“Πρίν απο περίπου ενάμισι χρόνο αποφάσισα να γράψω τη ζωή μου σε βιβλίο.
Ήξερα οτι έχω ζήσει πράγματα που λίγοι παραδέχονται και ακόμα πιο λίγοι τα ζούν και ήξερα οτι το βιβλίο αυτο θα πουλήσει.
Ειναι και η προυπηρεσία μου στα ΜΜΕ που μ έχει μάθει καλά τι ... πουλαει.
Δεν έγραψα ομως ψέματα.
Ούτε ένα . Μονο αλήθειες.
Εφθασα ομως στις πρώτες 100 σελίδες και ...κώλωσα !!!
Δεν ήξερα πως να συνεχίσω.
Ήξερα οτι έχω ζήσει πράγματα που λίγοι παραδέχονται και ακόμα πιο λίγοι τα ζούν και ήξερα οτι το βιβλίο αυτο θα πουλήσει.
Ειναι και η προυπηρεσία μου στα ΜΜΕ που μ έχει μάθει καλά τι ... πουλαει.
Δεν έγραψα ομως ψέματα.
Ούτε ένα . Μονο αλήθειες.
Εφθασα ομως στις πρώτες 100 σελίδες και ...κώλωσα !!!
Δεν ήξερα πως να συνεχίσω.
Σήμερα αποφάσισα να το τελειώσω με αφορμή τη γνωριμία μου με τον συγγραφέα Georges Alexandrinos.Γνωριζόμαστε απο παλιά , δεν ήξερα οτι ειναι συγγραφέας.
Ξαναβρεθήκαμε στο φατσοτέφτερο και του έστειλα τα κείμενά μου.Σωστά σχόλια σωστές συμβουλές, με ξανάβαλε στο δρόμο της ... συγγραφής.
Τον τίτλο του βιβλίου δεν τον είχα σκεφθεί ούτε τοτε που το ξεκίνησα ούτε τώρα που αποφάσισα χάρη στον Γιώργο να το συνεχίσω.Μέχρι που διάβασα >> αυτό << και το αποφάσισα. Θα λέγεται :
"Ρε γαμώ το ... τι βόλτα !!!" ή κάπως έτσι ...”