Παράλληλα, βέβαια, η μη καταβολή, με το έτσι θέλω, από το δημόσιο των δικών του οφειλών προς τους πολίτες, (που τις περισσότερες φορές είναι πολύ λιγότερο αυθαίρετες από τις πρώτες, μια και δημιουργούνται συνήθως όχι με μονομερείς αποφάσεις των ιδιωτών, αλλά από χειροπιαστές εμπορικές συναλλαγές), ακόμη κι αν αυτές υπάρχουν και τρέχουν ταυτόχρονα με το δικό τους "χρέος" και θα έπρεπε λογικά και υποχρεωτικά να συμψηφίζονται, είναι απολύτως νόμιμη και συνταγματική.
Δεν νομίζω ότι στα όρια της ελληνικής επικράτειας ζουν και αναπνέουν περισσότερο ξεφτιλισμένες και αναξιοπρεπείς υπάρξεις από τους μεγαλόσχημους συμβούλους του κατ΄ευφημισμόν ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου.
Ένα ελεεινό πλυντήριο αυθαιρεσίας, ένας συστηματικός μηχανισμός σταδιακής και ύπουλης κατάργησης του κράτους δικαίου.
Και μάλιστα από αυτούς που ορκίστηκαν να το υπηρετούν και να το εγγυώνται. Ντροπή”
.gif)