Το πάζλ με τα ... ροδάκινα

“Πρέπει ένα κράτος να αποφασίζει μόνο του με ποιούς να συμμαχεί;
Ναι.
Μπορεί ένα άλλο ισχυρότερο κράτος να του επιβάλλει την φιλία του;
Οχι.
Μπορεί να επιβάλλει την διάσπαση του;
Οχι.



Και αν αυτό το κράτος είναι ναζιστικό;
Δεν ειναι.
Εχει ναζιστικό κόμμα αλλά δεν είναι ναζιστικό το κράτος. Αλλά αν η Ελλάδα αποκτούσε κυβέρνηση της ΧΑ θα εδικαιούτο η Τουρκία να φτάσει μέχρι τη Λαμία;
Οχι νομίζω.
Οπως δεν εδικαιουτο να χωρίσει στα δύο την Κύπρο με την δικαιολογία του πραξικοπήματος των ηλθίων. Πρέπει τα άλλα κράτη να αντιδράσουν συνδράμοντας το αδικημένο κράτος;
Μακάρι.
Ακόμα και αν αυτό σημαίνει οτι αυτά τα κράτη μπορούν να υποστούν ζημία;
Ναι για το σωστό δεν επιδιώκεται χωρίς θυσίες.
Ναι αλλά η πολιτική, πολλώ δεν μάλλον η διεθνής πολιτική, δεν βασιζεται στο τι ειναι σωστό. Εστω. Το γεγονός οτι κάποια από τα κράτη που βοηθούν ή κάποια από αυτά μπορεί να οφελούνται από την περιχαράκωση, παίζει ρόλο;
Μα αφού η πολιτική δεν βασίζεται στο τι είναι σωστό, αυτό δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει. Το ζητούμενο είναι τι συμφέρει εμάς. Μα έχουμε επιλέξει οτι μας συμφέρει να είμαστε μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μάλιστα στο σκληρό πυρήνα. Εχουμε επιλέξει η οικονομία μας να εξαρτάται απολύτως από την ΕΕ. Μπορεί να είμαστε ταυτόχρονα αντίθετοι με αυτό;
Να αλλά να μην πουλήσουμε και ροδάκινα στην Ρωσία;
Μα πρακτικά, θα είναι ευτυχείς οι της ΕΕ και η ΗΠΑ και επίσης θα μας εμπιστεύεται ποτέ κανείς;
Ωραία γιατί δεν πάμε μόνιμα απο την άλλη πλευρά.
Ακόμα και αν το επιλέγαμε, αν δηλαδή μας συνέφερε, θα μπορούσαμε αυτή την στιγμή και μάλιστα εν μία νυκτί;
Αλλά μας συμφέρει;
Μήπως αντίθετα μας συμφέρει να μην νομιμοποιείται η επιθετικότητα στην διεθνή πολιτική ακόμα και η άρνηση της επιθετικότητας είναι επιφανειακή;
Μήπως η σταθερότητα, ευνοεί εμάς;
Ναι αλλά με τα ροδάκινα τι θα γίνει;
Μα προφανώς ένας αποτελεσματικός και λειτουργικός κρατικός οργανισμός πρέπει να προβλέπει την πιθανότητα τέτοιων ζημιών και η οικονομία ενός κράτους πρέπει να είναι σε τέτοια κατάσταση που να υποστηρίζει κατά το δυνατόν τις επιλογές του κράτους. Ούτε κρατος έχουμε, ούτε και οικονομία.
Μήπως πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε, πραγματικά όμως και με οτι αλλαγές αυτό συνεπάγεται να φτιάξουμε επιτέλους ένα σοβαρό κράτος που να το εμπιστευόμαστε και να έχουν λόγους οι άλλοι να το υπολογίζουν και μια οικονομία που να μη βασίζεται στους νόμους της μαφίας;
Να έχουν οι άλλοι να χάσουν αν εμείς χαθούμε;
Και τα ΜΜΕ; Αδικο έχουν όλοι αυτοί οι αλλόφρονες δημοσιογράφοι που δοξάζουν το ξανθό γένος και τον αδίστακτο μονάρχη του;
Μα αυτοί είναι απλά μέρος, σημαντικό, του προβλήματος”


Θες ταξίδι; ThessTickets 


Δημοφιλείς αναρτήσεις