Πρώτον, συμμετέχουμε σε μία κοινή αγορά που είναι σχεδιασμένη να τυποποιεί και να ισοπεδώνει, ευνοώντας συστηματικά το μέγεθος, ενώ – αντίθετα – το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι η μοναδική ποιότητα σε μικρές ποσότητες. Είναι σαν να βάζουμε μια ντίβα της όπερας να τραγουδήσει σε σκυλάδικο ή έναν τενίστα πρωταθλητή να παίξει ομαδικό άθλημα – π.χ. μπάσκετ.
σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας
Δεύτερον, ενώ το βασικό μας πρόβλημα είναι το ευστόχως αποκαλούμενο «ελληνοελληνικό» πρόβλημα, με την ένταξή μας επιχειρείται η ενίσχυση της μίας «παράταξης». Αυτοί που κάποτε ήταν κοτζαμπάσηδες και γερμανοτσολιάδες, τώρα είναι προνομιούχα στελέχη της κοινοτικής νομενκλατούρας, επιτήδειοι πολιτικοί διαμεσολαβητές και κρατικοδίαιτα τρωκτικά. Και οι δημιουργικοί Έλληνες έχουν εξοντωθεί, σχεδόν ολοκληρωτικά.Αν ξέραμε να πουλάμε τα μοναδικά μας αγαθά και βρίσκαμε τρόπο να ξεφορτωθούμε τους κηφήνες μας, δεν θα είχαμε καμία ανάγκη συμμετοχής σε προστατευτικές συμμαχίες και τα συναφή. Όσο δεν ξέρουμε να πουλάμε και ανεχόμαστε τους κηφήνες μας, είναι πιά προφανές ότι δεν μας σώζει τίποτα.
Κοινώς : αντί να χτυπάμε το γαϊδούρι, χτυπάμε το σαμάρι.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε ανάγλυφα στην τρέχουσα προεκλογική κλωτσοπατινάδα. Δύο παρατάξεις κηφήνων, συστηματικών τροφίμων των κοινοτικών κονδυλίων, έχουν στήσει καυγά που βασικό στόχο έχει να δαιμονοποιήσει το Grexit. Να το βλέπει στον ύπνο του ο απλός αθώος πολίτης και να πετάγεται ιδρωμένος από την αγωνία για τον μισθό και την σύνταξη.
ΑνατροπήΜπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, θα ήταν λογικό να ψάχνουμε για την ρίζα του προβλήματος και αντίστοιχες εκ βάθρων ανατροπές. Και – επί τέλους ! – σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου οι αναλύσεις και προτάσεις του υπογράφοντος, γνωστές ευρέως στο διαδίκτυο, θα είχαν γίνει ανάρπαστο πρωτοσέλιδο.
Πρωτοποριακό φορολογικό σύστημα και πρωτοποριακός σχεδιασμός εθνικού νομίσματος, που οδηγούν αβίαστα σε επιχειρηματικό και εργασιακό παράδεισο. Χωρίς καμία ανάγκη μηχανισμών κρατικού παρεμβατισμού και προστατευτισμού.
Παράλληλα, σύγχρονο κράτος ελληνικού ρυθμού, λιτό και αποτελεσματικό. Διακριτικός ρυθμιστής της κοινωνικής ευημερίας. Κράτος για τον πολίτη και όχι το αντίθετο.
Επίσης, πρωτοποριακό πολιτικό σύστημα, υπόδειγμα δημοκρατίας και ταυτόχρονα αξιοκρατίας. Με τα καλύτερα στοιχεία των πολιτευμάτων της αρχαίας Σπάρτης και της αρχαίας Αθήνας, μαζί με τα καλύτερα στοιχεία της παγκόσμιας κοινοβουλευτικής εμπειρίας.
Δημοκρατία με βάθρο την τοπική αυτοδιοίκηση, οικονομικά αυτοδύναμη. Δήμοι πραγματικά αφεντικά στον τόπο τους. Και με βαρύνοντα λόγο στα εθνικά ζητήματα.
Πρόκειται για πακέτο εμπεριστατωμένων προτάσεων (turn key solution) που οδηγεί μελετημένα σε «Καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο». Στην πάντα οι κηφήνες και τα λαμόγια. Τέλος οι υψηλοί φόροι και η φοροδιαφυγή.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, αντί να μιλάμε για Greece’s exit = Grexit, θα έχουμε Greek exit = Grexit. Αντί για μαύρο πρόβατο δηλαδή, θα γίνουμε υπόδειγμα λύσεων για τα προβλήματα ολόκληρης της Ευρώπης.
ΒαρβαρότητεςΑντί γι’ αυτά, η δημαγωγία εγκλωβίζει την συζήτηση στην διαχείριση της μιζέριας, μέσα σε ένα κυκεώνα χοντροκομμένων ψεμάτων και ανεύθυνων εξαγγελιών. Έτσι ο νέος δικομματισμός συντηρεί επιμελώς μία σχέση εξάρτησης με την Ευρώπη, στα πρότυπα του γνωστού ως «Σύνδρομο της Στοκχόλμης».
Ήταν ένα αλλόκοτο περιστατικό, όπου οι όμηροι ένοπλης ληστείας κατέληξαν να συμπαθούν τους απαγωγείς τους, φθάνοντας μέχρι να τους υπερασπισθούν στο δικαστήριο και να πληρώσουν πρόθυμα τα έξοδα της δίκης τους. Από την επιστημονική μελέτη του αξιοπερίεργου φαινομένου, προέκυψε ότι οφειλόταν στην συνδρομή 4 στοιχείων :
(α) άμεση και πειστική απειλή κατά της ζωής των ομήρων,
(β) πλήρης απομόνωσή τους, και
(γ) αδυναμία απόδρασής τους,
σε συνδυασμό με (δ) μικρές δόσεις καλοσύνης από πλευράς των απαγωγέων.Καλώς ή κακώς, προέκυψε ταυτόχρονα και συνταγή για την μεθοδική εγκαθίδρυση μιάς σχέσης παθολογικής εξάρτηση. Είναι απλό να βρει κανείς τις αντιστοιχίες στην υπόθεση Grexit. Έτσι εξηγείται πώς σήμερα καταντήσαμε να παρακαλάμε να μείνουμε στο ευρώ, ενώ βλέπουμε τα χάλια να χειροτερεύουν συνεχώς.
Αδιέξοδα και παραπλάνησηΗ στημένη δικομματική κλωτσοπατινάδα έχει ανάγει το θέμα στο αν θέλει η Ελλάδα να τηρήσει τις δανειακές δεσμεύσεις της.
Υποβαθμίζεται δηλαδή το αν μπορεί να ανταπεξέλθει.Αλλά, με τις πολιτικές τους, η στάση πληρωμών είναι απλώς θέμα χρόνου. Επιβαρύνονται όλο και περισσότερο οι ήδη συνεπείς φορολογούμενοι, και εξαντλείται και η αντοχή και η ανοχή τους.
Κόμπαζε η κυβέρνηση πέρυσι πριν τις ευρωεκλογές και για την «έξοδο στις αγορές».Τώρα που οι αγορές μας ταράζουν στα σκαμπίλια ποιός ασχολείται ;
Ποιός ζητά εξηγήσεις ;Υπό αυτό το πρίσμα, όλος ο θορυβώδης σκυλοκαυγάς μπορεί να αποδειχθεί παραλλαγή του γνωστού κόλπου των τσαντάκηδων.
Τρέχει ο αυτουργός, δίνει την τσάντα στον συνεργό με το μηχανάκι και συνεχίζει να τρέχει.Το θύμα της ληστείας τον φθάνει κάποια στιγμή, αλλά «μένει» απέναντι στην …
αθώα ερώτηση: «ποια τσάντα ;».
Καληνύχτα σας”
σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας
Μην χάσετε για κανένα λόγο ... αξίζουν τον κόπο
.gif)