Ο θυμός της Μαύρης Σφήγκας φέρνει την ... γαλήνη

Κάθε μέρα μου έλειπε.

Κάθε καταραμένη μέρα που η γη έκανε τον κύκλο της γύρω από τον ήλιο, κάθε μέρα που ήταν στην ουσία η ίδια ρουτίνα της φύσης, αποτελούσε και δική μου ρουτίνα.

Ξύπνησα με το συναίσθημα της έλλειψης, όπως συνέβαινε εδώ και κάποιους μήνες.

Τα μάτια μου ήταν για ακόμη ένα πρωί υγρά.