“Το βασικό ερώτημα που οφείλει να απασχολεί τους Πολίτες όλου του πλανήτη, ειδικά της Δύσης, είναι το εάν και πώς μπορεί να αντισταθεί κανείς στην απολυταρχική ηγεμονία των αγορών - της «παγκόσμιας ελίτ», όπως συνήθως την αποκαλούμε
Οι περισσότεροι βέβαια, μεταξύ άλλων δυστυχώς και εμείς οι Έλληνες Πολίτες, αποπροσανατολιζόμαστε έντεχνα - θεωρώντας ουτοπικά πως η Πολιτική, με την εκάστοτε διαφοροποιημένη μορφή που μας παρουσιάζεται (δεξιά, κεντρώα, αριστερή, μνημονιακή, αντιμνημονιακή κλπ.), θα μας λύσει το πρόβλημα.
Έτσι λοιπόν αναλωνόμαστε σε εμφύλιες ουσιαστικά διαμάχες, σε κομματικές πολώσεις, οι οποίες δεν οδηγούν πουθενά - αντίθετα, μας βυθίζουν όλο και περισσότερο στην παγίδα. Δημιουργούν δηλαδή τις κατάλληλες προϋποθέσεις λεηλασίας των ιδιωτικών και δημοσίων περιουσιακών μας στοιχείων, αδυνατίζουν μεθοδικά το στήριγμα της Δημοκρατίας, τη μεσαία τάξη και εδραιώνουν την «πέμπτη εξουσία» - η οποία γίνεται καθημερινά όλο και πιο ισχυρή, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες έχουν πείσει τους λαούς πως η λύση των προβλημάτων τους είναι η αθρόα εκτύπωση νέων χρημάτων.Ελάχιστοι δυστυχώς συνειδητοποιούν πως τα χρήματα αυτά κάνουν συνεχώς ισχυρότερες τις αγορές, αφού δεν καταλήγουν στην πραγματική οικονομία - οπότε δεν δημιουργούν εκείνον τον πληθωρισμό, μέσω του οποίου θα μπορούσαν να μειωθούν τα χρέη, έτσι ώστε να περιορισθεί η εξάρτηση των λαών από την πέμπτη εξουσία.
Μία από τις λύσεις θα μπορούσε ίσως να είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας των ισχυρότερων κομμάτων κάθε χώρας - έτσι ώστε να μην μπορούν πλέον να τις εκβιάζουν οι αγορές ή να τις «εναλλάσσουν» κατά το δοκούν.Μία άλλη η ενδυνάμωση των Θεσμών, η υιοθέτησης της άμεσης δημοκρατίας, καθώς επίσης η εθνικοποίηση των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες ουσιαστικά είναι το «μακρύ χέρι» των αγορών στα κράτη - ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου στην κεντρική της τράπεζα συμμετέχει το δημόσιο μόλις με 7% ...”
