“Και όμως όταν εγώ έφυγα πριν δέκα χρονια, αφησα πίσω μου την χωρα των "γ@μάω". Είχα ταξιδέψει αρκετά μέχρι τότε, ποτε όμως δεν είχα συναντήσει άλλη χωρα που να είναι όλοι "γ@μάω".
Όλοι πετυχημένοι, όλοι μούρες, όλοι ήτανε ο "ξέρεις ποιος είμαι εγώ", όλοι ευημερούσαν, ο υπάλληλος του βεντζινάδικού φορούσε πιο ακριβά ρούχα από τον επιχειρηματία που πήγαινε να του βάλει βεντζίνη, η δημόσιος υπάλληλος ψώνιζε από την ίδια μπουτίκ που ψώνιζε η Αγγελοπουλου, γενικότερα ήτανε όλοι αριστοκράτες.
Τώρα βεβαια ούτε στο Μονακό, ούτε στο Μιλάνο, ούτε στο Παρίσι είχα δει αριστοκράτες να χορεύουν τσιφτετέλια και να σιγοτραγουδάνε ανατολίτικα σκυλοτράγουδα, αλλα αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Εμείς είχαμε δημιουργήσει την δικη μας γενιά αριστοκρατών, ήτανε η γενιά του "πάρτα όλα", η γενιά των "γ@μάω".
Αλλα πάλι κάτι δεν μου πήγαινε καλά, εγώ θυμόμουν όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και όχι μονο, με άδειους δρόμους μετά τις 6 το απόγευμα, ενώ οι δικοί μας δρόμοι στις πόλεις ακόμα και σε κάτι σημεία στις εθνικές οδούς, ήταν γεμάτα κόσμο μέχρι το πρωί και από παντού έβγαιναν οι "γ@μάω".
Θυμάμαι ακόμα ότι οι "γ@μάω" όλοι φορούσαν τα ίδια, όλοι άκουγαν τα ίδια, όλοι πήγαιναν στα ίδια, δεν τους ξεχώριζες, κάτι δεν μου κόλλαγε, αλλα που να τολμήσεις να μιλήσεις στους "γ@μάω".
Ακόμα μου είχε κάνει τεραστια εντύπωση ο πλούτος των "γ@μάω", καινούργιες μεζονέτες, κάθε 2-3 χρονια καινούργια αυτοκίνητα, ταξίδια, τον χειμώνα Αράχωβα το καλοκαίρι Μύκονος, χαϊλίκια, μπουκάλια πρώτο τραπέζι πιστα και δεν συμμαζεύεται.
Είχα αρχίσει και ένιωθα ανίκανος και άχρηστος μπροστά στους "γ@μάω". Βεβαια ότι δεν είχα πάρει ποτε δάνειο ούτε ποτε είχα πιστωτικές κάρτες είναι μια λεπτομέρεια και αυτή.
Τότε δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, αλλα κάτι δεν μου πήγαινε καλά, έβλεπα ότι πολλά πράγματα δεν είναι φυσιολογικά συγκριτικά με τις εικόνες που είχα από την άλλη ευρώπη, αλλα και πάλι δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς.
Σήμερα δέκα χρονια μετά ξέρω γιατί χάθηκε η χωρα των "γ@μάω", το
εντυπωσιακό είναι όμως, ότι παρα πολλοί από αυτούς δεν το έχουνε αντιληφθεί ακόμα.”
