“Τόσο ο φιλελεύθερος-μεταρρυθμιστικός χώρος με τις διάφορες πολιτικές εκφράσεις του, όσο και ο ίδιος προσωπικά, με μεγάλο πολιτικό κόστος όχι μόνο στηρίξαμε τις μεταρρυθμίσεις στη χώρα, αλλά ζητήσαμε περισσότερες, βαθύτερες και ταχύτερες από αυτές που εκάστοτε συμφωνούσε η τρόικα με τις ελληνικές κυβερνήσεις στη διάρκεια της κρίσης. Αυτό δίνει το ηθικό και πολιτικό έρεισμα να σας απευθύνω σήμερα αυτή την ανοικτή επιστολή για να θέσω τα ακόλουθα ερωτήματα:
1. Γιατί υιοθετήσατε και συνεχίζετε την καταδίωξη του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα; Σε επανειλημμένες ερωτήσεις μου στο παρελθόν στο ευρωκοινοβούλιο οι διάφοροι εκπρόσωποι της τρόικας ισχυρίστηκαν ότι η υπερφορολόγηση του ιδιωτικού τομέα –που τώρα όλοι παραδέχονται– ήταν επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων. Όταν όμως εσείς οι ίδιοι ασκείτε «μικρο-διαχείριση» των μεταρρυθμίσεων, σε βαθμό που να θέτετε εκατοντάδες και χιλιάδες μικρά επιμέρους προαπαιτούμενα, θεωρείτε ότι δεν έχετε ευθύνη για την κορυφαία επιλογή των τελευταίων ετών, η οποία καθόρισε εν πολλοίς και το αποτέλεσμα της πολιτικής; Να αυξηθεί δηλαδή η φορολογία του ιδιωτικού τομέα αντί να περικοπούν βαθύτερα οι κρατικές δαπάνες. Πως αλλιώς ερμηνεύετε την πλήρη αποτυχία του προγράμματος το 2013 –χρονιά χωρίς γεγονότα πολιτικής αβεβαιότητας– στην προσέκλυση επενδύσεων; Ή μήπως είναι επιτυχία μετά από τέσσερα χρόνια εφαρμογής του προγράμματος η χώρα να έχει ως ποσοστό του ΑΕΠ τις μικρότερες επενδύσεις στον κόσμο;
2. Γιατί με τη συμπεριφορά σας επιβραβεύετε συστηματικά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά υπέρ του πελατειακού συστήματος και εις βάρος των απλών πολιτών και φορολογουμένων; Αντιδράτε π.χ. στη ρύθμιση για τα ασφαλιστικά ταμεία, όταν γνωρίζετε ότι οι ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ καλούνται να πληρώσουν ως ποσοστό του εισοδήματός τους πολλαπλάσιες εισφορές σε σχέση με το παρελθόν, στις οποίες πάρα πολλοί αδυνατούν πραγματικά να ανταποκριθούν. Την ίδια ώρα όμως υιοθετείτε δια της σιωπής τη σκανδαλώδη ρύθμιση που έκαναν τα κυβερνητικά κόμματα για τα δικά τους χρέη (ακατάσχετο το 40% των κρατικών επιδοτήσεων που τα ίδια είχαν εκχωρήσει στις κρατικές τράπεζες ως εξασφαλίσεις). Με άλλα μέτρα κρίνετε τις ρυθμίσεις-σκάνδαλο για τα κυβερνητικά κόμματα και με άλλα τις ρυθμίσεις ανάγκης για τους απλούς πολίτες; Το ίδιο άλλα μέτρα χρησιμοποιείτε όταν ζητάτε κατασχέσεις στο 1/3 (και εκ παραχωρήσεως στα 2/3) της αντικειμενικής αξίας και άλλα όταν ζητάτε οι πολίτες να πληρώνουν φόρο στο 100% των αντικειμενικών και στέλνετε στο 2017 την εξίσωση των αντικειμενικών με τις εμπορικές αξίες, που οι ίδιοι είχατε απαιτήσει στο μνημόνιο να ολοκληρωθούν μέχρι τον Ιούνιο του 2012;
3. Γιατί δεχθήκατε την επιλογή της κυβέρνησης τα χρήματα του ΕΣΠΑ αντί για επενδύσεις ή έστω επιδότηση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, να πηγαίνουν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια για πεντάμηνους προεκλογικούς διορισμούς στο δημόσιο και στους δήμους; Από πότε ο προσωρινός προεκλογικός διορισμός στο δημόσιο έγινε ευρωπαϊκή επένδυση;
4. Δεν σας έκανε καμία εντύπωση η πρακτική της μιας προσφοράς με την οποία έγινε η συντριπτική πλειοψηφία των αποκρατικοποιήσεων; Αυτή η πρακτική δεν δημιούργησε δημοσιονομικό κενό, δεν έδιωξε επενδυτές; Στις δικές σας χώρες θα δεχόσασταν να πωλείται η δημόσια περιουσία κατά σύστημα με μια μόνο προσφορά;
5. Γιατί δεχθήκατε να συνεχιστούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις των προνομιούχων στο δημόσιο και στις συντεχνίες από τα 50, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό και κρυμμένο δημοσιονομικό κενό (με την παράλληλη συνειδητή καθυστέρηση της απονομής συντάξεων, που κατά παράβαση κάθε λογιστικής λογικής δεν θεωρείται έλλειμμα από την Eurostat) και αναβάλατε την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης στο ασφαλιστικό σύστημα μέχρι το τελευταίο δίμηνο του μνημονίου, έτσι ώστε να την πληρώσουν πάλι ακριβότερα οι μη προνομιούχοι ασφαλισμένοι;
6. Τώρα ανακαλύψατε το δημοσιονομικό κενό του 2015 (και αυτό που έπεται του 2016 για το οποίο ακόμα δεν μιλάτε); Όταν αφήνατε την κυβέρνηση να κάνει εφάπαξ προεκλογικές παροχές παραμονές των ευρωεκλογών με το «πρωτογενές πλεόνασμα» (πλασματικό στο βαθμό που οφειλόταν σε σημαντικό βαθμό σε αναβολή της πληρωμής των συντάξεων), δεν ξέρατε το δημοσιονομικό κενό της επόμενης χρονιάς; Δεν γνωρίζατε την ανάγκη της ρύθμισης; Με ποια λογική επιλέξατε, αντί για τη ρύθμιση των χρεών όσων δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της υπερφορολόγησης, να συνομολογήσετε στις προεκλογικές παροχές;
Τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν σκοπό να μηδενίσουν τις όποιες (σε κάποιους τομείς σημαντικές) μεταρρυθμίσεις ήδη έγιναν ή να παρεμποδίσουν τις πάρα πολλές ακόμα που πρέπει να υιοθετηθούν.Μεταφέρουν απλώς την αγωνία των υποστηρικτών των πραγματικών μεταρρυθμίσεων, που όλο και λιγοστεύουν, γιατί η ανοχή σας στις πελατειακές πρακτικές και λογικές (που χρηματοδοτήθηκαν τα τελευταία χρόνια και με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων), είχε ως αποτέλεσμα το πρόγραμμα να σημειώνει διαδοχικές αποτυχίες.
Ένα πρόγραμμα που αναγκαστικά παρατείνεται για δεύτερη φορά, είναι αντικειμενικά ένα αποτυχημένο πρόγραμμα και η ευθύνη της αποτυχίας βαρύνει όχι μόνο τις κυβερνήσεις που το υλοποίησαν –που έχουν ασφαλώς το μεγαλύτερο βάρος της αποτυχίας–, αλλά και όσους είχαν την επίβλεψή του.Βαρύνει δηλαδή και εσάς.”
Θόδωρος Σκυλακάκης | Πρόεδρος της Δράσης | Capital
Ανοικτή επιστολή προς τους εκπροσώπους της τρόικας στην Ελλάδα
