“Τα κλείσιμο άλλων δυο εργοστασίων ζάχαρης ανοίγει το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας αυτού του παραγωγικού κλάδου στην Ελλάδα. Τι συνέβη είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω όταν ήμουν εισηγητής στη σχετική έκθεση στο ευρωκοινοβούλιο. Μοιραίο λάθος η φαντασίωση της βιοαιθανόλης, (θα γινόταν υποτίθεται σχετικό εργοστάσιο) για χάρη της οποίας σπατάλησαμε μεγάλο μέρος των δικαιωμάτων μας χωρίς να γίνει απολύτως τίποτε.
Η ευκολία με την οποία οι αγρότες αποδέχθηκαν την (καλοπληρωμένη) "αναδιάρθρωση", χωρις να επενδύσουν οι περισσότεροι από αυτούς τα χρήματα που έλαβαν, ήταν επίσης χαρακτηριστική της περιόδου της ψευδο-ευμάρειας.
Η ευκολία με την οποία οι αγρότες αποδέχθηκαν την (καλοπληρωμένη) "αναδιάρθρωση", χωρις να επενδύσουν οι περισσότεροι από αυτούς τα χρήματα που έλαβαν, ήταν επίσης χαρακτηριστική της περιόδου της ψευδο-ευμάρειας.
Θα μπορούσε ο κλάδος να ειναι ανταγωνιστικός;Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Το κρατικό-κομματικό management δεν επιτρέπει να φανούν τέτοιες "λεπτομέρειες".Το σίγουρο είναι ότι συμβιωτικές καλλιέργειες όπως είναι αυτή των τευτλων, όπου εργοστάσιο και καλλιεργητές εξαρτώνται απολύτως ο ένας από τον άλλο, όταν σταματήσουν πολύ δύσκολα επανέρχονται.
Δεν θα καλλιεργούμε πια παρά ελάχιστα τευτλα αλλά νέοι δρόμοι ανάπτυξης ανοίγονται μπροστά μας.Στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ το φθινόπωρο βγαίνουν επιδοτήσεις (και μάλιστα πλούσιες) για "παραδοσιακά" παντοπωλεία και "παραδοσιακά" καφενεία!
Καφές και εισαγόμενη πικρή ζάχαρη! ”