“ Οι θέσεις του Ποταμιού για τη μετεξέλιξη της ΝΕΡΙΤ σε ΕΡΤ είναι ενδεικτικές της έφεσης να παίζεις στο γήπεδο που κάποιος σου λέει ότι πρέπει να παίξεις. Ακόμη και εάν αυτό το γήπεδο δεν υπάρχει ή το παιγνίδι είναι άλλο.

Η κυβέρνηση παίζει επικοινωνιακά παιγνίδια ΚΑΙ μ' αυτό το θέμα - ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και δεν υποστηρίζουν τίποτε, το Ποτάμι όμως γιατί τσιμπάει;
Το βασικότερο των ζητημάτων είναι ότι ο φορέας είναι ΔΕΚΟ με τον προϋπολογισμό του ενσωματωμένο σ' αυτόν της Γενικής Κυβέρνησης. Μέχρι το 2018 πρέπει να αποδίδει πλεόνασμα €100 εκατ και άνω ετησίως. Με το σημερινό ανταποδοτικό, αυτό σημαίνει περίπου €100 εκατ προς δαπάνη. Εάν υπάρξει απόκλιση 10%, μνημονιακή ρήτρα που είναι νόμος του κράτους, επιβάλλει τον "ξαφνικό θάνατο" της εταιρείας. Επομένως, όλα όσα προβλέπονται στο σ/ν ή δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, ή στο όνομα της αντιστροφής του "μαύρου" θα καταλήξουμε με την ΤΕΔ της "Λούφα και Παραλλαγή". Ας πει κάποιος το προφανές: δομές παλιάς ΕΡΤ δεν μπορεί να στηριχθούν με διαθέσιμα προς δαπάνη €100 εκατ και €60 εκατ εργασιακό κόστος - πριν τις υπερωρίες, σαββατοκύριακα, νυκτερινά, εκτός έδρας. Το συγκεκριμένο το έχει αντιληφθεί η κυβέρνηση και προσπαθεί να το μαζέψει με το 25% πλαφόν στις παραγωγές. Δεν μαζεύεται όμως!
Υπάρχει βέβαια η δυνατότητα να αλλάξει ο νόμος. Τότε όμως πρέπει από κάπου αλλού να βρεθούν τα €100 εκατ του πλεονάσματος της ΝΕΡΙΤ/ΕΡΤ. Η κυβέρνηση κοροϊδεύει γιατί απλώς αγοράζει χρόνο και λαϊκή υποστήριξη με διακανονισμούς χωρίς αντίκρυσμα. Το Ποτάμι όμως γιατί παίζει το ίδιο παιγνίδι κάνοντας τον Κινέζο;
Δεν υπάρχει νέα ΕΡΤ. Υπάρχει μετονομασία της ΝΕΡΙΤ σε ΕΡΤ και ρητή παραδοχή της διαδοχής. Το rebranding είναι ζήτημα επιλογής. Η νέα ΕΡΤ ως καθολικός διάδοχος της παλιάς, έχει ως αποτέλεσμα την ήττα του δημοσίου (τώρα δεν είναι ο σαμαροβενιζέλος αλλά ο τσιπροκαμμένος) σε περισσότερες από 2.500 αγωγές. Η συνολική αποζημίωση θα είναι πολύ υψηλότερη αυτής που φαντάζονται κάποιοι με τους συμψηφισμούς. Η καθολική διαδοχή έχει και το παρελκόμενο της υποχρεωτικής μισθολογικής αναγνώρισης προϋπηρεσίας. Σήμερα, οι πάντες στη ΝΕΡΙΤ πληρώνονται €1.100-€1.200 το μήνα μικτά. Με την υποχρεωτική (εκτός εάν υπάρξει ρύθμιση-έκτρωμα) αναγνώριση της προϋπηρεσίας, οι απολαβές των δημοσιογράφων θα είναι ως μέσος όρος υπερδιπλάσιες (βάσει της σχετικής ΚΥΑ), των δε υπολοίπων ως μέσος όρος, τουλάχιστον 50% υψηλότερες. Η διαπραγμάτευση αυτή έχει γίνει από μένα με το ΓΛΚ, κατέληξε την 5/12/2013 σε μέσο μισθό €1.900 πλέον 26% ασφαλιστικών. Οι εκτιμήσεις εργασιακού κόστους €60 εκατ, θα βρεθούν 50% υποτιμημένες. Η κυβέρνηση κοροϊδεύει - δεν θα εφαρμόσει τα προβλεπόμενα από τα εργασιακά, θα έχει 2.000 νέες αγωγές, χαμένες από χέρι - αγοράζει όμως χρόνο, εις βάρος των εργαζομένων, μέχρι να τελεσιδικήσουν σε δύο έως τέσσερα χρόνια.
Φαίνεται πως και οι σαμαροβενιζέλοι είχαν καταλήξει σε αντίστοιχη λύση. Για να υποστηριχθεί έπρεπε να προικισθεί ο κουμπαράς της εκκαθάρισης της παλιάς ΕΡΤ. Γι' αυτό από τον Δεκέμβριο έχουν μεταφερθεί €35 εκατ σταδιακά στην Ειδική Διαχείριση.
Το σ/ν της νέας ΕΡΤ δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Ακόμη και η προσφορά εργασίας σε 1.500 περίπου απολυμένους της ΕΡΤ και 500 της ΔΤ γίνεται εις βάρος του υποτιθέμενου σκοπού, της δημιουργίας της ανεξάρτητης δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Θα υπάρξει μπάχαλο μεγαλύτερο από αυτό της ΝΕΡΙΤ στα πρώτα της βήματα, επί τουλάχιστον δύο χρόνια. Πέραν των προβλημάτων με τη θεσμόικα για το αν είναι ή δεν είναι μονομερής ενέργεια.
Η λογική και έντιμη στάση είναι: πάρτε το σ/ν και φέρτε ένα άλλο που να δίνει λύση στα προβλήματα, όχι να δημιουργεί νέα. Η συζήτηση και μόνον στο πλαίσιο που επιθυμεί η κυβέρνηση είναι υπόκλιση στον λαϊκισμό της και συνευθύνη στο μπάχαλο δύο ετών.
Ας πούμε πως τα παραπάνω είναι της "συγκυρίας". Υπάρχει και η φιλοσοφία του σ/ν για τον λειτουργούντα (οψέποτε) οργανισμό. Ας μας πει το Ποτάμι τι πρόβλημα έχει με τον 4173 (ιδρυτικός της ΝΕΡΙΤ) και την πρόβλεψη εποπτείας της διοίκησης από το Εποπτικό Συμβούλιο. Το σχήμα είναι ό,τι πιο προοδευτικό μπορούσε να υπάρξει - είναι αναγκαίος μόνον ο ΣΑΦΗΣ διαχωρισμός διοίκησης και εποπτείας. Δεν είναι η θεσμός της εποπτείας που σκότωσε το εγχείρημα της ΝΕΡΙΤ. Είναι ο μη πλήρης διαχωρισμός εποπτείας-διοίκησης που επέτρεψε την επιβολή διαχειριστικών αποφάσεων στη διοίκηση από ανεύθυνο όργανο. Όργανο που αποφάσισε το ίδιο την κατάλυση της δικής του ανεξαρτησίας (πρβλ τροπολογία Αυγούστου 2014) και την προσφορά στο πιάτο του δημόσιου φορέα στον εκάστοτε υπουργό τύπου.
Αντί λοιπόν της ενίσχυσης τόσο της Εποπτείας όσο και της Διοίκησης, το Ποτάμι προσφέρει εισιτήριο πρώτης θέσης στον Τιτανικό, με τα όργανα παρακολούθησης και αξιολόγησης. Πέραν του ότι δεν διασφαλίζεται η Εποπτεία και ο Έλεγχος της διοίκησης, δεν αφήνουν τα εκτελεστικά όργανα να διοικήσουν.
Τα υπόλοιπα στις θέσεις του Ποταμιού είναι ρυθμίσεις που λύνουν δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα στη λογική του σ/ν. Δεν γίνεται κουβέντα όμως για την ανεξαρτησία του φορέα από την κυβέρνηση. Όποιος δεν θέτει το θέμα, υιοθετεί τη φιλοσοφία που θέλει όχι δημόσιο αλλά κυβερνητικό φορέα. Με όλα τα στραβά που συνέβησαν, ο 4173 απαντούσε σε μεγάλο βαθμό το συγκεκριμένο ερώτημα. Δεν έχει κανείς πρόβλημα δημοκρατίας και προσδιορισμού της έννοιας "δημόσιο μέσο";
Για να γίνει απολύτως κατανοητή η ανάγκη της ανεξαρτησίας της διοίκησης και η σύνδεση με την ανεξαρτησία της ενημέρωσης, θα μεταφέρω ένα μικρό ιστορικό.
Την 25/5/2014 ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, πρωθυπουργός τότε, μου ζήτησε μέσα στο Μαξίμου να απαλλάξω άμεσα τον Γενικό Διευθυντή υπεύθυνο για τις Ειδήσεις. Είχαν προηγηθεί επανειλημμένες παρεμβάσεις και διαμαρτυρίες κομματικών και κυβερνητικών στελεχών οι οποίες είχαν αγνοηθεί. Η απάντησή μου ήταν "αυτό αποκλείεται", με επιχειρηματολογία βέβαια. Μετά από δέκα μέρες εκπαραθυρώθηκα από το Εποπτικό Συμβούλιο (δεν ισχυρίζομαι πως ο λόγος ήταν η ανταλλαγή με τον πρωθυπουργό - παρά το ότι ενημέρωσα το σώμα δύο φορές και ουδέν έπραξε). Ο ίδιος άνθρωπος, ο Γενικός που ήταν κόκκινο πανί για τον κ. Σαμαρά είναι ο ιδιοκτήτης της γάτας με την οποία θα συνομιλούσε εάν ήθελε η κα Βούλτεψη τρεις μήνες μετά. Ο ίδιος άνθρωπος είχε την ευθύνη της συνέντευξης που πήρε ο κ. Σαμαράς από τους δύο δημοσιογράφους της ΝΕΡΙΤ την 27/12/2014. Ο ίδιος άνθρωπος έχει την ευθύνη που σκηνές από το Δίστομο είναι πρώτη είδηση. Ο ίδιος άνθρωπος ενημερώνει για τη διαπραγμάτευση του ΥΠΟΙΚ με τον Ομπάμα - μια μέρα μετά τη διάψευση της συνάντησης από τον Λευκό Οίκο. Ο άνθρωπος αυτός είναι εξαιρετικός επαγγελματίας, απίστευτο σκυλί στη δουλειά και πάντα "άνθρωπος της εταιρείας" - όπως πρέπει να είναι. Όταν έχει τη θεσμική θωράκιση και την εγγύηση της ανεξαρτησίας από τη διοίκηση, κάνει ανεξάρτητος τη δουλειά του όπως ξέρει καλύτερα. Όταν δεν τα έχει όμως...
Το μικρό ιστορικό δείχνει πως δεν αρκούν τα ευχολόγια στην εισηγητική έκθεση ή στα πρώτα άρθρα του σ/ν. Απαιτείται θεσμική κατοχύρωση της ανεξαρτησίας, πράγμα το οποίο είναι προφανές πως δεν κάνει το σ/ν και το Ποτάμι καμώνεται πως δεν τρέχει τίποτε.
Επαναλαμβάνω, η αναφορά στις θέσεις του Ποταμιού γίνεται γιατί είναι η μόνη κοινοβουλευτική δύναμη που μπορεί να αρθρώσει πειστικά λόγο για τα πραγματικά ζητήματα και για την ουσία της έννοιας "δημόσιο" για τον φορέα. Η ΝΔ (περισσότερο) και το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν στήριξαν, αλλά υπονόμευσαν την επαναδημιουργία του δημόσιου φορέα. Είναι έως και αστείο το να πλειοδοτεί σε φιλεργατικότητα κανείς για τους περίπου 100 αποκλεισμούς εργαζομένων.
Το γήπεδο για το Ποτάμι είναι όλο δικό του.
Ας παίξει μπάλα.”