“ Όταν ήμουν μικρός κομισάριος του μαθητικού στο Ρήγα, λόγω των καλών επιδόσεων στο μαρξισμό και την καθοδήγηση των μαθητών, η ηγεσία ήθελε να με στείλει στη Ρουμανία για σπουδές.
Ένας καλός φίλος τότε, ο Μανώλης Τζεφρώνης, γιος ιστορικού ηγετικού στελέχους της αριστεράς, ο οποίος σπούδαζε στη Ρουμανία, με πήρε παράμερα και που είπε εμπιστευτικά: «Μην κάνεις καμιά τέτοια μ…. και δεχτείς…»Μου περιέγραψε περίπου την ποιότητα ζωής και ελευθερίας εκεί…(Έχω πολλά χρόνια να ακούσω νέα για το Μανώλη, ελπίζω να είναι καλά όπου και να βρίσκεται)
Τηλεφώνησα στο Ν. που μου είχε μεταφέρει την πρόταση και του είπα να με ξεχάσουν… Τελευταία φορά που είχα ακούσει γι’ αυτόν ήταν οικονομικός διευθυντής σε μια ΔΕΚΟ.
Νομίζω πως χρωστάω πολλά στο Μανώλη που δεν έμπλεξα και λίγα χρόνια αργότερα αποχώρησα από το Ρήγα και αργότερα από κάθε σχέση με την αριστερά τα ήθη και την ιδεολογία της.
Αν είχα καταλήξει Ρουμανία θα ήταν δύσκολο να απεγκλωβιστώ από ένα κύκλωμα που εκτός του διανοητικού συσκοτισμού επιφύλασσε το βόλεμα σε κάποια ΔΕΚΟ ή δημόσια υπηρεσία ή άντε κάποιο γραφείο υφαρπαγής χρημάτων των φορολογουμένων μέσω κοινοτικών επιδοτήσεων. Δηλαδή, κοινωνική και πνευματική παράλυση από τα 30…
Βέβαια θα είχα αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη περιουσία όπως κατάφεραν πολλοί πρώην σύντροφοι. Θα έχανα όμως τα περισσότερα πράγματα για τα οποία είμαι υπερήφανος στη ζωή μου. Το ανοιχτό μυαλό και κυρίως την ανεξαρτησία να μην χρωστάω σε κανένα τίποτα και γι΄αυτό να μην ορρωδώ προ ουδενός «κερατά»….
Παρ’ όλα αυτά, ο Ρήγας δεν ήταν κακό σχολείο με έμαθε από μικρό να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα και να μην με ταράζει η ισχύς της εξουσίας. Κυρίως όμως η τριβή με πολλά εξαιρετικά παιδιά με ώθησε να αγαπήσω το διάβασμα και να αναπτύξω την τάση προς την αμφισβήτηση και την περιπέτεια…
Τα σημαντικότερα πάθη μου…”
Υ.Γ 1): Χαρακτηριστική περίπτωση όλων αυτών που γνώρισα, αρκετοί από τους οποίους είναι υπουργοί σήμερα, ήταν ένα καθοδηγητής που αργότερα μέσω μια εταιρείας ανάληψης κοινοτικών προγραμμάτων ενεπλάκη σε πολύκροτο σκάνδαλο διανομής και ξεπλύματος μιζών σε στελέχη κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Υ.Γ: 2) Φυσικά υπήρξαν και πρόσωπα που είμαι υπερήφανος που τους γνώρισα, όπως ο Γ. που μου έστειλε πριν λίγες μέρες την παρακάτω φωτό που με απεικονίζει την εποχή που ήμουν στο γραφείο μαθητών Αθήνας( Κομισάριος δηλ.). Ο Γ έχει ιδρύσει μια εταιρεία που φτιάνει σόφτγουερ. Οι μισές πωλήσεις αφορούν το εξωτερικό και κάθε Σεπτέμβρη βρισκόμαστε και πάμε παρέα στη Νεμέα να δοκιμάσουμε τα νέα κρασιά…Κάπου στον Αγιο Παντελεήμονα με το Ρήγα Φεραίο Αχαρνών...
Ο πρώτος αριστερά ο υπογράφων ...
.gif)