.jpg)
“Από τους γονείς μου έμαθα, αλλά και από τους πολιτικούς μου μέντορες, ένας εξ αυτών ήταν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, να μην είμαι αριστεροφοβικός. O Κωνσταντίνος Καραμανλής με έμαθε να μην είμαι αριστεροφοβικός. Με έμαθε να μην είμαι –επαναλαμβάνω- αριστεροφοβικός.
Με έμαθε να συνεργάζομαι με τον καθένα που θα μπορούσα να συνεργαστώ, για να πάει μπροστά η χώρα μου πολιτικά ή για να πάει μπροστά η δουλειά μου στους τομείς που εργάστηκα.Και ήρθε η ώρα της δικαίωσης, ήρθε η ώρα που οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ αποδείξαμε στην πράξη τη Δευτέρα 26 Ιανουαρίου του 2015 ότι ήμασταν εμείς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ένας από τους δύο πρωταγωνιστές, ήμασταν εμείς που συμμετείχαμε στην πρωτοβουλία να δώσουμε άμεσα τη λύση για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, ανταποκρινόμενοι στην πολύ φρέσκια ετυμηγορία του ελληνικού λαού -ο οποίος τι ήθελε;- ο οποίος ήθελε ένα τέλος στην υποταγή του σε μνημόνια, ένα τέλος στη δυστυχία, στην ανεργία, στην ύφεση, στα λουκέτα, στην υπερφορολόγηση, στη μετανάστευση των παιδιών μας, στις αυτοκτονίες, στο σοβαρό έλλειμμα της δημοκρατίας ακόμα και μέσα εδώ στη Βουλή των Ελλήνων, η οποία είχε καταντήσει Βουλή της τρόικας.
Προσωπικά όμως - και οφείλω να το καταθέσω - πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο όπου οι Έλληνες πολίτες θέλουν να βλέπουν μέσα στη Βουλή τη σύνθεση και όχι την αποσύνθεση, θέλουν να βλέπουν κοινές προσπάθειες και δράσεις απέναντι στον κίνδυνο ενός εκβιαστή οικονομικού κατακτητή και όχι μια συστηματική τρομολαγνεία και τρομοφοβία για ίδιον πολιτικό όφελος και θέλουν να βλέπουν πολιτικούς από αντίθετες παρατάξεις να συνεργάζονται, βρίσκοντας αυτά που τους ενώνουν και όχι να βλέπουν πολιτικούς ή πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να διχάζουν, ρίχνοντας μάλιστα νερό στο μύλο των ξένων δυνάμεων.
Ομιλία του Υφυπουργού Επικρατείας Τέρενς Κουίκ στη Βουλή,
επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης
Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥΚυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε πραγματικά σε ένα οριακό σημείο, στο οποίο μου έγινε και η μεγίστη τιμή –και το εννοώ- σε εμένα το Καραμανλόπαιδο, αλλά τον μη αριστεροφοβικό να υπάρξω επιλογή του Πρωθυπουργού της χώρας, του Αλέξη Τσίπρα, για να υπηρετήσω αυτήν την Κυβέρνηση από τη θέση του Υφυπουργού Επικρατείας και να είμαι ιστορικά ο πρώτος από άλλο κόμμα που αναφέρεται και συνεργάζεται μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτό για εμένα είναι μια μεγάλη τιμή. Και αυτό θα το υπηρετήσω με απόλυτη συνέπεια και μάλιστα έχοντας Υπουργό τον Αλέκο Φλαμπουράρη, με τον οποίο με συνδέουν τριάντα πέντε συναπτά χρόνια προσωπικής φιλίας.
Μου ανατέθηκε μαζί με τον Αλέκο Φλαμπουράρη και στα πλαίσια της υπουργικής ιεραρχίας βεβαίως, να υπηρετήσω τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου και παράλληλα - από πλευράς και των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - και τον συντονισμό της κυβερνητικής δράσης των δύο εταίρων που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση μιας Ελλάδας έξω από μνημόνια. Μιάς Ελλάδας η οποία θα ξαναβρεί - μη γελιόμαστε!- την εθνική της αξιοπρέπεια και το ανάστημα που ιστορικά οφείλει να έχει μέσα σε μια Ευρώπη λαών, εθνών, αλληλεγγύης, ισοτιμίας, ισονομίας μέσα στην Ευρωζώνη, γιατί εμείς πιστεύουμε βαθύτατα στην ιδέα της Ευρώπης.
ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΡΕΑΤΟΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣΤο Υπουργείο Επικρατείας για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου έχει ήδη αρχίσει να αποκτά τα χαρακτηριστικά του τίτλου του, γιατί μέχρι σήμερα, πρέπει να σας πω, ότι ήταν μια γενική γραμματεία συντονισμού των μνημονιακών επιθυμιών ή εντολών της τρόικας, αλλά και της ομάδας Ράιχενμπαχ.
Tα ανακαλύπτω κάθε μέρα από μέσα.
Θα είμαστε η καρδιά του κυβερνητικού σώματος, που θα παρακολουθεί την τήρηση των νομοθετικών δεσμεύσεων και νέων πρωτοβουλιών αυτής της Κυβέρνησης, το συντονισμό των Υπουργείων - όταν μιλάμε για νομοθετήματα στα οποία εμπλέκονται πάνω από ένα Υπουργεία - και που αποκλειστικά και απολογιστικά θα αναφέρεται είτε στο Υπουργικό Συμβούλιο είτε στον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Αυτή είναι η δουλειά μας σε αυτό το Υπουργείο. Καμία χαλάρωση, κανένα υπουργικό στεγανό, όλα βεβαίως με την αυτοδυναμία τους, αλλά και όλα απόλυτα συνεργαζόμενα μεταξύ τους, όταν αυτό επιβάλλει το νομοθετικό έργο, όπως, για παράδειγμα, για τους μικρομεσαίους, που είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και όπου εμπλέκονται πάρα πολλά Υπουργεία.
Εδώ οφείλω να ξεκαθαρίσω το τι δεν πρόκειται να ξανασυμβεί.
Πρώτον, δεν πρόκειται η Γενική Γραμματεία Συντονισμού, που μετεξελίχθηκε σε Υπουργείο Επικρατείας για τον Συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου, να συνεχίσει να γίνεται κρεατομηχανή και πηγή διάλυσης της δομής της δημόσιας διοίκησης.
Κανένας δεν είπε ποτέ, ότι το ελληνικό κράτος δεν χρειαζόταν έναν γενναίο εξορθολογισμό. Άλλο, όμως, εξορθολογισμός, ακόμα και σε σύγκρουση με συνδικαλιστικές νοοτροπίες και άλλο αποδοχή εντολών, που δεν είχε σκοπό απλώς και μόνο το συμμάζεμα του κόστους λειτουργίας του κράτους, αλλά πηγές εσόδων που δεν θα ωφελούσαν τον Έλληνα πολίτη, αλλά τους δανειστές και μάλιστα δανειστές με λάθος συνταγές, όπως οι ίδιοι είχαν ομολογήσει. Για το πώς πρέπει να λειτουργεί το ελληνικό δημόσιο έδωσε σαφές στίγμα από αυτό εδώ το Βήμα χθες ο Πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας.
ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΡΑΪΧΕΝΜΠΑΧ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΠΑΡΤΥ ΥΠΕΡΚΟΣΤΟΛΟΓΗΜΕΝΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝΔεύτερον - και ακούστε το προσεκτικά - δεν θα ξαναβρεθώ μπροστά στη δυσάρεστη - και είναι πολύ επιεικής η έκφραση - έκπληξη, να ανακαλύπτω ότι δίπλα μου, δίπλα στο γραφείο του Υφυπουργού Επικρατείας της ελληνικής Κυβέρνησης οργάνωνε σύσκεψη με προϊσταμένους τομέων του δικού μου του Υπουργείου, του ελληνικού Υπουργείου, εκπρόσωπος της ομάδας Ράιχενμπαχ, χωρίς να ξέρω τίποτα!!!
Δεν με ενδιέφερε αν ήταν Γερμανός, αν ήταν Γάλλος. Με ενδιέφερε, ότι ήταν ένας ξένος παράγοντας που είχε μπει σε ένα ελληνικό Υπουργείο και διηύθυνε σύσκεψη. Με ενδιέφερε το ότι ήρθε να απαιτήσει αυτό που θα αναφέρω ως τρίτη περίπτωση, η οποία επίσης δεν θα ξανασυμβεί με τη μορφή που γίνεται σήμερα.
Ποια είναι αυτή η τρίτη περίπτωση; Με πρόσχημα την ταχύτερη - έτσι έλεγαν - ανάθεση μελετών για τον εξωραϊσμό της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η περίφημη task force του Ράιχενμπαχ είχε απαιτήσει και το είχε πετύχει, να υπογραφεί ετήσια σύμβαση του ελληνικού κράτους με την task force, δηλαδή με την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την ανάθεση μεγάλου αριθμού μελετών σε ξένες κυβερνήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους έδιναν τα έργα στις δικές τους εταιρείες, την ώρα που εδώ στην Ελλάδα αντίστοιχα εταιρείες μελετών κατέβαζαν ρολά, που υπήρχε ανεργία και που λαμπερά μυαλά που ήξεραν να φτιάχνουν μελέτες έφευγαν στο εξωτερικό.
Εκείνη, λοιπόν, την ώρα, γινόταν αυτό το «πάρτι» με τις μελέτες που τις έπαιρνε με κοντράτο η ομάδα της task force, για να τις δίνει – επαναλαμβάνω- σε ξένες κυβερνήσεις, στα δικά τους τα παιδιά. Και δεν σας κρύβω, ότι μέσα εδώ ανακαλύπτουμε υπερκοστολογημένα προγράμματα. Αυτό δεν θα φύγει από την προσοχή μου και θα έχει και συνέχεια.
Θέλω να είμαι σαφής και κατηγορηματικός: Την τεχνική βοήθεια, ακόμα και αν ήμασταν το τελειότερο κράτος του κόσμου, θα τη θέλαμε και τη θέλουμε. Δεν μπορεί κανένας να απορρίπτει την τεχνική βοήθεια, όταν πράγματι τη χρειάζεται. Σε κάποιους τομείς μπορεί να την έχουμε ανάγκη.
Άλλο, όμως, η δωρεάν ευρωπαϊκή τεχνική βοήθεια και άλλο, επαναλαμβάνω, αυτό το - για μένα - μικρό «πάρτι» υπερκοστολογημένων έργων από μελέτες, μελέτες, μελέτες, για τις οποίες μάλιστα δεν σας κρύβω, ότι τσακώνονταν τα κράτη ποιο θα πρωτοπάρει τα συγκεκριμένα έργα για να τα δώσει στα δικά του τα παιδιά.
Αυτό το πρόγραμμα των μελετών για τα δικά της τα παιδιά, που είναι ύψους 15 εκατομμυρίων - δεν είναι και ευκαταφρόνητο - μπαίνει σε αναθεώρηση.
Μάλιστα, σε ό, τι αφορά τα καθ’ ημάς, έχουμε και κάποιες σκέψεις. Πώς μελέτες, που μπορούν να δοθούν σε ελληνικές εταιρίες, στα ελληνικά φωτεινά μυαλά, θα συνδυαστούν και με ένα μπόνους από τη δική τους την πλευρά, μια μοριοδότηση -θα έλεγα- νέων προσλήψεων. Παίρνεις ένα έργο των 500 χιλιάδων, θα πάρεις και δύο εργαζόμενους επιπλέον, την ώρα που θα εκτελείς αυτό το έργο, για να μπορέσουμε να πατάξουμε έτσι και την ανεργία. Είναι μια ιδέα του Αλέκου Φλαμπουράρη.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ;Επιτρέψτε μου να κλείσω με μια απορία: Όταν ανέβηκα στον έκτο όροφο του Υπουργείου που στεγαζόμαστε, μου έδωσαν το γραφείο που ήταν ο Οικονομικός Σύμβουλος του τέως Πρωθυπουργού, ο καθηγητής κ. Μουρμούρας.
Με έκπληξη διαπίστωσα, ότι το γραφείο του ήταν έτσι τοποθετημένο μέσα, που είχε πλάτη το παράθυρο. Ένα παράθυρο ολόκληρο κάδρο μιας ζωντανής Ακρόπολης και ενός Παρθενώνα.
Απλά γύρισα το γραφείο, ώστε κάθε μέρα όταν δουλεύω, να βλέπω τον Παρθενώνα. Και δεν μπορώ να καταλάβω, πώς είναι δυνατόν, όταν έρχονται άνθρωποι από όλον τον πλανήτη για να δουν τον Παρθενώνα, εδώ στην Ελλάδα να υπάρχει κάποιος που γυρίζει στο ιερότερο αρχαίο σύμβολο, την πλάτη του!!!”
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
.gif)