“Συνάντησα τον κ. Χαρδούβελη, στο γραφείο του, στο κτίριο πίσω από το Μέγαρο Σταθάτου, την εποχή που ήταν οικονομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη. Του μίλησα εκτενώς για το τσουνάμι των υπέρογκων δαπανών υγείας, που ερχόταν και που όποιος είχε μάτια να δει θα μπορούσε να διακρίνει πολύ εύκολα στον ορίζοντα. Του μίλησα επίσης για τον κρίσιμο ρόλο ...
... της εγχώριας παραγωγής στον τομέα, καθώς και για την ανάγκη στήριξής της, όχι με την έννοια της οικονομικής ενίσχυσης, αλλά μέσω της αποτελεσματικής της προστασίας από την εξωφρενική διαφθορά που επικρατούσε στον χώρο της υγείας και που κορυφώθηκε αργότερα, στα χρόνια της διακυβέρνησης από την ΝΔ.
Σπάνια είδα άνθρωπο να με αντιμετωπίζει με τέτοια αδιαφορία και υπεροψία, στα όρια σχεδόν της περιφρόνησης. Ήταν η εποχή που τα χρήματα φύτρωναν στους δρόμους και που όποιος δεν μιλούσε για τον τζόγο και το αλισβερίσι ως πηγή δημιουργίας πλούτου ήταν τουλάχιστον κορόιδο και καθυστερημένος. Με άλλα λόγια η παραγωγή ήταν κάτι οπισθοδρομικό και άχρηστο και για τον λόγο αυτό ανεπιθύμητη. Και οι εκπρόσωποι της μάλλον γραφικοί.
Να θυμίσουμε εδώ ότι το οργιώδες πάρτι στον ιατρικό τομέα, που ξεκίνησε μετά το 1995 περίπου, ήταν απολύτως καθοριστικής σημασίας για την μετέπειτα πορεία της χώρας προς την χρεοκοπία. Και επιπλέον, ότι, όσοι με ξέρουν προσωπικά γνωρίζουν ότι ήξερα πολύ καλά τι έλεγα, τόσο τότε όσο και πολύ αργότερα, μέχρι την πτώση.”
.gif)