Όντως θέλουν; Αν ναι, μπορούν;

“Όπως είναι κοινός τόπος, οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα θα μπορούσαν να γίνουν, λόγω συναισθηματικών αντανακλαστικών της πλειοψηφίας του λαού, πολύ πιό γρήγορα από μια κυβέρνηση της αριστεράς με επικεφαλής έναν πολιτικό με προδιαγραφές Λούλα.



Αυτός θα ασκούσε επί της ουσίας μια πολιτική συντονισμού με τη Δυτική Ευρώπη (και ίσως υπέρβασης της, αφού ούτως η άλλως θα χρειάζονταν άλματα) δίνοντας παράλληλα τόσο συμβολικά όσο και ουσιαστικά, όμως πάντα συναισθηματικά ικανοποιητικά, "αριστερά" δώρα στο κοινό του.
Υπάρχουν ενδείξεις πως ο Σύριζα μπορεί, στη v.2.0 του, να είναι αυτό το κόμμα. Το υποστηρίζουν η σημερινή παρουσία του Τσίπρα, η επιλογή του Βαρουφάκη, η επιλογή ως συμβούλων των ανθρώπων της Lazard (όποιος έχει τη διάθεση να διαβάσει το βιβλίο του επικεφαλής της Matthieu Pigasse που κυκλοφορεί και στην Ελλάδα νομίζω θα εντυπωσιαστεί από μιαν εντελώς άλλη εκδοχή αριστεράς σε σχέση με αυτή που έχουμε γνωρίσει εδώ).
Επιπλέον, αφού θεωρώ τον εαυτό μου φιλελεύθερο τόσο σε κοινωνικά όσο και σε οικονομικά θέματα είναι φανερό πως κάποιες θέσεις στα πρώτα με βρίσκουν εντελώς σύμφωνο - αλλά περιμένω την υλοποίηση τους πριν χαρώ και συγχαρώ.
Και απομένουν τα δύο σοβαρά θέματα:
Θέλουν;
Ακόμα και αν τη Δευτέρα πράγματι υπογραφεί μια συμφωνία, θα μου προκαλούσε μεγάλη έκπληξη το να μην υπάρξουν πολλές, πολλές ευκαιρίες υπαναχώρησης, κωλυσιεργίας, κουτοπονηριάς και ρήξεων στο μέλλον. Επιπλέον, φοβάμαι πως τα ισοδύναμα και η διακηρυγμένη "κοινωνική δικαιοσύνη" θα έχουν τέτοια χαρακτηριστικά που θα οδηγήσουν σε ένα φαύλο κύκλο αποτυχιών όσον αφορά την ανάπτυξη. Αυτό βέβαια θα φέρνει νέες φορολογικές καταιγίδες και, προς αντιπερισπασμό, ίσως δούμε έντονα στοιχεία δήμευσης (νόμιμων) περιουσιών όσον αφορά ένα ποσοστό του πληθυσμού από όπου λίγες ψήφους θα χάσει ο Σύριζα. Λαικίστικη αριστερή φορολογική πολιτική, δήμευση προς χρηματοδότηση ψηφοθηρικών ρυθμίσεων δηλαδή τώρα που δανεικά υπάρχουν μόνο μετρημένα. Ακόμα πιο πέρα, θυμίζω πως η Αριστερά έχει, αν μη τι άλλο, μια εκλεπτυσμένη σχέση με τους μηχανισμούς της εξουσίας και τη διαχείριση της δύναμης μέσω απότομων κινήσεων. Με την ελπίδα να μην ακουστώ κολλημένος (δώστε μου τουλάχιστον το ελαφρυντικό μιας εξωφρενικά σύνθετης και απατηλής πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας) λέω πως δε θα με ξάφνιαζε αν ακόμα και την επόμενη εβδομάδα είχαμε πλήρη ανατροπή του σημερινού σκηνικού "ευφορίας" και των συνακόλουθων σχολίων στο timeline μου, μερικά από τα οποία έχουν όντως πολλή πλάκα.
Επειδή δεν είμαι στο μυαλό ενός ανθρώπου που ονόμασε τον γιό του Ερνέστο - αλλά και επειδή έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε.
Επειδή δεν ξέρω ποιός θα αποδειχτεί ο εξωστέος - ο Βαρουφάκης ή ο Λαφαζάνης, όπως και πως θα κινηθεί, και με πόση επιτυχία στο αντιμνημονιακό πλήθος, η ακροδεξιά συνιστώσα.
Επειδή δεν ξέρω την ανθρωπογεωγραφία της ΚΟ του Σύριζα.
Για όλα αυτά, καταλήγω πως δεν ξέρω αν θέλουν.
Αν θέλουν, μπορούν;
Επειδή έχω δει πάρα-πολλά-στελέχη τους, σε πολλές περιπτώσεις, να αντιφάσκουν, να τριπλάρουν με τη μπάλα στα πόδια και να πέφτουν κάτω έχοντας την πατήσει, να έχουν θηριώδη ελλείμματα κριτικής σκέψης και πλεόνασμα ιδεοληψίας, και επειδή έχω δει λίγους συγκριτικά να ξεφεύγουν από αυτή την κατηγορία.
Επειδή δεν ξέρω πως θα αντιδράσει το υπόλοιπο κοινοβουλευτικό δυναμικό όταν ο Τσίπρας θελήσει στήριξη από αυτό (και αναφέρομαι κυρίως σε κομμάτι της ΝΔ).
Για αυτά, καταλήγω πως δεν ξέρω αν μπορούν, ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς θέλουν.
Μακάρι να θέλουν και να μπορούν.
Άλλωστε δεν μπορώ να κάνω πολλά με την επιφυλακτικότητα μου, παρά μόνο να προστατεύσω τον εαυτό μου από εκπλήξεις.”

Όπως έγραψα ξανά, δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο για την Δευτέρα.
Αλλά εαν υπάρξει υπογραφή συμφωνίας, γιατί να προταθεί ως ΠτΔ οποιοδήποτε πρόσωπο εκτός του χώρου της Αριστεράς;
Ένα μέρος από το κοινό του Σύριζα θα μεταβολίζει την υπογραφή, θα εξετάζει τις πτυχές της συμφωνίας και θα προσπαθεί να τις φωτίσει με τον καλύτερο τρόπο.
Μια πρόταση εκτός Αριστεράς τόσο κοντά χρονικά δεν είναι επικίνδυνο να ξεχειλίσει κάποιων το ποτήρι;
Και για ποιό όφελος;
Γιατί να μην δοθεί σε κάποιους η ψυχική ικανοποίηση ενός αριστερού ή/και "αντιμνημονιακού" προέδρου;
Ουσιαστικές αφορμές για τριβές και απώλειες θα έρθουν συντομα, για ποιό λόγο να υπάρχουν και επουσιώδεις;