“Δεκαοχτώ από τα δεκαεννιά κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ, δηλαδή όλοι μηδενός εξαιρουμένου οι εταίροι και η Κομισιόν ζητάνε από την Ελλάδα να παίξει με τους ευρωπαϊκούς κανόνες και να ζητήσει παράταση του χρηματοδοτικού σκέλους του 2ου ελληνικού προγράμματος, έτσι ώστε να υπάρχει χρόνος υπό κάλυψη για να συζητηθεί το μέλλον των σχέσεων της χώρας με τους δανειστές.
Η Κομισιόν θα πάει στο έκτακτο Εurogroup ζητώντας από την Ελλάδα ακριβώς αυτό.Κάτι για το οποίο είχαν ενημερωθεί τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο υπουργός Οικονομικών.
Προς το παρόν δεν υπάρχει καμία άλλη τεχνική λύση.
Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ προειδοποιεί ότι «δεν δίνουμε δάνεια γέφυρες» και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι «έχουν και οι άλλοι πολίτες στην ΕΕ βούληση που πρέπει να σεβαστούμε».
Στις αστικές δημοκρατίες τη βούληση των πολιτών την εκφράζουν τα εκλεγμένα κοινοβούλια και οι κυβερνήσεις.Και δυστυχώς για τις ελληνικές θέσεις οι κυβερνήσεις άκουσαν, συνάντησαν και δεν πείστηκαν.
Η Ελλάδα δεν έχει ούτε ένα σύμμαχο σε σχέση με τις προτάσεις που ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες.Έχει απομονωθεί πλήρως διαπραγματευτικά και οι πάντες αναμένουν μια μικρή κίνηση καλής θέλησης για να βρουν το πάτημα να υπερπηδήσουν το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί.
Οι εταίροι δεν ζητάνε να εφαρμόσει ο Γ. Βαρουφάκης τα μέτρα του Γκ. Χαρδούβελη, ούτε ο Αλ. Τσίπρας τις πολιτικές επιλογές του Αντ. Σαμαρά.Ζητάνε να σεβαστεί τους ίδιους στόχους για τους οποίους υποχώρησε μετά από παρόμοιο ρήγμα ο κ. Σαμαράς και να τους φτάσει με όποια μέσα θέλει, αρκεί να είναι τεκμηριωμένα και μετρήσιμα.
Για τις Βρυξέλλες η παράταση δεν είναι τραγική λέξη και το μνημόνιο δεν έχει την ίδια σημασία με την εικόνα στην Ελλάδα.Οι Βρυξέλλες αναφέρονται σε στόχους και η Αθήνα σε πολιτικές.”
Είναι προφανές ότι δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν:
είτε η κυβέρνηση έχει εγκλωβιστεί στην ρητορική με την λάθος σημειολογία μνημονίου- τρόικας και πιστεύει πραγματικά το παραμύθι ότι τα μέτρα τα ζητά ο κακός Σόιμπλε και η κακιά τρόικα που τάχα δεν είναι θεσμός και δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, όπως λέει τάχα μια έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο είναι τάχα αρμόδιο για το θέμα,
είτε δεν ξέρει πραγματικά τι συμβαίνει και ποιες είναι οι επιλογές της.
Στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει σωτηρία.
Στην δεύτερη ας εξηγήσει κάποιος που πληρώνεται για αυτό τι ακριβώς ισχύει και τι όχι και μετά όλα τα υπόλοιπα θα λυθούν πολύ εύκολα.
Οι παρεξηγήσεις στην Ιστορία της ΕΕ είναι συχνότερες από τις συνωμοσίες.
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
