Έχω την αίσθηση ότι βαδίζουμε σε εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση, παρότι διαθέτουμε όπλα που, ηθελημένα δεν τα χρησιμοποιούμε. Και πριν προχωρήσω θα επαναλάβω ότι πρόθεσή μου δεν είναι να κάνω αντιπολίτευση, εφόσον διακαής μου πόθος είναι η επιτυχία της Κυβέρνησης, που εκλαμβάνω και ως επιτυχία της Ελλάδας.
Να πω ευθέως, λοιπόν, ότι συντρίβομαι, διαβάζοντας τα σχετικά άρθρα της σημερινής Καθημερινής, και όχι μόνο, σχετικά με το πρωτογενές πλεόνασμα και με τον απεγνωσμένο αγώνα να μαζευτούν, δεκάρα-δεκάρα, τα αργύρια της εξαθλίωσής μας, προκειμένου να δεήσουν οι αγαπητοί μας «εταίροι» να μας εγκρίνουν ακόμη μια από τις ατέλειωτες «δόσεις μας» και να ανασάνουμε μέχρι την επόμενη κρίση.
Πρόκειται για απελπιστική κατάσταση.Πρόκειται για μεγάλης έκτασης προσβολή.
Πρόκειται για σισύφειο έργο σε όλο του το μεγαλείο.Η Κυβέρνηση, και βέβαια όλοι εμείς σε αυτή τη χώρα, χορεύουμε σαν σκατζοχοιράκια με το ντέφι των δανειστών μας.
Και πριν προσπαθήσω να εκθέσω τις σκέψεις μου, για ένα σχέδιο αντίδρασης σαφώς ανορθόδοξο, αλλά που πιθανότατα θα μπορούσε να αποδειχθεί αποτελεσματικό, θα υπενθυμίσω ορισμένες αδιανόητες, κάτω από ομαλές συνθήκες, πρωτοβουλίες, με τις οποίες η Κυβέρνηση επιχειρεί να ικανοποιήσει τους δανειστές.
1) Να αρχίσω με την τόσο ταλαιπωρημένη έννοια του πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο για το πρώτο τέταρτο του 2015 κατέληξε σε 1.7€ δισεκατομμύρια, έχοντας σημαντικά υπερβεί τον αρχικό στόχο που ήταν μόνο 119€ εκατομμύρια. Να πανηγυρίσουμε; Μα, φυσικά, όχι, γιατί αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα προήλθε από υψηλής τάσης υφεσιακά μέτρα, όπως η περικοπή των ήδη αναιμικών δημόσιων επενδύσεων κατά 178€ εκατομμύρια και η μη πληρωμή χρεών προς τρίτους. Ο κίνδυνος ακόμη πιο θανατηφόρας ύφεσης, και ακόμη πιο επικίνδυνου αντιπληθωρισμού είναι προ των πυλών. Ήδη, το ΑΕΠ υποχώρησε ακόμη μια μονάδα! ΠΟΥ ΠΑΜΕ, λοιπόν; Περί τίνος θέματος ακριβώς, συζητάμε με τους δανειστές, χάνοντας ατέλειωτες ώρες σε ανούσιες διαπραγματεύσεις, για ανυποχώρητες «κόκκινες γραμμές», ενόσω εμείς οι ίδιοι στραγγαλίζουμε με αφόρητο τρόπο την οικονομία; Αλλά, όπως ήταν βεβαιότατα αναμενόμενο, το ύψος των φορολογικών εσόδων εμφανίζεται απογοητευτικό. Συγκεκριμένα, και ενώ για το πρώτο τρίμηνο η Κυβέρνηση ανέμενε από φόρους 10€ δισεκατομμύρια, μπόρεσε να εξασφαλίσει μόνο 9.3€ δισεκατομμύρια. Και διερωτάται εύλογα κανείς, ποιοι εξυπηρετούνται τελικά από τέτοια αξιοθρήνητα μέτρα πανικού και άκρας αναποτελεσματικότητας;;; Οπωσδήποτε όχι η Ελλάδα, αλλά όμως ούτε και οι δανειστές. Ικανοποιούνται, ωστόσο, όλοι όσοι, από τις βαθιές πολυθρόνες εξουσίας της υφηλίου, τολμούν να μας πετούν κατάμουτρα ότι «είμαστε ανίκανοι», ότι δεν «κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται», και που μας απειλούν ότι «θα βρεθούμε εκτός ευρωζώνης».
2) Υπάρχει και συνέχεια…... Γίνονται σκέψεις για….κατάσχεση των καταθέσεων των φορέων του Δημοσίου στην ΤΕ, προκειμένου να μη μείνουν χωρίς τη δόση τους οι δανειστές. ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ;; Ποια, ακριβώς, είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια πραγματική χρεοκοπία, που την έχουμε από την αρχή της κρίσης χρέους, και σε μια επίσημη;
Εξυπακούεται ότι πρόθεσή μου δεν είναι να κατηγορήσω τον αρμόδιο υπουργό, που όχι μόνο είναι αγαπητός φίλος, αλλά και αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη. Προφανές είναι ότι έχει πάρει εντολή «να βρει τα χρήματα, με οποιονδήποτε τρόπο». Και ο λόγος που αναφέρομαι στη ζοφερή αυτή κατάσταση είναι για να προβληματιστούμε για το «που πάμε» και να αλλάξουμε ρότα.
Αυτά και παρόμοια με αυτά ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ δεν είναι, φυσικά, λύσεις στο ελληνικό πρόβλημα. Αντιθέτως, αποτελούν αδιάσειστες μαρτυρίες της αμηχανίας μας, αλλά ταυτόχρονα και της έμμεσης αποδοχής μας να υποκύπτουμε, χωρίς να προβάλουμε δικό μας πρόγραμμα, στις πιο παράλογες και στις πιο υποτιμητικές απαιτήσεις των δανειστών. Οι δανειστές, δεν υποχωρούν ούτε βήμα….εκλαμβάνουν σίγουρο ότι θα υποχωρήσουμε, εμείς, σε όλα. Δείχνουν να μη φοβούνται, ή ακόμη και να εύχονται ένα GREXIT, παρότι πληθώρα έγκριτων οικονομολόγων κάνουν λόγο για κίνδυνο διάλυσης της ΕΕ. Η ανένδοτη αυτή στάση τους επιδέχεται περισσότερες από μία ερμηνείες. Η πρώτη είναι αυτή της υποταγής, για τις επόμενες δεκαετίες. «Ελλάδα, δεν είσαι τίποτε…σε πατώ σαν σκουλήκι» μηνύει με όλους του τρόπους η συμπεριφορά του κυρίου Schauble. «Θα κάνεις ότι σε διατάζω». Η πλευρά αυτή του ελληνικού προβλήματος είναι η «αποικία χρέους». Η δεύτερη ερμηνεία είναι του παραδειγματισμού στις λοιπές ευρωπαϊκές οικονομίες του Νότου, για να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο της τυχόν ανυπακοής στους Ευρωπαίους αυτοκράτορες. Πρόκειται για το ρόλο πειραματόζωου της Ελλάδας. Υπάρχει, ακόμη, και η καθαρά ωφελιμιστική πλευρά, που επιδιώκει γρήγορα αποτελέσματα από το ξεπούλημα της ελληνικής περιουσίας: η πλευρά της απομύζησης της χώρας.
Και από την άλλη πλευρά εμείς, για πολλοστή φορά, εκλιπαρούμε με όλα τα μέσα, που πια ξεπερνούν την πιο ξέφρενη φαντασία, «τη δόση μας», αυτήν που θα προστεθεί στο ήδη δυσθεώρητο χρέος μας, χωρίς αυτό να προσθέτει οτιδήποτε στην ελληνική οικονομία.
Η κριτική διαπίστωση είναι, σχετικά, εύκολη. Το δύσκολο είναι να απαντήσουμε στο πως θα μπορούσαμε και πως θα έπρεπε να αντιδράσουμε σε αυτή την ανθρωπιστική καταιγίδα, εναντίον της Ελλάδας. Μπορεί να είναι ήδη αργά για την υλοποίηση των ανορθόδοξων προτάσεών μου. Μπορεί και, χωρίς συζήτηση, να απορριφθούν ως απραγματοποίητες. Τι χάνουμε όμως να τις σκεφθούμε τώρα που βρισκόμαστε σε αδιέξοδο; Τις ρίχνω λοιπόν στην αγκαλιά του Διαδικτύου:
1. Στάση εξωτερικών πληρωμών που είναι, ή ούτως ή άλλως, αναπόφευκτη, αν όχι τώρα, την προσεχή φορά (το προτείνω από το 2010, οπότε η επιτυχία θα ήταν πιθανότερη).
2. Παρουσίαση, με συντομία, αλλά κατά το δυνατόν και με αριθμούς, σε μικρό βιβλιαράκι, με μετάφραση σε όλες τις ευρωπαϊκές, και όχι μόνο, γλώσσες:
* Το πως δημιουργήθηκε το ελληνικό δημόσιο χρέος (ετοιμάζεται από την πρόεδρο της Βουλής και οπωσδήποτε υπάρχουν σχετικές και αρκούντως αποκαλυπτικές μελέτες)
* Ποια είναι τα εγκληματικά αποτελέσματα της εφαρμογής των μνημονίων
* Γιατί ισχύουν οι απαιτήσεις μας για τις πολεμικές αποζημιώσεις
* Σε τι ανέρχονται τα ποσά που πληρώθηκαν ως επιτόκια και υπερβαίνουν το χρέος, και γενικά η απεχθής και επονείδιστη φυσιογνωμία του χρέους
* Σε τι συνίστανται οι συνεχώς επαναλαμβανόμενες απαιτήσεις των δανειστών, που τις βαφτίζουν ως δήθεν «μεταρρυθμίσεις»
* και ότι άλλο σχετικό κριθεί σκόπιμο να προστεθεί.
Το βιβλιαράκι, σε εκατομμύρια αντίτυπα, με τίτλο ας πούμε SOS, «Η εν ψυχρω δολοφονία της Ελλάδας» (ενδεικτικός τίτλος που είναι και ο τίτλος του τελευταίου μου βιβλίου από τον ΙΑΝΟ, που κυκλοφορεί επίσης στη Γαλλία, σε γαλλική μετάφραση από τις εκδόσεις L’Harmattan) να αποσταλεί παντού, και να διατίθεται παντού στο εξωτερικό: σε αεροδρόμια, δημόσιους χώρους κλπ και να προσφέρεται δωρεάν. Να έχει αναρτηθεί και στο Διαδίκτυο. Παράλληλα, σε καθημερινή βάση, να δίνονται συνεντεύξεις, που να μιλούν για σχεδόν γενοκτονία, να γράφονται άρθρα, και να υπάρχει μόνιμη αίτηση για παγκόσμια συμπαράσταση. Και στο μεταξύ, να μη μας πανικοβάλλει το GREXIT, φθάνει να υπάρχει σοβαρή μελέτη για αυτή τη μετάβαση.
3. Με βάση τα παραπάνω να απευθύνουμε, μέσω του Διαδικτύου, έκκληση προς τους λαούς και όχι προς τις Κυβερνήσεις, να πάρουν θέση (ως είδος παγκόσμιου δημοψηφίσματος) για την τύχη της Ελλάδας. Να αναγγέλλεται, συνεχώς, και με ανάλογα σχόλια, ο αριθμός των θετικών απαντήσεων.
Αν απορρίψουμε μια τέτοιας μορφής λύση, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ποια είναι η εναλλακτική λύση στην παραπάνω αυτή πρόταση.
Είναι, το να συνεχίσουμε να εκλιπαρούμε τους «θεσμούς» για δόση….να δείχνουμε δύσκολοι με «κόκκινες γραμμές» και στη συνέχεια να υιοθετούμε «καραμπινάτα» υφεσιακά μέτρα, τα οποία θα μειώνουν, σε συνεχή βάση, το ΑΕΠ και αναγκαστικά θα ανέρχεται η ανεργία, θα καταποντίζονται μισθοί και συντάξεις, θα ξεπουλιέται το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και θα μας προσβάλλουν συνεχώς ο κ. Schäuble και οι ομοϊδεάτες του.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ.
|| «ΜΙΑ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ» ||
Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Παν/μιο Μακεδονίας
Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Ρουμανίας
delimar@uom.gr
