Η κυβέρνηση προκειμένου να προλάβει τη δημαγωγία της αντιπολίτευσης ή απλά να αλιεύσει ψήφους, παριστάνοντας τον αρωγό όσων δεν μπορούν να πληρώσουν τα στεγαστικά, λαμβάνει και επιβάλλει αποφάσεις.
Η πρώτη και προφανής ανάγνωση λέει πως όταν υπόσχεσαι ρυθμίσεις μη εξυπηρετούμενων οφειλών και αυτοί που πλήρωναν σταματάνε να πληρώνουν προκειμένου να επωφεληθούν.
Οι προτάσεις λοιπόν μοιάζουν φιλολαϊκές και πως δήθεν πλήττουν τις τράπεζες, τις οποίες σχεδόν όλοι αντιπαθούν γιατί κέρδισαν πολλά τα προηγούμενα χρόνια, μοιράζοντας εύκολο χρήμα σε αδύναμους να αντισταθούν στα κελεύσματα της ευημερίας με δανεικά. (Τώρα που ήρθε ο λογαριασμός εκβιάζουν με τη ψήφο να πληρώσουν το λογαριασμό…).
Ο κ. Δένδιας αποχωρώντας από το Υπουργείο Ανάπτυξης αποκάλυψε πτυχές των «φιλολαϊκών» ρυθμίσεων των «κόκκινων» δανείων …συμβάλλοντας παραδόξως στην άνοδο των τραπεζικών μετοχών χθες και προχθές.
Τα στεγαστικά...Για τα στεγαστικά δάνεια η ρύθμιση προβλέπει πάγωμα του 30% της αξίας του ακινήτου βάσει της οποίας είχε συναφθεί το στεγαστικό δάνειο και μεταφορά του σε βάθος δεκαετίας – δεκαπενταετίας.
Στόχος είναι τότε να αποπληρωθεί στο σύνολο το κεφάλαιο αφού υπάρχει η προσδοκία πως η αξία του ακινήτου θα έχει αποκατασταθεί και άρα θα μπορεί να αποπληρωθεί στο σύνολό της η ονομαστική αξία του ακινήτου.
Τα επιτόκια στην περίπτωση αυτή θα καθορίσουν, αν χαμένος της υπόθεσης θα είναι ο πελάτης ή η τράπεζα... Αν οι τράπεζες εξέλθουν της στενωπού, δύσκολα θα χάσουν λέει ο κανόνας του δούναι και λαβείν μεταξύ ισχυρών και ανίσχυρων.
Με το να ανακατεύεται η κυβέρνηση σε διμερείς συμφωνίες μεταξύ τραπεζών και ιδιωτών που έχουν λάβει στεγαστικά, στερεί από τους δανειολήπτες τη δυνατότητα, κατά περίπτωση, να εκμεταλλευτούν την ανάγκη των τραπεζών να εμφανίσουν αυτή την περίοδο υψηλό ποσοστό εξυπηρετούμενων δανείων.
Αφαιρεί από τους δανειολήπτες, μια μοναδική περίπτωση στις τελευταίες δεκαετίες να εκμεταλλευτούν το γεγονός πως οι τράπεζες βρίσκονται στη γωνία.
Αν μια τράπεζα δεν έχει υψηλό ποσοστό δανείων που εξυπηρετούνται τότε θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε ανακεφαλαιοποίηση, η οποία θα γίνει σε βάρος των παλιών μετόχων (των νυν μετόχων). Άρα, η τράπεζα αυτή τη στιγμή και πριν περάσει η κρίση στην αγορά ακινήτων, είναι ανοιχτή σε προτάσεις από το δανειολήπτη, ακόμη για επιθετικό «κούρεμα» του δανείου.
Καλύτερα π.χ., από ένα δάνειο 100 ευρώ να έχει λαμβάνειν 50 ή 30 εξυπηρετούμενα (άρα όχι στα «κόκκινα»), παρά 100 «κόκκινα» που πρέπει να τα καλύψει εκ ιδίων κεφαλαίων.
Με το σχέδιο Δένδια από τα 100 τα 30 θα επαναδιαπραγματευθούν σε 15 χρόνια κατά πάσα πιθανότητα σε βάρος του δανειολήπτη καθώς η αγορά ακινήτων θα έχει επανακάμψει.
Με απλά λόγια το σχέδιο για τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια μοιάζει σαν δώρο στις τράπεζες σε βάρος του δανειολήπτη. Αν θέλει να συνδράμει όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια να βελτιώσουν την θέση τους, την εφαρμογή πραγματικών και αυστηρών stress tests πρέπει να επιδιώξει, όχι οριζόντια «κουρέματα» για να ευνοήσει όσους μπορούν να πληρώσουν και δεν θέλουν να βάλουν χέρι σε καταθέτες και φορολογούμενους...
Η οικονομία είναι περίπλοκος μηχανισμός και πρέπει να αφήνεται να λειτουργεί αυτόνομα από τις πολιτικές αποφάσεις των γραφειοκρατών και των ψηφοθήρων γιατί μπορεί τα αποτελέσματα να είναι τα αντίστροφα από αυτά που επιδιώκονται...
Η επιβράβευση των μπαταχτσήδων...Η ρύθμιση του κ. Δένδια για τα επιχειρηματικά δάνεια αφορά περί τις 180.000 επιχειρήσεις που απασχολούν περί τους 350.000 εργαζόμενους.
Από τις 180.000 επιχειρήσεις, οι 165.000 είναι μικρές και από αυτές οι 100.000 έχουν οφειλές έως 45.000 ευρώ.
Περί τις 1.000 είναι πολύ μεγάλες, 10.000 είναι μεγάλες επιχειρήσεις...
Η ρύθμιση προβλέπει διαγραφή του 50% του συνόλου των οφειλών μέχρι τις 500.000 ευρώ.
Αναλυτικά σύμφωνα με το ρεπορτάζ η ρύθμιση προβλέπει:
«Δικαίωμα υπαγωγής στη ρύθμιση έχουν μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες που:
- κατά τη χρήση που έληξε στις 21/12/2013 είχαν κύκλο εργασιών έως 2,5 εκατ. ευρώ
- δεν έχουν υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στις διατάξεις του ν.3869/2010 ή έχουν εγκύρως παραιτηθεί από αυτή
- Δεν έχουν παύσει τις εργασίες τους
- Δεν έχουν υποβάλει αίτηση υπαγωγής στον πτωχευτικό κώδικα και
- δεν έχουν καταδικαστεί –οι φορείς των επιχειρήσεων ή επαγγελματίες- για φοροδιαφυγή ή απάτη σε βάρος του Δημοσίου ή Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ)…».
Μεταξύ των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων υπάρχουν αυτά όσων δεν μπορούσαν να πληρώσουν και αυτά όσων είχαν αλλά δεν πλήρωναν γιατί ορθά όπως υπολόγιζαν κάποια στιγμή θα τους τα χαρίσουν όλα ή ένα μέρος αυτών...
Η επιβράβευση των κακοπληρωτών σε μια οικονομία δεν οδηγεί στη δημιουργία του απαιτούμενου κλίματος εμπιστοσύνης που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη.
Επιπλέον οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων μπορεί να είναι οδυνηρή διαδικασία για τους μετόχους, τις τράπεζες και τους εργαζόμενους όταν γίνεται σταδιακά και φυσιολογικά αποβαίνει σε όφελος όλων.
Οι χρεοκοπίες αφήνουν περιθώρια να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις πιο σύγχρονες και αποδοτικές οι οποίες βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και μέσω αυτής ενδυναμώνουν την οικονομία.
Η παράταση της ζωής για χιλιάδες μη βιώσιμες επιχειρήσεις του οικονομικού μοντέλου της μεταπολίτευσης, του οικονομικού μοντέλου που χρεοκόπησε. δεν βοηθά την ελληνική οικονομία να αλλάξει σελίδα.
Το οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης ήταν καταναλωτικό και όχι παραγωγικό. Μπορούσε να επιβιώνει όσο υπήρχε η ευημερία με δανεικά και επιδοτήσεις.
Δανειζόταν το κράτος και πλήρωνε μισθούς και συντάξεις μεταξύ άλλων σε αργόμισθους και πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες. Το κράτος επίσης ήταν ο στυλοβάτης της ζήτησης για ένα σημαντικό κομμάτι των ιδιωτικών επιχειρήσεων όχι με κριτήριο την ποιότητα και την τιμή των προϊόντων τους, αλλά με βάση το ύψος της μίζας και το μήκος του «δοντιού» που διέθεταν.
Η ζήτηση που δημιουργούσαν όλοι αυτοί είχε συνθέσει ένα ανάλογο οικονομικό ιστό στη χώρα. Ένα οικονομικό ιστό όπου η βασική παράμετρός του ήταν να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας σουβλάκια, πίτσες και καφέδες σε υψηλές τιμές και να νομίζουμε πως αυτό αποτελεί βιώσιμη οικονομία.
Η χρεοκοπία του δημοσίου μοιραία θα είχε σαν συνέπεια τη χρεοκοπία του μεγαλύτερου μέρους του οικονομικού ιστού του παλιού μοντέλου. Τα κόκκινα δάνεια είναι ο κλασσικός τρόπος που επέρχεται η χρεοκοπία μιας επιχείρησης που ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία μιας άλλης. Επειδή μάλιστα η περίοδος της ευημερίας με δανεικά τελείωσε η άλλη επιχείρηση την οποία η ανάγκη θα δημιουργήσει θα προσπαθήσει να είναι, ή να μετέχει σε ένα εξωστρεφή πιο ανταγωνιστικό ιστό.
Όταν έρχεται η κυβέρνηση και με οριζόντιο τρόπο χαρίζει το 50% των δανείων σε επιχειρήσεις του οικονομικού μοντέλου που χρεοκόπησε, αυτό που κάνει είναι να δίνει παράταση σε λίγες εξ’ αυτών και να μεγεθύνει το συστημικό κίνδυνο για τις τράπεζες.
Με λίγα λόγια μεταθέτει κατά τι την ημερομηνία κατάρρευσης αλλά αυξάνει σημαντικά το εύρος της.
Όσοι μέχρι τώρα πλήρωναν τις υποχρεώσεις τους κανονικά. Τώρα έχουν ένα επιπλέον λόγο να μην το πράξουν. Με το σχέδιο του κ. Δένδια δημιουργεί κόκκινα δάνεια, δεν ελαττώνει. Το σχέδιο αυτό είναι μια ελαφρά παραλλαγή των σχεδίων που επεξεργάζεται το «σοβιετικής» παιδείας οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Μοιραία η τύχη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να μην έχει την τύχη των σοβιετικών οικονομιών στις αρχές της δεκαετίας του ΄90.
Με απλά λόγια η παρέμβαση της κυβέρνησης στα «κόκκινα» δάνεια και τους αδύναμους δεν στηρίζει και τους συνεπείς δεν επιβραβεύει και την οικονομία δεν εξυγιαίνει...
Το κράτος και η οικονομική δραστηριότητα είναι έννοιες ανταγωνιστικές όπως ακριβώς συμβαίνει και με το κράτος και την ελευθερία…
- δεν έχουν υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στις διατάξεις του ν.3869/2010 ή έχουν εγκύρως παραιτηθεί από αυτή
- Δεν έχουν παύσει τις εργασίες τους
- Δεν έχουν υποβάλει αίτηση υπαγωγής στον πτωχευτικό κώδικα και
- δεν έχουν καταδικαστεί –οι φορείς των επιχειρήσεων ή επαγγελματίες- για φοροδιαφυγή ή απάτη σε βάρος του Δημοσίου ή Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ)…».
Μεταξύ των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων υπάρχουν αυτά όσων δεν μπορούσαν να πληρώσουν και αυτά όσων είχαν αλλά δεν πλήρωναν γιατί ορθά όπως υπολόγιζαν κάποια στιγμή θα τους τα χαρίσουν όλα ή ένα μέρος αυτών...
Η επιβράβευση των κακοπληρωτών σε μια οικονομία δεν οδηγεί στη δημιουργία του απαιτούμενου κλίματος εμπιστοσύνης που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη.
Επιπλέον οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων μπορεί να είναι οδυνηρή διαδικασία για τους μετόχους, τις τράπεζες και τους εργαζόμενους όταν γίνεται σταδιακά και φυσιολογικά αποβαίνει σε όφελος όλων.
Οι χρεοκοπίες αφήνουν περιθώρια να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις πιο σύγχρονες και αποδοτικές οι οποίες βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και μέσω αυτής ενδυναμώνουν την οικονομία.
Η παράταση της ζωής για χιλιάδες μη βιώσιμες επιχειρήσεις του οικονομικού μοντέλου της μεταπολίτευσης, του οικονομικού μοντέλου που χρεοκόπησε. δεν βοηθά την ελληνική οικονομία να αλλάξει σελίδα.
Το οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης ήταν καταναλωτικό και όχι παραγωγικό. Μπορούσε να επιβιώνει όσο υπήρχε η ευημερία με δανεικά και επιδοτήσεις.
Δανειζόταν το κράτος και πλήρωνε μισθούς και συντάξεις μεταξύ άλλων σε αργόμισθους και πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες. Το κράτος επίσης ήταν ο στυλοβάτης της ζήτησης για ένα σημαντικό κομμάτι των ιδιωτικών επιχειρήσεων όχι με κριτήριο την ποιότητα και την τιμή των προϊόντων τους, αλλά με βάση το ύψος της μίζας και το μήκος του «δοντιού» που διέθεταν.
Η ζήτηση που δημιουργούσαν όλοι αυτοί είχε συνθέσει ένα ανάλογο οικονομικό ιστό στη χώρα. Ένα οικονομικό ιστό όπου η βασική παράμετρός του ήταν να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας σουβλάκια, πίτσες και καφέδες σε υψηλές τιμές και να νομίζουμε πως αυτό αποτελεί βιώσιμη οικονομία.
Η χρεοκοπία του δημοσίου μοιραία θα είχε σαν συνέπεια τη χρεοκοπία του μεγαλύτερου μέρους του οικονομικού ιστού του παλιού μοντέλου. Τα κόκκινα δάνεια είναι ο κλασσικός τρόπος που επέρχεται η χρεοκοπία μιας επιχείρησης που ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία μιας άλλης. Επειδή μάλιστα η περίοδος της ευημερίας με δανεικά τελείωσε η άλλη επιχείρηση την οποία η ανάγκη θα δημιουργήσει θα προσπαθήσει να είναι, ή να μετέχει σε ένα εξωστρεφή πιο ανταγωνιστικό ιστό.
Όταν έρχεται η κυβέρνηση και με οριζόντιο τρόπο χαρίζει το 50% των δανείων σε επιχειρήσεις του οικονομικού μοντέλου που χρεοκόπησε, αυτό που κάνει είναι να δίνει παράταση σε λίγες εξ’ αυτών και να μεγεθύνει το συστημικό κίνδυνο για τις τράπεζες.
Με λίγα λόγια μεταθέτει κατά τι την ημερομηνία κατάρρευσης αλλά αυξάνει σημαντικά το εύρος της.
Όσοι μέχρι τώρα πλήρωναν τις υποχρεώσεις τους κανονικά. Τώρα έχουν ένα επιπλέον λόγο να μην το πράξουν. Με το σχέδιο του κ. Δένδια δημιουργεί κόκκινα δάνεια, δεν ελαττώνει. Το σχέδιο αυτό είναι μια ελαφρά παραλλαγή των σχεδίων που επεξεργάζεται το «σοβιετικής» παιδείας οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Μοιραία η τύχη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να μην έχει την τύχη των σοβιετικών οικονομιών στις αρχές της δεκαετίας του ΄90.
Με απλά λόγια η παρέμβαση της κυβέρνησης στα «κόκκινα» δάνεια και τους αδύναμους δεν στηρίζει και τους συνεπείς δεν επιβραβεύει και την οικονομία δεν εξυγιαίνει...
Το κράτος και η οικονομική δραστηριότητα είναι έννοιες ανταγωνιστικές όπως ακριβώς συμβαίνει και με το κράτος και την ελευθερία…