“Η ψηφιακή επανάσταση ανοίγει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των λίγων εξειδικευμένων και πλουσίων και της υπόλοιπης κοινωνίας. Το αποτέλεσμα της τεχνολογικής μεταβολής στο εμπόριο αλλάζει επίσης τη βάση των tried-and-true μεθόδων της οικονομικής ανάπτυξης στις φτωχότερες οικονομίες.
Περισσότερες βιομηχανικές εργασίες μπορούν να αυτοματοποιούνται, καθώς και οι εξειδικευμένοι σχεδιασμοί έργου λαμβάνουν ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο της αξίας των εμπορικών συναλλαγών, κάτι που οδηγεί σε αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν «πρώϊμη αποβιομηχάνιση" στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Δεν μπορούν πλέον οι κυβερνήσεις να υπολογίζουν σε έναν αυξανόμενο βιομηχανικό τομέα για την απορρόφήση του ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού από τις αγροτικές περιοχές.
Τόσο στον πλούσιο, όσο και στον αναδυόμενο κόσμο, η τεχνολογία δημιουργεί ευκαιρίες για εκείνους που εμποδίζονταν από οικονομικούς ή γεωγραφικούς περιορισμούς, αλλά οι νέες θέσεις εργασίας για άτομα με μέτρια επίπεδα δεξιοτήτων είναι λιγοστές σε σύγκριση με την έκρηξη που είχε δημιουργηθεί κατά τις προηγούμενες τεχνολογικές επαναστάσεις.
Όλα αυτά βάζουν τις κυβερνήσεις σε δοκιμασίες, καθώς πιέζονται από τις νέες απαιτήσεις για παρέμβαση, ρύθμιση και υποστήριξη.
Αν κατευθυνθεί σωστά η αντίδρασή τους, θα είναι σε θέση να προωθήσουν την τεχνολογική αλλαγή με τρόπους που να ωφελούν σε μεγάλο βαθμό την κοινωνία.
Αν κάνουν λάθος, θα καταλήξουν να είναι υπό επίθεση τόσο από τους θυμωμένους υποαπασχολούμενους εργαζόμενους όσο και από τους αγανακτισμένους πλούσιους φορολογούμενους.
Σ΄αυτές τις καταστάσεις υποθάλπτονται πιο πικρές και επιθετικές πολιτικές ...”
