“Η κυβέρνηση θέλει προφανώς να τιμήσει την επέτειο των εβδομήντα χρόνων από την αντεπίθεση των Αρδεννών και για αυτό αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα σε μια ζαριά, μολονότι οι πιθανότητες επιτυχίας είναι κατά τα φαινόμενα εξαιρετικά περιορισμένες.
Με τον τρόπο αυτό αφαιρεί από το Ανατολικό Μέτωπο (το οποίο στην περίπτωσή μας είναι... δυτικό) μονάδες εντελώς απαραίτητες για την υπεράσπισή του, για να προσπαθήσει να καταφέρει αποφασιστικό πλήγμα στον αντίπαλο που θεωρεί πιο τρωτό.Ίσως και να πιστεύει ότι έχει βρει 180 μεραρχίες πεζικού που θα της επιτρέψουν να φτάσει ως το λιμάνι της Αμβέρσας.
Ίσως, όμως, τα στρατεύματα αυτά να υπάρχουν μόνον ως ευσεβείς πόθοι και τα απομεινάρια των στρατιών της να μη φτάσουν ούτε μέχρι τη Λιέγη.Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση δεν αποτελεί κι ακριβώς μνημείο πολιτικής κι εθνικής υπευθυνότητας ... χαμένος της υπόθεσης μοιάζει να είναι η ίδια η χώρα.
Ας αναμείνουμε την έκβαση κι αυτής της ιστορίας, με συγκρατημένη απαισιοδοξία βεβαίως ...”[φωτογραφία: γερμανικές δυνάμεις διασχίζουν τα δάση των Αρδεννών, 16.12.1944 - πηγή: Bundesarchiv, Bild 183-J28510 / Rutkowski, Heinz / CC-BY-SA]
.gif)