“Πρέπει να ομολογήσουμε ότι η δημοκρατική Πολιτεία της Μεταπολίτευσης άρχισε τον ιστορικό βίο της με υψηλές προδιαγραφές. Πρώτος αιρετός πρόεδρος εξελέγη ο επιλεγείς από τον Κων. Καραμανλή υψηλού κύρους και αξίας νομομαθής και φιλόσοφος του δικαίου Κωνσταντίνος Τσάτσος.
Μέντορας του Κ.Κ και πατέρας του συντάγματος του '74, ο Κων.Τσάτσος προτιμήθηκε από τον Παν. Κανελλόπουλο για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα κάτω από ηθικές συγκρούσεις και προσωπικά διλήμματα των τριών τότε επιφανών εκπροσώπων της συντηρητικής παράταξης που δεν θα τα μάθουμε ποτέ.
Η επιλογή του όμως υπήρξε μέτρο και σταθμό για την καταξίωση του θεσμού το οποίον από τότε δεν ξεπεράστηκε.Αντίθετα, μοιάζει να έχει παντελώς λησμονηθεί.
ΜΕ τον Κων.Τσάτσο, όπως και με τον αδελφό του Θεμιστοκλή Τσάτσο, είχα στενούς προσωπικούς δεσμούς.Οικογενειακούς και πνευματικούς.
Αυτό δεν εμπόδισε στον πρόλογο του βιβλίου μου "Αγωνία για την Ευρώπη" (2010) να κρίνω τον Κων. Τσάτσο πολύ αυστηρά για την αρνητική,κατά τη γνώμη μου, συμβολή του στην πνευματική διαμόρφωση δύο γενεών ηγετικών στελεχών της συντηρητικής παράταξης.Ως πρώτος πρόεδρος όμως της Ελληνικής Δημοκρατίας υπήρξε ποιοτικό ορόσημο που φοβάμαι ότι στο προσεχές μέλλον όχι μόνον δεν πρόκειται καν να πλησιαστεί αλλά ούτε καν βεβαίως να λειτουργήσει ως απλή ανάμνηση!!!
Οι καθημερινοί νεκροθάφτες της δημοκρατίας του '74 άγουν τα φέρετρα προς τους τόπους ενταφιασμού χωρίς η προσοχή τους να ... περισπάται στα μαρμάρινα αγάλματα του νεκροταφείου ...”
.gif)