσης, η οποία ανεξήγητα, αδιαφορώντας για τον θεσμικό της ρόλο, καταφέρνει ειρωνευόμενη τους πάντες να εξοργίζει αφενός τους πολιτικούς της αντιπάλους, αφετέρου να φέρνει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση.
Να στέλνει επιστολή η «Αναρχική Ομάδα Ρουβίκωνας», στην οποία εν μέσω άλλων να αναφέρει ευθαρσώς και μάλλον… ειλικρινώς πως «Αν θέλαμε μπαίναμε ( στη Βουλή ! ) αλλά η απόφαση μας ήταν να μείνουμε με το πανό στο περιστύλιο» ενώ προειδοποιεί πως «Αν φτάσουμε στα χειρότερα, να ξέρουν όλοι ότι τότε μπορεί κάποιοι να επιχειρήσουν και κανονικές εισβολές».
Οφείλουμε να τους… «ευχαριστήσουμε» που δεν θέλησαν να μπουν και φυσικά για την προειδοποίηση περί μελλοντικών εισβολών στο βάθρο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Το αν έχει ευτελιστεί κατά καιρούς από τους ίδιους τους άρχοντες του, ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν μπορεί να αποτελεί ΑΛΛΟΘΙ κανενός κουκουλοφόρου ή απίστευτο επιχείρημα κανενός υπερασπιστή του.
Καταρρέουμε μέρα με τη μέρα, σαν οικονομία, σαν χώρα, σαν Κράτος, ελπίζω όχι και σαν κοινωνία, αν και πολύ το φοβάμαι. Μία πτώση ελεύθερη. Ασταμάτητη. Τραγικότερο όλων ίσως, το ότι η κατάρρευση μοιάζει φυσική συνέπεια, όταν τα καμώματα της Προέδρου της Βουλής κυριαρχούν στα «πηγαδάκια» του πολιτικού κόσμου και όταν η επικαιρότητα είναι αυτή που καταγράφεται σε τραγικά και απαράδεκτα ΜΜΕ αλλά και στα γελοία πάνελ των ΔΩΡΕΑΝ ΠΛΥΣΕΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ιδιαίτερα τη στιγμή που είμαστε ένα βήμα πριν την κατάρρευση, ενώ έχουμε χίλια… και άλλα χίλια προβλήματα να λύσουμε, ενώ όλοι, μα όλοι αναφέρουν την κρισιμότητα των στιγμών, πράγματα που ίσως δείχνουν πως… δυστυχώς… τελικά…
…αυτή η χώρα δεν μαθαίνει, δεν ξυπνάει, δεν συνέρχεται με τίποτα.”
