Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Ελληνική Τριλογία". Για να το κατανοήσετε καλύτερα, κάντε ένα ταξίδι στο μέλλον, φανταστείτε ότι είστε στο 2021, και ότι σχολιάζουμε ένα απόσπασμα της ομιλίας του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, που είχε εκλεγεί τότε ...
|| του Φώτη Σαραντόπουλου ||
Είπε και για τα «Πάρκα Νέας Οικονομίας» ο νέος Πρόεδρος, μία ιδέα που άρχισε να υλοποιείται από τους προκατόχους του, το 2016. Θα σας πω δυο λόγια για να καταλάβετε τι είναι αυτά. Παρακαλώ να αδειάσετε για λίγο το μυαλό σας από άλλες σκέψεις και να με ακολουθήσετε σε ένα φανταστικό ταξίδι. Για να καταλάβετε τι είναι και πώς μοιάζει ένα «Πάρκο Νέας Οικονομίας».
Επιτρέψτε μου παρενθετικά να πω εδώ, ότι ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί δίνονταν κίνητρα για τη μεταφορά της βιομηχανίας στα σύνορα, μακριά από λιμάνια, αεροδρόμια, οδικές αρτηρίες και αστικά κέντρα. Τι ελπίζαμε; Ότι αν (π.χ.) μία βιομηχανία υποδημάτων ή ένα μεγάλο μηχανουργείο μεταφερόταν στον Έβρο, θα έβρισκε εκεί τα στελέχη και το ειδικευμένο προσωπικό που χρειαζόταν; Ή απλά θα πλήρωνε διπλά για να τα φέρει από την Αθήνα, ενώ οι υπόλοιποι εργάτες (του εργοστασίου της Αθήνας που θα έκλεινε) θα έμεναν άνεργοι; Θα έβρισκε εκεί τα Πολυτεχνεία και τα ΤΕΙ που θα δημιουργούσαν τα στελέχη και θα συνεργάζονταν σε ερευνητικά προγράμματα; Κλείνω όμως την παρένθεση και επιστρέφω στο θέμα, στα «Πάρκα Νέας Οικονομίας».
Φανταστείτε μία έκταση αρκετών εκατοντάδων ή και χιλιάδων στρεμμάτων, στο μέγεθος μίας μικρής πόλης, σχετικά κοντά σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο. Το 2016 υπήρχαν ακόμη αρκετές τέτοιες εκτάσεις. Εκτάσεις ιδιωτικές, που ανήκαν σε μεγάλους φορείς με κοινωφελή χαρακτήρα (όπως η Εκκλησία και διάφορες Μονές), εκτάσεις που ανήκαν στη ΔΕΗ που ιδιωτικοποιήθηκε, εκτάσεις δημόσιες που χαρακτηρίζονταν δασικές χωρίς να είναι, εκτάσεις που ανήκαν στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αλλά δεν είχαν πλέον στρατιωτική αξία, κλπ.
Στις εκτάσεις αυτές, δημιουργήθηκαν τα Πάρκα Ν.Ο., ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, όπως ίσως θα περιμένατε. Για να καταλάβετε πώς ξεκίνησαν, θα σας περιγράψω πώς έγινε το πρώτο. Ξεκίνησε σαν joint venture με συμμετοχή της Εκκλησίας (που εισέφερε τη γη), του ΤΕΕ ΤΣΜΕΔΕ (που συνεισέφερε οικονομικά με την Τράπεζα που ελέγχει αλλά και κινητοποίησε τους μηχανικούς), του ΕΜΠ (που είχε την γενική επιστασία αλλά και τη φροντίδα για την σύνδεση ΑΕΙ – ΠΝΟ και ενός γνωστού επιχειρηματία που δεν θα αναφέρω εδώ. Το έργο χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο ποσοστό και από την ίδια την Ε.Ε., που ως τότε εξέφραζε την απογοήτευσή της για την κατασπατάληση των ΕΣΠΑ χωρίς κανένα σχέδιο και σε έργα που δεν είχαν καμία σχέση με ανάπτυξη, σαν τα έργα Δήμων και ΜΚΟ, που υπάγονταν στα ΕΣΠΑ μόνο και μόνο για να μη χαθούν τα κονδύλια …
Στην περιοχή που επιλέχτηκε, χτίστηκαν 18 μεγάλα κτίρια, κτίρια όμορφα και μοντέρνα, που ΔΕΝ έμοιαζαν μεταξύ τους και ΔΕΝ θύμιζαν εργατικές πολυκατοικίες και στρατώνες, αφού το καθένα ήταν φτιαγμένο από άλλους μηχανικούς και αρχιτέκτονες. Τα κτίρια αυτά, προσφέρθηκαν για τη στέγαση βιομηχανιών και βιοτεχνιών, αλλά και εταιρειών μεταφορών και καταστημάτων που εμπορεύονταν βιομηχανικά είδη, δύο εστιατορίων, τριών καφετεριών, ενός ξενοδοχείου 5 αστέρων, δύο παιδικών σταθμών, ενός Κέντρου Υγείας, αλλά και σχολείων, Πανεπιστημιακών Εργαστηρίων και αιθουσών, δημοσίων υπηρεσιών κλπ. Στεγάστηκαν επίσης και εταιρείες παροχής υπηρεσιών, για παράδειγμα ένα μεγάλο fitness club με Spa κλπ, και ότι άλλο απαιτούσε η αυτόνομη λειτουργία ενός οικονομικού κέντρου με χιλιάδες εργαζόμενους.
Για να καταλάβετε τι σας λέω, ξεχάστε τα ανόητα (και γι’ αυτό αποτυχημένα) βιομηχανικά πάρκα που έφτιαχνε κάποτε η ΕΤΒΑ. Που στηρίζονταν στην ανόητη σκέψη ότι μία βιομηχανία μπορεί να εγκατασταθεί εκεί, μακριά από τους προμηθευτές της (πχ για να αγοράσει βίδες θα έπρεπε να στείλει κάποιον στην κοντινή πόλη), με εργαζόμενους που θα έστελναν τα παιδιά τους σε σχολεία και παιδικούς σταθμούς που θα απείχαν πολλά χιλιόμετρα, χωρίς ένα εστιατόριο για γεύμα, χωρίς μία καφετέρια για έναν καφέ στο διάλειμμα, χωρίς ένα ξενοδοχείο όπου θα μπορούσε να φιλοξενεί τους πελάτες της μια εταιρεία από αυτές που ήταν στο Πάρκο ή για να μένουν οι αντιπρόσωποι των προμηθευτών της. Αυτοί οι «φωστήρες» που σκέφτηκαν τα βιομηχανικά πάρκα, θα πρέπει να ήταν πολύ τσιγκούνηδες … Αλλιώς θα είχαν πάει μία βόλτα ως την Silicon Valley, για να καταλάβουν πώς λειτουργεί ένα οικονομικό / παραγωγικό κέντρο. Θα καταλάβαιναν έτσι, όπως είχα την ευκαιρία να το ζήσω κάποτε, ότι άλλο πράγμα να πίνεις τον καφέ σου στο γραφείο σου, και άλλο να τον πίνεις σε μία καφετέρια, και να έχεις δίπλα σου τον Πρόεδρο της Microsoft, τον Πρόεδρο της ΙΒΜ, τον Διευθυντή Παραγωγής της Apple κλπ. Θα καταλάβαιναν ότι στη διάρκεια ενός καφέ ή ενός μεσημεριανού γεύματος, κλείνονται περισσότερες συμφωνίες και ανταλλάσσονται περισσότερες πληροφορίες από όσες μπορεί κανείς να φανταστεί. Για να μην σας πω για τις δουλειές που είδα να κλείνονται στο διάλειμμα ενός αγώνα τένις ή στην χαλαρότητα ενός Spa …
Για την … "ιστορία", μια που ο χώρος προσφέρθηκε από την Εκκλησία, ονομάστηκε «Ελληνικό Τεχνολογικό Πάρκο - Αγία Ελένη» (προς τιμήν της προστάτιδας των σιδηρουργών).
Η επιτυχία ήταν τόση, που σύντομα ακολούθησαν πολλά νέα πάρκα: Το Vodafone Park, το Cosmote Park of New Economy, το Βαρδινογιάννειο Πάρκο Νέας Οικονομίας, το Πάρκο Ελαίας Καλαμάτας «Γ. Καρέλιας», το Microsoft Artificial Intelligence Park (κατάλαβε η Microsoft ότι δεν χρειαζόταν να ψάχνει στις ΗΠΑ για γνώστες αρχαίας Ελληνικής γλώσσας), το Πάρκο Νέων Τεχνολογιών Πτολεμαΐδας, το Αναπτυξιακό Πάρκο Δ. Αττικής, το Ενεργειακό Πάρκο Μεγαλόπολης, το Πάρκο Καινοτομίας Ανατολικής Αττικής, το Μακεδονικό Πάρκο Νέας Οικονομίας, το Πάρκο Ναυπηγικής και Ναυτιλίας Ελευσίνας, το Πάρκο Τεχνολογίας Αλεξανδρούπολης, το Πάρκο Γούνας Καστοριάς.
Αντιλαμβάνεστε πόσες τεχνικές εταιρείες και πόσοι άνεργοι και υποαπασχολούμενοι Μηχανικοί και εργάτες εργάστηκαν για να γίνουν τα Πάρκα αυτά; Και πόσο υπερήφανοι ένοιωσαν για το αποτέλεσμα της εργασίας τους;
Κατανοείτε τις νέες δυνατότητες που δόθηκαν, σε υπάρχουσες αλλά και σε νέες επιχειρήσεις, ιδίως Start Ups; Στα Πάρκα αυτά μπορούσαν να έχουν έναν χώρο με ενοίκια χαμηλά αλλά και σωστή οργάνωση. Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις κάθε είδους, βρήκαν εκεί στέγη, με ενοίκια της τάξης του 1-2 ευρώ ανά m2. Όπως θα έλεγε και ο Αρχιμήδης, βρήκαν «πα στουν και ταν γαν εκίνησαν»
.gif)