“Ζούμε τη χυδαιότητα και την αθλιότητα σε όλες τους τις εκφάνσεις.
Από κοινωνία, από πολιτικούς, από θεσμούς, από το σύμπαν όλο που μάς περιβάλλει.
Και απ την άλλη έχουμε διαρκή πληροφόρηση για όλα αυτά.
Επομένως έχουμε και μια εξοικείωση με τη ροή της πληροφορίας, λόγω μεγάλου φόρτου αυτής και ευκολίας πρόσβασής της ( και συνεχούς και μεγάλου ειδικού βάρους χυδαίας πληροφόρησης ).
Λογικό είναι σε ειδήσεις περισσότερο χυδαίες από την γνωστή και "οικεία" χυδαιότητα, να δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά μας.Οι αντιδράσεις μας .
Αν μπορούμε να αντιληφθούμε, να αντιδράσουμε, να μην πούμε "Ε και λοιπόν; τόσα γίνονται, εκεί κόλλησες".Γιατί αν το πούμε αυτό, νομιμοποιούμε τη χυδαιότητα . Την αθωώνουμε .
Της λέμε πως σε όποια ποσότητα κι αν αυτή μάς δοθεί, εμείς την έχουμε συνηθίσει, την έχουμε αποδεχτεί, την έχουμε κάνει μέρος της καθημερινότητάς μας .Επομένως το "Ε και λοιπόν;", είναι πιο χυδαίο ως απάντηση στη χυδαιότητα, ακόμη κι από αυτήν την ίδια τη χυδαιότητα .
Το να τρομοκρατείς κόσμο, να διασπέρνεις πανικό στην αγορά, στο λαό που εξαθλίωσες, στους αρρώστους που απαξίωσες και ειρωνεύτηκες, στους καρκινοπαθείς που ζήτησες το κεφάλι τους, μόνο και μόνο για να διατηρήσεις την υπουργική καρέκλα σου, χωρίς κανένα φραγμό απέναντι σε έννοιες όπως "χώρα", "τόπος", "δημοκρατία", "λαός, "επενδύσεις" κλπ είναι η απόλυτη χυδαιότητα .Το "Ε και λοιπόν" κρατήστε το ως έκφραση για το σκυλάκι που ξανακατούρησε στο πεζοδρόμιό σας ...”
.gif)