Υπό την έννοια αυτή η σε σχέση με την χώρα και την κατάσταση των πολιτών της υπευθυνότητα των παραπάνω κορυφαίων σήμερα συντελεστών του δράματος πρέπει να σταθμίζεται και να προβλέπεται μόνο σε συνάρτηση με τις αμετακίνητες κόκκινες γραμμές τους, που αφορούν στις απολύτως προσωπικές τους επιδιώξεις. Δεν ισχύει για όλους τους πολιτικούς αυτό, -οι περισσότεροι έχουν όρια στο που μπορούν να φτάσουν για να εξυπηρετήσουν ατομικούς ιδιοτελείς στόχους-, αλλά είναι ολοφάνερο ότι ισχύει αδιαμφισβήτητα για τους εν προκειμένω. Με απλά λόγια, οι τελευταίοι είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να μην αποχωριστούν αυτό για το οποίο ζουν και αναπνέουν. Σαν τον σκορπιό, που δεν μπορεί να αρνηθεί την φύση του.
Όσοι θεωρούν ότι οι δύο συγκεκριμένοι θα υποστείλουν τις σημαίες του προσωπικού τους αγώνα και, μπροστά στο ενδεχόμενο ζημίας ή καταστροφήγς της χώρας, θα δεχθούν υποχωρήσεις ή συμβιβασμούς, που θα θέτουν εν κινδύνω ή θα ακυρώνουν τις απολύτως προσωπικές τους προοπτικές, θα γελαστούν οικτρά. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος θα σταθούν μέχρι τέλους ακλόνητα υπεύθυνοι, -μια και το απολύτως ζητούμενο σήμερα είναι η υπευθυνότητα-, αλλά μόνον απέναντι στον εαυτό τους και τις υποσχέσεις που έδωσαν σε αυτόν. Όλα τα άλλα, ο λαός, η πατρίδα, ή Ευρώπη, το Ευρώ, έρχονται σε δεύτερη μοίρα και οι υποχωρήσεις που μπορούν να κάνουν γιαυτά εξαρτώνται και περιορίζονται απαγορευτικά από τις συνθήκες, μέσα στις οποίες μπορεί να διασφαλισθεί η ατομική τους ομοιοστασία.Ας μην μεταθέτουμε λοιπόν προσωπικές μας και συλλογικές προτεραιότητες στα πρόσωπα των σημερινών αγαπημένων κυβερνητικών εταίρων, επειδή αυτοί έχουν τις αμετακίνητες δικές τους, για τις οποίες δεν χωρούν σταθμίσεις. Και ας μην μας ξεγελάει το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έκαναν πράγματα που μερικοί θα θεωρούσαν αδιανόητα. Απλά, δεν χρειάστηκε να τα κάνουν. Αν χρειαστεί, όμως, δεν θα διστάσουν και τότε θα είναι ήδη πολύ αργά. Στην δε ασφαλή κιβωτό τους δεν θα υπάρχει χώρος για το σύνολο των μελών της συμμαχίας των προθύμων που τους στηρίζει, όπως πολλοί της "μεσαίας τάξης" πιστεύουν. Οι θέσεις θα είναι πολύ λίγες και η επιλογή θα γίνει με αυστηρότατα κριτήρια. Οι περισσότεροι, οι αναλώσιμοι, θα μείνουν να κοιτούν απέξω και από μακριά το ταξίδι των ελίτ, με τις οποίες αφελώς θεώρησαν ότι μπορούν να ταυτίζονται.”
.gif)