“Μετά τους κοψοχέρηδες (οι οποίοι τελικά ήταν λίγοι, τόσο λίγοι ώστε να μη μπορούν να σχηματίσουν μια κρίσιμη μάζα που θα έφερνε τα πάνω κάτω) μας ήλθαν και οι ...κοψοκεφαλάδες!
Αυτοί φαίνεται ότι είναι περισσότεροι - τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα λόγια τους:
"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή κ.λπ., κ.λπ"
Δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Ξευτελίζουν ακόμη και όσους είχαν κάποιον πραγματικό λογο - μη αναγόμενο στην ανοησία ή την ιδιοτέλειά τους - να κάνουν τέτοιες διακηρύξεις.
"Ελεύθερη ζωή" ζούσατε, βρε κακομοίρηδες, όλα αυτά τα χρόνια του ξέφρενου δανεισμού και του ακόμα πιο ξέφρενου ξεχαρβαλώματος, των επιδοτήσεων και της μεζονέτας ως ...εθνικού ιδεώδους, της "Αλλαγής", της "Ισχυρής Ελλάδας" και της "Επανίδρυσης", τανύν δε του "σκισίματος των μνημονίων", το οποίο θα επιχειρήσουν οι δήθεν ξεσκισμένοι σε ρόλο δήθεν ξεσχιστών, και κατηγορείτε τώρα ποιον;Πόσοι από τους κατηγόρους δεν γεμίζατε πλατείες και δεν παραληρούσατε κάτω από μπαλκόνια;
Πόσοι δεν συμπεριφερόσαστε ωσαν τους Ελληναράδες του Σουρή, που αραχτοί σε τρεις καρέκλες, στρίβοντας τον μύστακα και ρουφώντας ηδονικά τον πρωινό καφέ και τον ναργιλέ απειλούσαν θεούς και δαίμονες και κράδαιναν απειλητικά την γκλίτσα ενάντια σε αυτοκρατορίες και βασίλεια;Λίγη αιδώς επιτέλους!
Λίγη αυτοκριτική!Λίγη αναγνώριση των πραγματικών αιτιών της δικής μας κρίσης - την οποία ας διακρίνουμε επιτέλους από τη διεθνή, την παγκόσμια ή τη διαγαλαξιακή κρίση!
Διότι, αν δεν το κάνουμε, απλώς κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας!Μέρες τώρα γράφω ότι περιοριζόμαστε να μιλάμε ωσάν αυτιστικοί για τον τρόπο μείωσης του χρέους, όμως άχνα δεν βγάζουμε για τις αιτίες των ελλειμμάτων.
Γιατί;Λόγω ανατολίτικης μοιρολατρείας και ντετεριμινισμού;
Λόγω σιωπηρής παραδοχής της δημόσιας ομολογίας του Κοντού "Αυτή είναι η Ελλάδα";Λόγω της αφελούς προσδοκίας ότι κάποιος - τον οποίο εμείς επιφυλασσόμεθα να βρίζουμε πατόκορφα ως περιορίζοντα την "κυριαρχία" μας - θα σπεύδει πάντοτε να τσοντάρει όσα μας λείπουν (διότι, προφανώς, τα έκλεψε ο φούφουτος ή, σαν τις φακές του Ζήκου, μαμούδιασαν και τα πήραν τα μαμούνια και φύγαν);
Ποιος περιορίζει την "κυριαρχία" μας;Εμείς που χρεοκοπήσαμε ή οι δανειστές που επιβάλλουν τους όρους τους;
Τουλάχιστον οι αρχαίοι ήταν πολύ πιο αξιοπρεπείς από τις αφεντομουτσουνάρες μας σ' αυτό το ζήτημα: όταν ο ηττημένος αθηναίος στρατηγός Φιλοκλής ρωτήθηκε από τον Λύσανδρο "τι είη άξιος παθείν αρξάμενος εις Έλληνας παρανομείν" απάντησε "Μη θέτεις ερωτήματα για τα οποία δεν υπάρχει απάντηση. Μόνο πράξε ό,τι ταιριάζει στον νικητή να πράττει κι εγώ θα υποστώ ό,τι ταιριάζει στον νικημένο να υφίσταται".Δεν έβγαλε και γλώσσα!
"Έβγαλε" όμως Αξιοπρέπεια και αποτίμησε ρεαλιστικά την κατάστασή του.Αφού τέτοιοι είμαστε, γιατί να μη εξακολουθούν να ψεύδονται ασύστολα οι "ηγέτες" μας;
Γιατί να μη κρύβονται κι οι ίδιοι πίσω απ' το δάχτυλό τους;Γιατί να μη εκτοξεύσουν προς όλες τις κατευθύνσεις λεονταρισμούς τους οποίους κανείς δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη;
Διότι για να σε λαμβάνουν σοβαρά υπόψη πρέπει να πείθεις τόσο για τη σοβαρότητα όσο και για την ικανότητά σου.Να μη στρίβεις διαρκώς διά του αρραβώνος.
Να μιλάς τη γλώσσα της αλήθειας προς όλες τις κατευθύνσεις.Και να πιστεύεις στον λαό σου και στις δυνατότητες του λαού σου.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση που οδήγησε στη Μικρασιατική Εκστρατεία, ρωτήθηκε από ξένους δημοσιογράφους πού βασισε μια απόφαση που θα έφερνε αντιμέτωπη την εξαντλημένη από μια επταετία πολέμων Ελλάδα απέναντι στην εθνικιστική Τουρκία, η οποία υπερείχε πληθυσμιακά, εδαφικά, στρατηγικά και υπεράσπιζε τα εδάφη της απέναντι σε έναν "εισβολέα". Η απάντησή του ήταν χαρακτηριστική: "Γνωρίζω όλα όσα επισημαίνετε. Πιστεύω, όμως, στις ικανότητες, την ευστροφία, την αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού. Με αυτά θα υπερβούμε τις δυσκολίες που θέτουν οι αριθμοί". Μπορεί η απόφαση να αποδείχθηκε ολέθρια, ιδίως υπό τη διαχείρισή της από ακατάλληλους ανθρώπους, όμως το πνεύμα της απάντησης δείχνει ποια πρέπει να είναι η σχέση ενός ηγέτη με τον λαό του και την κληρονομιά που διαχειρίζεται.Ε, αυτό απλώς δεν υπάρχει στους ολίγιστους κακούς ηθοποιούς της καθ' ημάς παρακμής. Τα υπόλοιπα είναι απλώς "δι' εσωτερικήν κατανάλωσιν" ...”
