“Σήμερα και επίσημα η κυβέρνηση καταργήθηκε. Με την εξαίρεση του Οικονομικών, οπου είναι προφανές οτι πρόκειται για επιβολή λύσης για λόγους συνέχειας μετά και την ανοησία Θεοχάρη, η κυβέρνηση αντικαθίσταται απολύτως από το Πρωθυπουργικό Γραφειο. Υπουργεία ανατίθενται ή σε γραφικούς αναλώσιμους (χωρίς στήριξη αν θέλουμε να τον φάμε πχ Δημοσίας Τάξεως, Εσωτερικών, ΜΜΕ), ή πολυδιασπόνται για να μην έχει πραγματική ισχύ ένας Υπουργός (Ανάπτυξης) ή ανατίθενται κατ'εντολή (Τουρισμού, Υγείας, Ναυτιλίας).
Στα κρίσιμα υπουργεία τπάρχουν τοποτηρητές ( Εργασίας, Οικονομικών , στο Υπ.Δημ Τάξης ο Διοικητής της ΕΥΠ). Και βέβαια επαληθεύεται η προσήλωση στην αρχή του χιλιογλειμένου κόκαλου, για αφιονισμένους πολιτικούς κρετινους που ζούν για μια θέση υφυπουργού. Και έτσι ο πολιτικός κρετινισμός διευρύνεται και επιβραβεύεται.Ο Σαμαράς για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται απλα ένας επικίνδυνος τύπος σε ρόλο Πρωθυπουργού.
Ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο να ενισχύσει και να εκμεταλλευθεί το "συστημα του" την ομάδα του, να γαντζωθεί στον έλεγχο της εξουσίας.Τον ενδιαφέρει περισσότρεο να κάνει τον "πονηρούλη που όλους τους ξεγελάει" παρά να βρεί λύσεις.
Εκπροσωπεί ότι χειρότερο έχει εκτραφεί τα τελευταία τριάντα χρόνια σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί.Αναδύει τη μούχλα του λαϊκισμού, της πολιτικής ψευτομαγκιάς, της ανοχής σε ότι ανάποδο, που παρήγαγε το ΠΑΣΟΚ και υιοθέτησε η ΝΔ.
Είναι η προσωποποίηση όσων μας έφεραν εδώ που είμαστε.Δεν έχει ούτε την γνώση, ούτε την διάθεση ούτε την προθεση να δώσει λύσεις.
Επιιθυμεί απλά την εξουσία με τρόπο κακομαθημένου μπόμπου που θέλει όλα τα γλυφιτζούρια δικά του.Ενας τέτοιος άνθρωπος, μια τέτοια ηγεσία, δεν είνα σε θέση να διορθώσει λάθη σαν αυτά που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση γιατι απλά για αυτόν δεν είναι λάθη.
Για ότι δεν του βγαίνει φταίνε οι άλλοι, όχι με την λογική του αποδιοπομπαίου τράγου που εισήγαγε ο Παπανδρέου, αλλά επειδή είναι πεπεισμένος αυτός και το ιερατείο του, οτι δεν κάνει λάθη.Ολα αυτά όμως σε βάρος της Ελλάδας, σε βάρος της Δημοκρατίας, σε βάος όλων ο΄σων ταλαιπωρούνται και των όσων εξαθλιώνονται, σε βάρος όλων μας.
Η ανάγκη ύπαρξης εναλλακτικών λύσεων καθίσταται πλέον ζήτημα επιβιώσης.Και να διευκρινίσω κάτι: δεν ειναι πρόβλημα το ποιοί φέυγουν.
Ουδείς αναντικατάστατος.Αυτό είναι απόφαση του κάθε Πρωθυπουργού.
Το προβλημα είναι ποιοί μπαίνουν και με ποιά λογική.Τις επιλογές μόνο δικαιούμασθε να κρίνουμε και τα μηνύματα που στέλνουν, στον συγκεκριμένο χρόνο.
Και αυτές είναι αναιδείς και προσβλητικές για όλους μας.”